چکیده شخصیت به مجموعه عوامل روانی، عقلی، احساسی، و فیزیکی تشکیل دهنده یک فرد اطلاق میشود، خصوصا فرد ازدیدگاه دیگران ( مرجع). تدابیر یاد گیری سعی در اگاهی از اقدامات زبان اموزان موفق زبان دوم یا یک زبان بیگانه را دارد که توسط خود زبان اموزان گزارش میشود،یا حین یادگیری زبان دوم یا زبان بیگانه از انها قابل مشاهده است( روبین و وندن 1987). همچنین تدابیر ارتباطی به زبان اموزان کمک می کند تا بر مشکلاتشان هنگام ارتباط با دیگران از طریق باز نگه داشتن کانالهای ارتباطی و افزایش میزان دریافتی زبان، غلبه کنند. تحقیق حاضر به بررسی ارتباط بین شخصیت زبان اموزان ایرانی رشته زبان انگلیسی و تدابیر ارتباطی در گفتگو پرداخته است. برای نیل به چنین هدفی150 زبان اموز مونث و مذکر رشته زبان انگلیسی دانشگا های مختلف شهر تهران در این تحقیق شرکت نمودند . برای تعیین شخصیت هنر اموزان از سنخ نمای شخصیتی مایرز و بریگز استفاده شد.سپس از هر تیپ شخصیتی پنج نفر بزای شر کت در مصاحبه شفاهی دعوت شدند. هدف از مصاحبه شفاهی اندازه گیری تدابیر ارتباطی بکار گرفته شده از سوی زبان اموزان درگفتگو بود. سپس داده های گرد اوری شده از طریق امار های توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق وجود ارتباط بین شخصیت زبان اموزان ایرانی و تدابیر ارتباطی را تایید نمود. نتایج بدست امده همچنین نشان داد تیپ شخصیتی غالب در بین زبان اموزان ایرانی"عقلائی" میباشد. نتایج همچنین نشانن داد استفاده از "مکث و اطناب گویی" بیشترین نوع تدابیر ارتباطی بکار گرفته شده از سویزبان اموزان ایرانی است. کلید واژه ها: دانشجویان ایرانی رشته زبان انگلیسی، تیپ شخصیتی، تدابیر ارتباطی، تدابیر شخصیتی.

بررسی تأثیر تیپ شخصیتی زبان آموزان موفق بر انتخاب نوع راهکارهای زبان آموزی ایشان طی سی ساله ی گذشته با پدیدار گشتن تحقیقاتی در زمینه راهکارهای یادگیری زبان تحولی تدریجی اما عظیم در حوزه آموزش و یادگیری زبان صورت گرفت. در همین اثنا، محققان دریافتند که تفاوتهای فردی بر انتخاب راهکارهای یادگیری زبان تاثیر معناداری دارد. علی رغم مطالعات متعدد بر جنبه های گوناگون تفاوتهای فردی، به نظر می رسد که تاثیر تیپ شخصیتی و سطح موفقیت دانش آموزان بر انتخاب راهکارهای زبان آموزی آنان هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. در این پژوهش سعی بر این بود که تاثیر تیپ شخصیتی زبان آموزانی که از نظر موفقیت در سطح بالاتری هستند و آنان که در سطح پایین تری قرار دارند را مورد بررسی قرار دهیم. برای این منظور، 320 دانشجوی زبان انگلیسی از طریق روش نمونه گیری در دسترس، از چهار دانشگاه ایران انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، سه ابزار تحقیق استفاده شد. این سه ابزار عبارتند از: تست شخصیتی مایرز-بریگز، پرسشنامه ی راهکارهای زبان آموزی و تست مهارتهای زبان (اقتباس شده از کتاب تست تافل پترسون (بروکال 2005) که سطح موفقیت دانشجویان را تعیین می نمود. داده ها از کلیه افراد جمع آوری شد. سپس با توجه به نمرات آزمون مهارتهای زبان، دانشجویان با سطوح موفقیت بالا و پایین در دو گروه به عنوان نمونه اصلی انتخاب شده و مابقی حذف شدند. داده های گروه نمونه اصلی در نرم افزار آماری اس. پس. اس. اس وارد شد. برای تحلیل داده ها هم آمار توصیفی و هم آمار استنتاجی از جمله: تست خی-2، تست تی مستقل و تست تحلیل واریانس مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که (الف) تیپ شخصیتی تاثیر معناداری در انتخاب راهکارهای زبان آموزی ندارد (ب) بین تیپ شخصیتی دانشجویان با سطوح موفقیت بالا و پایین. تفاوت معناداری وجود ندارد (پ) شایع ترین راهکار زبان آموزی بین زبان آموزان ایرانی راهکار فراشناختی و کم کاربردترین راهکار، راهکار محرک است (ت) بین میانگین استفاده از راهکارهای زبان آموزی دانشجویان با سطوح موفقیت بالا و پایین تفاوت معناداری وجود دارد و در آخر، بین تیپ شخصیتی و سطح موفقیت زبان آموزان تاثیر متقابل معناداری وجود ندارد ولی سطح موفقیت تاثیر معناداری بر استفاده از راهکارهای یادگیری دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که زبان آموزان با سطوح موفقیت بالا و پایین از راهکارهای یادگیری متفاوتی استفاده می کنند و معلمان می توانند راهکارهای انتخابی زبان آموزان موفق را به دیگر زبان آموزان بیاموزند.

تاثیر خود-ارزیابی بر عملکرد گفتاری و نوشتاری زبان آموزان و عقیده زبان آموزان در مورد بکارگیری تکنیک خود-ارزیابی در ایران هنوز مورد تحقیق و بررسی قرار نگرفته است. تحقیق حاضر در جستجوی یافتن تاثیر خود-ارزیابی بر عملکرد گفتاری و نوشتاری زبان آموزان و عقیده زبان آموزان در مورد بکارگیری تکنیک خود-ارزیابی می باشد. به این منظور، تعداد120 زبان آموز از سطوح مختلف (مبتدی و متوسط) از موسسه آموزش زبان خارجی "زبانسرا" در بوشهر انتخاب شدند.