چکیده: هدف تحقیق حاضر، «بررسی رابطه عوامل فشارزای شغلی و کیفیت زندگی کاری با دلبستگی شغلی در دبیران تربیت بدنی شهر اهواز» بود. روش تحقیق از نوع «توصیفی- همبستگی» و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری، کلیه دبیران تربیت بدنی نواحی چهارگانه شهر اهواز که در سال تحصیلی 90-89 مشغول به کار بودند (144n=). نمونه گیری به روش سرشماری و کل جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند، در پایان پس از بررسی 88% پرسش نامه های عودت شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری پرسش-نامه مشخصات فردی، پرسش نامه استاندارد تنیدگی شغلی اشپیل برگر (1977)، پرسش نامه استاندارد کیفیت زندگی کاری والتون (1973) و پرسش نامه استاندارد دلبستگی شغلی ادواردز و کیلپاتریک (1984) بود، پایایی درونی پرسش نامه ها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب 95/0، 89/0 و 73/0 محاسبه شد. برای اطمینان از نرمال بودن داده ها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه، کروسکال- والیس و رگرسیون چندگانه) استفاده و در سطح معنی داری (05/0= ?) مورد بررسی قرارگرفت. نتایج تحقیق نشان داد، عوامل فشارزای شغلی دبیران تربیت بدنی نسبتاٌ بالا بود، اما کیفیت زندگی کاری و دلبستگی شغلی آنان در حد متوسط بود. ارتباط معنی داری بین عوامل فشارزای شغلی و دلبستگی شغلی بدست نیامد، اما رابطه مثبت و معنی داری بین کیفیت زندگی کاری و دلبستگی شغلی به دست آمد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد بین ابعاد کیفیت زندگی کاری با دلبستگی شغلی رابطه چندگانه وجود دارد و وابستگی اجتماعی زندگی کاری عامل تاثیر گذارتری برای پیش بینی دلبستگی شغلی به شمار می رود. هم چنین بین عوامل فشارزای شغلی دبیران تربیت بدنی مرد و زن تفاوت معنادار وجود دارد، ولی بین عوامل فشارزای شغلی دبیران تربیت بدنی با سن، وضعیت تأهل، میزان تحصیلات، سابقه کار و سابقه ورزشی متفاوت، تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج نشان داد که بین کیفیت زندگی کاری دبیران تربیت بدنی مرد و زن و دبیران تربیت-بدنی با تحصیلات و سابقه کار مختلف تفاوت معنی دار وجود دارد. نتایج تحقیق هم چنین نشان داد، که بین دلبستگی شغلی دبیران تربیت-بدنی در سنین مختلف تفاوت معنی دار بود. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود، که برای کاهش و کنترل عوامل فشارزای شغلی، بهبود کیفیت زندگی کاری و افزایش دلبستگی شغلی دبیران تربیت بدنی، مسئولین آموزش و پرورش با برنامه ریزی صحیح کلاس های درس تربیت بدنی را در شرایط استاندارد و با حداکثر امکانات در مدارس برگزار کنند.

هدف از تحقیق حاضر،بررسی تاثیر تداخل زمینه ای بر یادگیری صریح و ضمنی توالی حرکتی در تکالیف واجد دو جزء شناختی و حرکتی می باشد . برای این منظور ابتدا نرم افزار تخصصی ارائه محرکهای متوالی و ثبت زمان و خطای پاسخ در محیط برنامه نویسی سی پلاس پلاس(c ++) طراحی شد.سپس برای انتخاب نمونه ها و ارزیابی سلامت آنها از پرسش نامه سلامت عمومی و آزمون مختصر وضعیت روانی-شناختی استفاده شد.در این تحقیق 60 نفر آزمودنی راست دست،بدون آشنایی و تجربه قبلی با تکلیف و با دامنه سنی 18-15سال به صورت تصادفی به پنج گروه آزمایشی(هر گروه 12 نفر) شامل گروههای مسدود – صریح ،مسدود- ضمنی، تصادفی – صریح ،تصادفی- ضمنی و گروه کنترل تقسیم شدند.این تحقیق شامل سه مرحله پیش آزمون،مرحله اکتساب و مرحله یادداری بود.ابتدا همه گروهها در پیش آزمون شرکت کردند در مرحله پیش آزمون همه گروهها سه الگوی موجود را به شکل کاملاً تصادفی اجرا کردند.در این مرحله هریک از آزمودنیهادر مورد هر الگو، در مجموع10کوشش را انجام دادند که در مجموع هر فرد 30 کوشش را برای پیش آزمون اجرا کردند و سپس گروهها به غیر از گروه کنترل طی 5 جلسه تمرینی و در هر جلسه 3 بلوک 10 کوششی را مطابق آرایش تمرینی به صورت مسدود و تصادفی انجام دادند.گروههای یادگیری صریح سه الگوی ارائه محرکهای متوالی را با اطلاع از هدف و چگونگی انجام تکالیف حرکتی انجام دادند اما گروههای یادگیری ضمنی تکالیف را بدون آگاهی از قواعد موجود انجام دادند.گروه کنترل نیز در طول مرحله اکتساب فقط در فضای آزمایشگاه حضور داشتند.یک روز پس از مرحله اکتساب آزمودنی ها در آزمون یادداری شرکت کردند . آزمودنی ها در آزمون یادداری سه الگوی ارائه شده در مرحله پیش آزمون را به صورت تصادفی اجرا نمودند. نتایج مربوط به هر تحریک(فاصله زمانی بین ارائه محرک تا پاسخ حرکتی)،کوشش و بلوک حرکتی و تعداد خطاهای آزمودنیها به محرکهای هدف در هر مرحله و برای هر الگو به طور خودکار توسط رایانه ثبت می شد.در این تحقیق برای مطالعه تاتیر روش تمرین بر یادگیری صریح و ضمنی توالی حرکتی دو جنبه از حرکت مورد بررسی قرار گرفت.اولین جنبه دقت توالی است که جزئی از حرکت است که به مقدار درست بودن حرکت اشاره دارد و مستلزم ارتباط محرک بینایی با پاسخ حرکتی است و در این مطالعه تعداد پاسخ های صحیح معیاری از دقت یادگیری در نظر گرفته شد.دومین جنبه حرکت هماهنگی پاسخ است که جزئی از حرکت است که مستلزم یکپارچگی حسی حرکتی و زمانبندی آن است و در این مطالعه کاهش کلی زمان عکس العمل به عنوان معیار هماهنگی پاسخ منظور شده است(توماس،2001) . همچنین برای تجزیه و تحلیل یافته ها از نرم افزار spss نسخه 17 و روش های آماری توصیفی و استنباطی مناسب از جمله،میانگین انحراف معیار، از آزمون t همبسته،تحلیل واریانس سه عاملی با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد .

بیان مسئله دستور العمل های آموزشی می توانند اثر مهمی در انتقال اطلاعات مرتبط به هدف داشته باشند و مربیان معمولا از آنها برای تدریس و اصلاح عملکرد حرکتی در همه سطوح مهارت استفاده می کنند(هوجز و فرانکس 2002). دستورالعمل های آموزشی معمولا گفتاری هستند(هر چند می توانند نوشتاری هم باشند) واطلاعاتی را در مورد جنبه های اساسی مهارت فراهم می کنند.این جنبه ها شامل مواردی از این قبیل می باشند.چگونه از مهارت در مو قعیت های خاص استفاده می شود، ورزشکار در چه زمان و چگونه بایستد و چه کاری انجام دهد(اشمییت و رایسبرگ 2000). یکی از کارکردهای مهم دستورالعمل های آموزشی ،جهت بخشیدن به تمرکز توجه فرد می باشد (مگیل 2004). این جهت دهی می تواند درونی و یا بیرونی باشد.دستور العمل های توجه درونی ،توجه فرد را به حرکات بدن و دستورالعمل های توجه بیرونی ، توجه فرد را به اثراتی که حرکات بر محیط دارند معطوف می سازند (وولف،هوب وپرینز 1998). مدتهاپیش محققان دریافتند که جلب توجه افراد تاثیر مهمی بر عملکرد مهارت های حرکتی دارد(برای مثال بلیس 1983-1982،بودر 1635،نقل از وولف 2007). یعنی دقت و کیفیت حرکت به میزان زیادی به آنچه که اجرا کننده در حین اجرای یک مهارت بر آن تمرکز می کند بستگی دارد. این مطلب توسط یک سری از تحقیقات جدید تایید شده است(برای مثال بی لاک و کار 2001،بی لاک، کار، مک ماهون و استارکس 2002، گری 2004). مهمتر اینکه نه تنها عملکرد، بلکه کل فرایند یادگیری تحت تاثیر آنچه که یاد گیرنده در حین اجرای مهارت به آن تمرکز می کند قرار می گیرد. یعنی اینکه چقدر یک مهارت سریع اموخته می شود و چقدر ان مهارت ،خوب حفظ می شود به میزان زیادی توسط تمرکز توجهی تعیین می شود که توسط دستور العمل یا بازخورد ارائه شده به فرد اتخاذ می گردد(وولف 2007). همچنین تحقیقات اخیر نشان داده اند که ارائه دستور العمل های توجه بیرونی در عملکردو یادگیری مهارت های حرکتی موثرتر هستند(برای مثال وولف،هوب،پرینز 1998،وولف ،مک نوین،شیا 2001). این مطلب ممکن است برای اکثر ما قابل درک نباشد زیرا اغلب در اکتساب یک مهارت جدید به ما گفته شده است که بر شکل حرکت یا مکانیسم های تکلیف تمرکز کنیم و یا اینکه دستور العمل های دیگری که توجه را به درون معطوف می کند به ما ارائه شده است. اما پژوهش های انجام شده در حیطه جلب توجه مطرح می سازند که این روش نادرست است. تحقیقات دیگر مزیت و برتری توجه بیرونی را برای مهارت های ورزشی نشان دادند. این مهارت ها شامل ضربه به توپ گلف (وولف،لاترباخ و تول 1996،وولف و سو 2007) پرتاب توپ بسکتبال(الابود،بنت،هرناندز،اشفوردودیویدس 2002،زاخری،وولف، مرکروبزودیس 2005)ضربه فوتبال آمریکایی(زاخری 2005)ضربه توپ فوتبال (وولف، مک کونل، گارتنر و شوارز 2002،آزمایش دوم،وولف، واچر، ورتمن 2003)ضربه توپ تنیس(وولف،مک نوین، فاچس ،ریتر و تول 2000)یا سرویس والیبال(وولف و همکاران،آزمایش اول)می باشند.برتری اتخاذ توجه بیرونی،با خودکاری بیشتر در کنترل حرکت در نتیجه اتخاذ این نوع تمرکز توضیح داده شده است. (وولف،زاخری،گرانادوس و دوفک 2010). توجه فرد به حرکات بدن خود در حین اجرای یک مهارت حرکتی موجب نوع هوشیارانه ای از کنترل می گردد و در نتیجه سیستم حرکتی را محدود می سازد، در عوض معطوف نمودن توجه به اثر حرکت موجب کنترل حرکت خودکار می گردد(فرضیه عمل محدود شده :وولف،مک نوین و شیا 2001،وولف،شیا و پارک 2001 ،مک نوین و همکاران 2003). تحقیقات جدیدتر نشان دادند که که ارائه دستورالعمل های توجه بیرونی اقتصاد و کارایی حرکت را افزایش می دهد(ونس و همکاران2004 ،زاخری و همکاران 2005). بنابراین انتظار می رود که مزیت و برتری توجه بیرونی نه تنها برای تکالیف مستلزم دقت از قبیل ضربه به هدف (برای مثال وولف و همکاران 2002،2000،1999)و یا تکالیف تعادلی (لندرز و همکاران 2005،شیا و وولف 1999،توتیسکا و وولف 2003،وولف و همکاران 1998)دیده شود بلکه این مزیت ها برای تکالیفی که مستلزم تولید نیروی بیشینه می باشند نیز دیده شود. در این تکالیف،یک شی(برای مثال دیسک،وزنه،چکش)یا بدن (ورزشهایی از قبیل پرش ارتفاع،پرش طول یا شوت جفت بسکتبال)در آن به جلو سوق داده می شود.در این موارد لازم است که زمان بندی و جهت نیروهای تولید شده بمنظور شتاب بیشینه شی یا بدن بهینه باشند. (وولف،زاخری و گرانادوس و دوفک 2010). به عبارت دیگر در یک میزان معینی از قدرت ، اگر زمانبندی و جهت تکانه های وارد بر شی یا بدن دقیق باشند آن شی یا بدن بیشتر به جلو حرکت یا سوق داده می شود( وولف 2005). در زمینه تکالیف مستلزم تولید نیروی نزدیک به بیشینه تنها یک تحقیق صورت گرفته است ( وولف ،زاخری و گرانادوس 2010 ) و تکلیف به کار رفته در این تحقیق پرش عمودی می باشد. بنابراین چنانچه مشاهده می شود در مورد مهارت های ورزشی پیچیده از قبیل پرتاب دیسک که مستلزم تولید نیرو نیز می باشد هیچ گونه تحقیقی صورت نگرفته است.پرتاب دیسک مهارتی مستلزم تولید نیروی زیاد در کوتاهترین زمان ممکن می باشد. صرفنظر از توده عضلانی درگیر ، هماهنگی درون عضلات و هماهنگی بین عضلات برای کارایی و کارآمدی عملکرد در چنین تکالیفی ضروری می باشد( هولمن و هتینگر 2000: نقل از ونس و همکاران 2004 ، زاخری و همکاران 2005).با توجه به اینکه تحقیقات اخیر حاکی از افزایش هماهنگی درون و بین عضلات ، تحت شرایط جلب توجه بیرونی می باشند ( ونس و همکاران 2004 ، زاخری و همکاران 2005)، بنابراین انتظار می رود که دستورالعمل های توجه بیرونی ، نقش موثری در مهارت پرتاب دیسک داشته باشند. لذا سوال اصلی تحقیق حاضر این است که آیا مزیت توجه بیرونی نسبت به توجه درونی در فعالیت پرتاب دیسک که نیازمند تولید حداکثر نیرو می باشد نیز پایدار خواهدبود‍‏ًٌُُ؟ اگر مزیت توجه بیرونی در این تحقیق مشاهده شود، بنابراین این تحقیق یافته های تحقیقات قبلی را که اکثرا مزیت توجه بیرونی را برای تکالیف مستلزم دقت حرکت نشان داده اند، تکمیل و بسط می دهد.بطور کلی اکثر تحقیقات در زمینه کانون توجه بیشتر با تکالیفی که به دستکاری شی می پردازد انجام شده اند نظیر تکلیف پرتاب توپ بسکتبال، پرتاب دارت وغیره، البته برخی کارهای جدید به بررسی تکالیفی که به حرکت کلی بدن می انجامد یعنی حرکات انتقالی نظیر دوی سرعت و چابکی پرداخته اند.بنابراین هدف تحقیق حاضر ،بررسی تاثیر کانون توجه درونی و بیرونی بر عملکرد مهارت پرتاب دیسک می باشد تا بتوان رهنمودی برای بهبود عملکرد مهارت پرتاب دیسک بدست آید. آزمودنی های این تحقیق ،از میان دانشجویان رشته تربیت بدنی به صورت داو طلبانه انتخاب، سپس کلیه آزمودنی ها طی سه روز متوالی تحت سه وضعیت (کنترل، توجه درونی و توجه بیرونی) مورد آزمون قرار گرفتند بطوریکه هر فرد تحت هر سه شرایط قرار داشت. ضرورت و اهمیت تحقیق در اجرای بسیاری از مهارت های ورزشی و حرکتی از جمله پرتاب دیسک،بدلیل ماهیت خاص مربوط به تکلیف مورد نظراحتیاج به تولید نیروی شدید در کوتاهترین زمان ممکن می باشد.رشته ورزشی مانند وزنه برداری ،پرش ها ،پرتاب ها و دو ومیدانی و نظایر آن حرکت سریعی را نیاز دارند که بطور شدیدی انجام می شود.(بوام گارتنرو جکسون ،1997). یکی از اهداف مهم آموزش دهندگان چنین مهارتی هایی فراهم کردن شرایط مطلوب برای یادگیرندگان و استفاده از روش های موثرآموزشی برای یادگیری وهر چه بهتر این مهارت می باشد،زیرا اگر آموزش مهارت ها به درستی و در چارچوبی صحیح صورت نگیرد اجرای مهارت های صحیح و پیشرفته ممکن نمی باشد.یکی از انواع این شیوه های آموزشی ،بکار بردن دستورالعمل ها ی آموزشی جلب توجه می باشد . دانستن اینکه به چه چیز توجه شود،چگونه بنا بر نیاز از یک مساله به مساله دیگرمعطوف گردد و دانستن چگونگی شدت بخشیدن به میزان توجه یا تمرکز یک فرد،مهارت های اساسی برای اجرا و انجام مطلوب است.این مهارت ها را می توان به ورزشکاران آموخت و مسولیت انجام آن با مربیان میباشد (مارتنز ،6200 ). مربی می تواند با آموزش هایی در مورد چگونگی اختصاص دادن ظرفیت توجه به یادگیرنده ،بر یادگیری مهارت و عملکرد تاثیر داشته باشد.مربیانی که از این جنبه پیشرفت مهارت آگاه هستند ،ممکن است قادر باشند ابزار های موثر تری برای هدایت توجه کار آموزان بکار گیرند(سیج ،1999) . بنا براین شناخت و کاربرد دستورالعمل های آموزشی که موجب ایجاد الگوی هماهنگ کارا و موثر می گردند برای عملکرد بهینه چنین فعالیتی ضروری می باشد .تحقیق حاضر ،پژوهش( وولف، زاخری،گرانادوس و دوفک 2010) در مورد یک مهارت ورزشی پیچیده(پرتاب دیسک) را تکرار نموده و پایداری مزیت دستور العمل های توجه بیرونی را در این مهارت،که مستلزم تولید نیرو می باشد،مورد بررسی قرار می دهد و این تحقیق ضمن بررسی این نتایج بر آنست تا میزان اولویت توجه بیرونی و درونی را مورد مداقه قرار دهد.

هدف از این تحقیق شناسایی و رتبه بندی عوامل بازدارنده مشارکت ورزشی کارکنان زن دانشگاه شهید چمران اهواز بود. پژوهش حاضر توصیفی - پیمایشی و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری کارکنا ن زن شاغل در دانشگاه شهید چمران اهواز به تعداد 420 نفر بودند، تعداد 210 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه آماری تعیین شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ویژگی های فردی و پرسشنامه محقق ساخته عوامل بازدارنده با 35 سوال 5 ارزشی که در چهار حیطه دسته بندی شدند .روایی سازه پرسشنامه80/0kmo= و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ برابر با 88/0 محاسبه شد.روش های آمار توصیفی جهت توصیف متغییر های تحقیق و از روش های آمار استنباطی(آزمون tیک نمونه ایی، آزمون فریدمن) جهت آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد تنها 42% آزمودنی ها در فعالیت های ورزشی شرکت می کنند، نتایج آزمون رتبه بندی فریدمن نشان داد به ترتیب اهمیت عوامل بازدارنده اقتصادی با میانگین 35/3، عوامل بازدارنده فرهنگی اجتماعی با میانگین 84/2، عوامل بازدارنده شخصی با میانگین 32/2 و عوامل بازدارنده خانوادگی با میانگین 49/1 قرار دارند. با توجه به نتایج تحقیق توصیه می شود مدیران سازمان ها از برنامه های تفریحی ورزشی کارکنان به ویژه کارکنان زن حمایت نمایند

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر سطوح متفاوت تداخل زمینه ای بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت های پاس بسکتبال بوده است. بدین منظور، 45 آزمودنی (سه گروه 15 نفری) از میان دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز(n= 120) انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه تمرین مسدود، تصادفی و افزایشی تقسیم شدند. این تحقیق شامل چهار مرحله پیش آزمون، پس آزمون، یادداری و انتقال بود. تکلیف مورد نظر در این تحقیق شامل سه نوع پاس بسکتبال (پاس دو دست داخل سینه، دو دست بالای سر و یک دست از پهلو) بود. در تحقیق حاضر، به منظور ارزیابی و نمره دادن به سه مهارت پاس بسکتبال، از آزمون پاس بسکتبال پورتر و همکاران (2007) استفاده گردید. ضرایب پایایی این آزمون از روش آزمون- آزمون مجدد برای پاس دو دست داخل سینه، دو دست بالای سر و یک دست از پهلو به ترتیب، 0/85، 0/79و 0/81 بدست آمد. آزمودنی ها بعد از 12 کوشش تمرینی (برای هر مهارت 4 کوشش)، در مرحله پیش آزمون، به مدت 5 جلسه در 5 روز متوالی به تمرین پرداختند. پس آزمون بلافاصله بعد از پایان جلسات تمرینی و آزمون یادداری و انتقال 48 ساعت بعد از پایان مرحله اکتساب انجام گرفت. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که، سطوح متفاوت تداخل زمینه ای بطور معنی داری بر اکتساب، یادداری و انتقال هر سه مهارت پاس تاثیر گذار بود، همچنین بین سه روش تمرینی مسدود، تصادفی و افزایشی در دو مهارت پاس دو دست از بالای سر و یک دست از پهلو تفاوت معنی داری وجود دارد، ولی بین این سه روش در مهارت پاس دو دست داخل سینه، هیچ تفاوت معنی داری دیده نشد. این پژوهش پیشنهاد می کند که، مربیان بهتر است تا به جای دو روش سنتی مسدود و تصادفی، از روش افزایشی به صورت افزایشی منظم در تداخل زمینه ای برای آموزش افراد مبتدی استفاده کنند.