امروزه توزیع نامتوازن منابع آب درکنار افزایش جمعیت و توسعه¬ی فعالیت¬های کشاورزی و صنعتی، بحران کمبود آب را تشدید کرده است. از این رو یکی از طرح¬هایی که اجرای آن مورد توجه جدی مسوولین آب کشور می¬باشد طرحهای انتقال بین¬حوضه¬ای آب است. پیچیدگی تصمیم گیری روی این طرحها که ناشی از مسائل فنی، اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی می باشد، گزینه های مختلفی را پیش روی مدیران قرار می¬دهد. از سوی دیگر برای رسیدن به توسعه¬¬ی پایدار، لازم است در انتخاب این طرحها نظرات ذینفعان متعدد به طور سیستماتیک لحاظ شود. لذا برای تحقق مدیریت بهم¬پیوسته¬ی این طرحها، باید از روشهای مناسبی برای مدلسازی تصمیم¬گیری گروهی استفاده شود. در این تحقیق ابتدا موضوعات و چالش¬های پیش روی مدیریت منابع آب و وضعیت کمی و کیفی منابع آب در ایران بیان می شود. سپس معیارها و جنبه¬های مختلف طرح¬های انتقال بین حوضه¬ای آب به عنوان راهکاری جهت رفع کمبود آب بررسی می¬شود. در ادامه روشهای تحلیل چند معیاره و کاربرد آنها در مدیریت منابع آب معرفی شده و با استفاده از این روشها در یک مطالعه¬ی موردی، چهار مسیر پیشنهادی برای ساخت سامانه¬ی انتقال آب از رودخانه¬ی ارس به مناطق شرق و شمال¬شرقی دریاچه¬ی ارومیه، از دید چهار سری از معیارها به صورت گروهی ارزیابی می¬شوند. در این مرحله ابتدا معیارهای موثر در این ارزیابی، توسعه داده شده و توسط سه تصمیم¬گیر ذینفع به طور جداگانه وزن¬دهی می¬شوند و سپس با استفاده از عملگر میانگین وزنی مرتب و کمیت¬سنج¬های فازی، وزن گروهی آنها بدست می¬آید. در ادامه با بکارگیری چهار روش مهم (جمع وزنی ساده، برنامه ریزی سازشی، تاپسیس و¬ عملگر میانگین وزنی مرتب) و نیز روش تاپسیس فازی گزینه¬های مختلف اولویت¬بندی شده و در نهایت گزینه¬ی مناسب که صلبیت کافی دارد بدست می آید. سپس با استفاده از نتایج یک نرم افزار تصمیم¬گیری گروهی و نیز مقایسه¬ی روشها، ملاحظه می¬شود که روشهای جمع وزنی ساده و¬ عملگر میانگین وزنی مرتب در تحلیل چندمعیاره ی طرحهای توسعه¬ی منابع آب کارایی موثرتری دارند.

یکی از عواملی که باعث قدرت نمایی بیشتر یک واحد تولیدی می شود تفاوت قیمت در باس های مختلف است. که اصلی ترین عامل آن تراکم خطوط است. تلفات و تراکم از عوامل اصلی در به وجود آمدن قیمت های متفاوت در باس های مختلف هستند. زمانی که قیمت در باس های مختلف متفاوت می شود یک تفاوت بین درآمدها و پرداخت هابه وجودمی آید. که مازاد تجاری نام دارد. مازاد تجاری توسط بهره بردار بازار جمع آوری می شود. اما بهره بردار نباید این مبلغ را برای خود نگه دارد. زیرا باعث انگیزه نادرست افزایش تراکم و یا حداقل کاهش تلاش در جهت رفع تراکم می شود. در بسیاری از بازارها مازاد تراکم صرف تأمین هزینه های خدمات انتقال می شود. برخی از مقالات ارائه شده نیز مازاد تراکم را به منزله اجاره شبکه در نظر گرفتندکه کار اشتباهی است. زیرا هزینه این گونه خدمات باید توسط مصرف کنندگان آن و با سازوکارهای خاص خودتأمین شود. از طرفی زمانی که این هزینه صرف اجاره شبکه شود شرکت انتقال به منظور حداکثر سازی سود خود ناشی از اجاره شبکه ممکن است تلاش های خود را در جهت رفع تراکم کاهش دهد و یا اینکه توسعه خطوط را در دستور کار خود قرار ندهد زیرا با توسعه خطوط درآمد شرکت انتقال از محل تخصیص مازاد تراکم کاهش می یابد. در این تحقیق سعی شده روشی برای نظام مند کردن هزینه مازاد تراکم پیشنهاد شود تا با تخصیص درست مازاد تراکم به سمت یکپارچگی قیمت پیش رویم. درواقع یکپارچگی قیمت گامی بلند در جهت از بین بردن قدرت بازار ساختاری است. روش ارائه شده, روش کاملی برای رسیدن به اصل بازپرداخت مازاد تراکم بین تولیدکننده ها و مصرف کننده هااست. برای این کار محاسبات به نحوی صورت گرفته که ضمن وجود تراکم و قیمت متفاوت در باس های مختلف, میزان درآمد ژنراتورها برابر هزینه ای باشد که مصرف کننده ها برای خرید انرژی می پردازند. این کار بدون هیچ گونه حراجی برای خرید امتیاز این مبلغ صورت می گیرد. درنهایت با انجام این کار قدرت بازار ساختاری کاهش پیدا می کند تا واحد های تولیدی ها نتوانند با استفاده از تراکم خطوط به قدرت بازار ساختاری تبدیل شوند.