ماهی هووریکی ازگونه های مهم اقتصادی خلیج فارس ودریای عمان می باشد. تنظیم الگوی برداشت مناسب و پایدار یک ذخیره مستلزم تعیین برخی ازخصوصیات زیستی و متغیرهای پویایی شناسی جمعیت آن می باشد. به همین منظوراطلاعات مربوط به این ماهی به صورت تصادفی ساده از فروردین تا اسفندماه1389 از شش تخلیه گاه اصلی حسینه، کنگ، بندرعباس، سلخ، سیریک وجاسک دراستان هرمزگان جمع آوری گردید. میانگین طول ماهی هووردر طی زمان بررسی 63 سانتی مترمحاسبه گردید. مقدارb در رابطه طول چنگالی- وزن نزدیک به سه به دست آمدکه نشان دهنده رشد همگون ماهی هوور می باشد. پیراسنجه های رشد l?، k و مقدار t0به ترتیب 23/112 سانتی متر، 3/0 درسال و38/0– سال به دست آمدند ونتایج نشان دادکه این ماهی ازسرعت رشد بالایی دردو سال اول زندگی خود برخوردار است. متوسط طول ماهیان در پایان 1 سالگی به 38 سانتی متر بالغ می گردید این طول در پایان سال های دوم، سوم و چهارم به ترتیب به 57 ،72 و82 سانتی متر می رسید. مقدارشاخص ضریب رشد ( ? ) برابر با6/3 محاسیه شدکه با سایرمطالعات انجام شده دراقیانوس هند مشابهت دارد. مرگ ومیرکل، طبیعی، صیادی و ضریب بهره برداری به ترتیب 15/1، 43/0 ، 72/0 (درسال) و63/0محاسبه گردید. براساس روش باتاچاریا در مجموع پنج گروه همزاد از ماهی هوور تشخیص داده شد. الگوی برداشت نشان دادکه 85 % از ماهیان صید شده دراندازه های کمتر از طول بلوغ صید شده اند. براساس رابطه دور بدن ماهی بالغ با طول چنگالی، چشمه تورگوشگیر8/21 سانتی متر به صورت کشیده جهت صید این ماهی پیشنهادگردید.

در این تحقیق گونه مایسید موجود در استخرهای پرورش میگوی کلاهی در استان هرمزگان مورد شناسایی قرار گرفت و ارزش غذایی آن مورد سنجش قرار داده شد. همچنین تأثیر فاکتورهای دما و شوری بر بقاء، پوست اندازی و آزاد سازی لارو نیز آزمایش شدند. برای شناسایی، تعدادی از نمونه ها در دو ظرف درب دار حاوی الکل اتانول 99% به صورت ترکیبی از نر و ماده فیکس شده و به موسسه تحقیقات علمی fisheries science ژاپن ارسال شدند. برای آنالیز ارزش غذایی، مایسیدها به صورت منجمد به آزمایشگاه پژوهشکده اکولوژی ارسال شدند تا شاخص های پروتئین، چربی و خاکستر آنها مورد سنجش قرار گیرد. آزمایش شوری در پنج تیمار با شوریهای صفر ، 10 ، 20 ، 30 و 40 قسمت در هزار که هر کدام دارای چهار تکرار بودند، با میانگین دمای 1±26 درجه سانتیگراد در طی یک هفته انجام گرفت و همچنین آزمایش دما در پنج تیمار با دماهای 24 ، 26 ، 28 ، 30 و 32 درجه سانتیگراد که هر کدام دارای چهار تکرار بودند با شوری 30 قسمت در هزار به مدت دو هفته انجام شد. در هر دو آزمایش تراکم ذخیره سازی 30 عدد مایسید در هر لیتر بود. غذا دهی با روتیفر و کیتو سروس به میزان پنج میلی لیتر و غذای پودری بچه ماهی به میزان 02/0 گرم انجام میشد. نتایج آنالیز ژن 16s rrna توسط yukio hanamura، نشان داد که این گونه indomysis nybini می باشد. نتایج آنالیز ارزش غذایی این گونه نشان داد که این گونه دارای 8/2±45/71 درصد پروتئین، 7/2 ±35/15 درصد چربی و 8/0± 19/13 درصد خاکستر در وزن خشک می باشد. نتایج تأثیر شوری صفر تا 40 قسمت در هزار نشان داد که از لحاظ بقاء اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت (p?0.05). در تمام تیمارها در طی هفت روز لارو وجود داشت و مایسیدها هر روز پوست اندازی می کردند و تغذیه هم داشتند. نتایج حاصل از آزمایش دمای 32-24 درجه سانتیگراد هم از لحاظ بقاء اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان نداد (p?0.05). این گونه به عنوان اولین گونه مایسید شناسائی شده در آبهای استان هرمزگان و ایران می باشد و درصد پروتئین آن در وزن خشک بیشتر از غذاهای زنده دیگر رایج در آبزی پروری است لذا می توان از جوونایل و یا از مایسید نابالغ بدلیل ارزش غذایی بالای آن در مراحل بعدی پرورش لارو برخی از گونه های ماهیان دریایی بجای غذای فرموله استفاده کرد. با توجه به تحمل این گونه در محدوده شوری صفر تا 40 قسمت در هزار و محدوده دمایی 32-24 درجه سانتیگراد، گونهindomysis nybini به عنوان یک گونه یوری هالین بوده که می تواند محدوده دمائی وسیعی را تحمل کند.