پژوهش حاضر با عنوان « بررسی بکارگیری تدریس گروهی در دانشگاه مازندران» بوده است این پژوهش به دو شیوه کیفی و کمی ( از نوع توصیفی ) انجام شده است . جامعه آماری پژوهش شامل اساتید دانشگاه مازندران به تعداد 177 نفر بوده است . در بخش کیفی نمونه آماری اساتید 16 نفر به صورت هدفمند وبا استفاده از نمونه گیری تصادفی هدفمند انتخاب و داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته جمع آوری شده است . و در بخش کمی نیز پرسشنامه بین تمام اساتید توزیع گشته است . برای تجزیه و تحلیل داده های کیفی (مصاحبه ) از تجزیه و تحلیل استقرایی استفاده شده است و برای تجزیه و تحلیل تحلیل داده های کمی ابتدا با استفاده از آمار توصیفی و جدول فراوانی میانگین و انحراف استاندارد مربوط به هردانشکده مشخص و سپس با استفاده ازروش تحلیل عاملی و ضریب توافقی بیشترین بارگذاری روی عامل ها و میزان توافق اساتید نسبت به عوامل و گویه ها مورد بررسی قرار گرفته است . نتایج پژوهش نشان داده است که میزان بکارگیری از این روش دردانشکده های مختلف دانشگاه مازندران متفاوت است وعلی رغم مزایای فراوان آن کاربرد چندانی در سطح دانشگاه ندارد که این امر می تواند در ارتباط با عوامل گوناگون ازجمله سیاست های کل نظام آموزشی دانست .