گیاه رزماری متعلق به تیره lamiaceaeاست. این گیاه همیشه سبز وبومی اروپای جنوبی، به ویژه نواحی مدیترانه ای می باشد. رزماری علاوه بر کاربرد زینتی، کاربرد های دارویی فراوانی دارد. این گیاهان اثرات ضد سرطان، ضد باکتری، ضد ویروس، ضد جهش، ضد التهاب وآنتی اکسیدانی گسترده ای را نشان می دهند، همچنین در صنایع غذایی و آرایشی- بهداشتی نیز کاربرد دارند. شوری یک فاکتور مهم در رشد و فراوری گیاه است. ایران از جمله کشورهایی است که بخش اعظم آن در نواحی خشک و نیمه خشک قرار گرفته و شوری در این نواحی یکی از مهم ترین تنش های غیر زیستی محسوب می شود. رزماری در زمین های آهکی سبک و آفتابگیر به خوبی رشد می کند. این گیاه نسبت به شوری وخشکی مقاومت بالایی دارد. پرورش دهندگان اصلی آن در ایران استان های مازندران، گلستان، کرمان و اصفهان هستند. در این پژوهش اثرات شش سطح تنش شوری شامل 0، 50، 75، 100، 125، 150 میلی مولارnacl بر ویژگی های بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی گیاه رزماری بررسی شد. اثرات تیمار شوری بر پارامترهای مختلف رشد (طول ساقه، وزن تر و خشک و محتوای آب برگ و پارامترهای بیوشیمیایی نظیر میزان رنگیزه های فتوسنتزی، پرولین، مالون دآلدئید، پراکسید هیدروژن، پروتئین و فعالیت آنزیم های اکسیدازی و استراز مطالعه شدند. به نظر می رسد که افزایش محتوای پرولین، ترکیبات فنلی، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و کاهش ic50، سبب مقاومت به تنش از طریق جارو کردن رادیکال های آزاد می شوند. در مقابل، افزایش محتوای مالون دآلدئید، پراکسید هیدروژن و استراز به طور تدریجی تخریب سلول ها را آغاز می کند.