چکیده استفاده از داروهایی با توان القای تولید هموگلوبین جنینی به عنوان راه کار درمانی نوین در درمان ? – هموگلوبینوپاتی ها بویژه ? – تالاسمی و بیماری داسی شکل (scd) مورد توجه قرار می گیرد. داروهای القا کننده بیان ژن ? گلوبین شامل هیدروکسی اوره، داروهای مهارکننده آنزیم هیستون داستیلاز (hdac inhibitors) مانند سدیم بوتیرات و آزاسیتیدین و دسی تابین، و همینطور داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی مانند پمالیدوماید و لنالیدوماید و تالیدوماید می توانند سبب کاهش تجمع زنجیره های ? گلوبین اضافی در پیش سازهای اریتروئیدی و بهبود وضعیت عدم تعادل نسبت زنجیره های آلفایی به زنجیره های غیر آلفایی گردند. در این مطالعه بررسی اثر دو داروی تالیدوماید وسدیم بوتیرات به صورت مجزا و ترکیبی روی القای بیان هموگلوبین جنینی در سلول های پیش ساز اریتروئیدی مشتق از سلول های cd133+ در in vitro انجام گرفت. آنالیز نتایج فلوسیتومتری نشان داد حدود 95% از سلول های تخلیص شده، cd133+ بودند. نتایج حاصل از real-time pcr نیز حاکی از افزایش سطح mrna ژن ? گلوبین در گروه های سلولی تیمار شده با غلظت های مختلف از تالیدوماید، سدیم بوتیرات و ترکیب دارویی تالیدوماید/سدیم بوتیرات در مقایسه با گروه کنترل می باشد. همچنین نتایج حاصل از real-time pcr نشاندهنده افزایش سطح mrna ژن ? و ? گلوبین در گروه های سلولی تیمار شده با غلظت های مختلف از تالیدوماید، سدیم بوتیرات و ترکیب دارویی تالیدوماید/سدیم بوتیرات به میزان در مقایسه با گروه کنترل می باشد (p< 0.05).

هرچند اسپرماتوژنزیس برای باروری امری ضروری است، اطلاعات موجود درباره ی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی اندک است. این سلول ها ازطریق خودتکثیری و تمایز اسپرماتوزوا را به وجود می آورند و در طول زندگی فرد اسپرم زایی را فراهم می کنند. سلول های سرتولی در لوله های منی ساز در ارتباط نزدیک با سلول های ژرم هستند و یک محیط مطلوب را برای اسپرم زایی به وجود می آورند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر لایه های تغذیه کننده ی sto و سرتولی بر کلونی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در طول دو هفته کشت است. ابتدا سلول های سرتولی و سلول های بنیادی اسپرماتوگونی از بیضه ی موش بالغ با استفاده از دو مرحله ی هضم آنزیمی جدا شدند. ماهیت سلول ها ی سرتولی توسط ویمنتین و سلول های اسپرماتوگونی توسط نشان گرهای oct-4، cdh1، plzf و c-kit تایید شد. سلول های بنیادی اسپرماتوگونی روی لایه های تغذیه کننده ی سرتولی و sto به مدت دوهفته کشت داده شدند. تعداد و قطر کلونی ها توسط میکروسکوپ معکوس در طول دو هفته کشت اندازه گیری شد. همچنین بیان ژن های1 integrin و 6 integrinتوسط تکنیک های rt-pcr و real time pcr و ژن oct-4 توسط real time pcr ارزیابی شد. تحلیل آماری با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری، تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی t زوجی و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. نتایج نشان داد که در هر یک از گروه های هم کشتی با سلول سرتولی، هم کشتی با sto و کنترل، در متغیر های تعداد و قطر کلونی ها، بین چهار نقطه ی زمانی اختلاف معنی داری وجود داشت (0/05 <p)، اما تعداد و قطر کلونی ها در گروه هم کشتی با سلول سرتولی نسبت به دو گروه دیگر افزایش بیشتری داشت (0/05 <p). همچنین نتایج نشان داد که در هر یک از روز های مورد بررسی، بین سه گروه اختلاف معنی داری وجود داشت (0/05 <p) و تعداد و قطر کلونی ها در گروه سرتولی نسبت به دو گروه دیگر بیشتر بود (0/05 <p). نتایج به دست آمده rt-pcr نشان داد که بعد از دو هفته کشت، ژن 1 integrin در هر سه گروه بیان شد ولی ژن 6 integrin بیان نشد. همچنین بر اساس نتایج real time pcr، نیز سه ژن ذکر شده بیان شدند. بحث: با توجه به اثر بهینه ای که سلول های سرتولی بر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در هم کشتی با این سلول ها فراهم می کنند، که این موضوع توسط سایر مطالعات نیز تایید شده است، استفاده از سلول های سرتولی برای کلونی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی پیشنهاد می شود.