چکیده یکی از کاربرد های تئوری محدودیت ها (toc) در مدیریت پروژه ، زمانبندی زنجیره بحرانی پروژه است که اخیرا ً به یکی از مطرح ترین روش ها در مدیریت پروژه تبدیل شده است. یکی از مراحل مهم در روش مدیریت زنجیره بحرانی پروژه، اندازه گیری سایز بافر می باشد، که بهبود و توسعه این روش ها همچنان یک ضرورت به حساب می آید. رویارویی با ریسک پروژه(عدم قطعیت ها) برای مدیران پروژه امری غیر قابل اجتناب می باشد. زمان بندی غیرواکنشی- واکنشی پروژه سعی می کند با ایجاد یک زمان بندی اولیه محافظت شده، مشکلات آتی را پیش بینی و در صورت مواجهه با موانع غیر منتظره با فراخوانی روشهای واکنشی زمان بندی اولیه را بازنگری و اصلاح کند. در این تحقیق، روشی کارا و واکنشی ارائه می شود که در طول اجرای پروژه به بهبود روند اجرای پروژه کمک کرده و با اعلام هشدارهایی از انحراف پروژه از برنامه جلوگیری می کند. در حقیقت این روش شامل یک استراتژی تصمیم و زمان بندی واکنشی می باشد. همچنین در این تحقیق روشی جدید برای تعیین زنجیره بحرانی نیز ارائه شده است. نهایتاً روش های پیشنهادی با استفاده از شبیه سازی در مجموعه داده های پترسون آزمایش شده و مقایسه ای بین این روش ها و سایر روش ها صورت گرفته است. نتایج آزمایشات نشان می دهد که روش پیشنهادی ، بافری با سایز کوچکتر در مقایسه با سایر روش ها تولید کرده و در عین حال پروژه را در مقابل تأخیر ها در زمان اتمام پروژه محافظت می نماید.