سوال اصلی که در این رساله به دنبال پاسخ آن بودیم، این است که چه الگوی نوینی را می توان برای سنجش دموکراسی ارائه داد. سنجش دموکراسی فرآیندی در جهت کمّی سازی دموکراسی است. محقق درصدد است که ضمن شناخت دقیق الگوها و شاخص های سنجش دموکراسی و با به کار گیری نگاهی انتقادی با الهام از کلیه مطالعات و نظریاتی که در این زمینه پرداخته شده اند، نقاط ضعف و قوت شاخص ها و الگوهای موجود را مورد ارزیابی قرار داده و در نهایت، با توجه به شاخص های مناسب تر و دقیق تر، تا حد امکان، الگویی نوین برای سنجش دموکراسی ارائه دهد. با توجه به ماهیت مسئله مورد مطالعه، تشخیص داده شد که با روش توصیفی- تحلیلی، بهتر می توان به سوالات تحقیق پاسخ گفت و از داده های متنوع تری اعم از کمّی و کیفی در جهت انجام تحقیق استفاده کرد. لذا از روش اسنادی و کتابخانه ای و کلیه منابع فارسی و لاتین و پایگاه های اینترنتی برای کسب اطلاعات، استفاده شد. تحقیق حاضر کار خود را در سطح توصیف آغاز می کند و می کوشد به سطح تحلیل و نقد و سپس به سطح تجویز برسد. برای این که الگوی نوین محقق از پشتوانه ی نظری برخوردار بوده و صرفاً ساخته ی ذهن نباشد، از مدل های چهارگانه ی هلد و نظریه ی دایاموند و لیپست استفاده گردید. با توجه به روند ارائه ی الگوی سنجش از دیدگاه مانک و ورکولین، سه گام مفهوم سازی، سنجش و جمع نمره طی شد. در قسمت مفهوم سازی، محقق پنج شاخص را برای سنجش دموکراسی پیشنهاد می دهد که عبارتند از انتخابات، مشارکت سیاسی، آزادی های سیاسی و مدنی، حاکمیت قانون و رفاه اقتصادی. در گام سنجش و جمع نمره، محقق دو رویکرد داده محور و کارشناس محور را پیشنهاد می دهد که با توجه به نمره ی بارهای عاملی در رگرسیون چندگانه انجام می شود. نمرات نهایی دموکراسی در الگوی نوین محقق بر اساس قاعده ی مجموع وزنی به دست می آید.