تحلیل منحنی نوری یک سیستم سیاره-ستاره بیشترین اطلاعات را در مورد ویژگی های فیزیکی آن سیستم در اختیار ما قرار می دهد. با تحلیل منحنی نوری سیارات فرا خورشیدی می توان شعاع ستاره میزبان، شعاع سیاره، زاویه میل ، دما و خروج از مرکز مدار را تعیین کرد. به کمک بررسی منحنی های نوری یک سیستم که در زمان های مختلف بدست آمده اند، همچنین می توان از حضور سیارات دیگر در آن سیستم و نیز وجود قمر در سیاره مورد مطالعه نیز اطلاعاتی بدست آورد. زاویه میل که از تحلیل منحنی نوری بدست می آید در تعیین جرم سیاره و ستاره، که با تحلیل منحنی سرعت شعاعی فقط می توان کمینه مقدار آنها را بدست آورد یک پارامتر اساسی محسوب می شود. در این پایان نامه، ابتدا منحنی نوری یک سیستم سیاره- ستاره را شبیه سازی کرده و سپس تأثیر هر یک از عوامل فیزیکی را بر منحنی نوری در مورد این سیستم ها به تفکیک بررسی کرده ایم. در مرحله بعد پارامترهای فیزیکی از جمله شعاع ستاره، شعاع سیاره و زاویه میل را با روش آنالیز فوریه در سیستم های سیاره- ستاره بدست آوردیم. این محاسبات ابتدا بدون در نظر گرفتن اثر تاریکی لبه و سپس با در نظر گرفتن این اثر انجام شده است.در مرحله سوم با منظور کردن اثر باز تابش در محاسبات آنالیز فوریه تأثیر این پدیده در مقادیر شعاع ستاره وسیاره در سیستم های ogle-tr-113 و wasp-3 مورد بررسی قرار گرفته است. در مرحله نهایی با تحلیل گرفت دوم در ناحیه فرو سرخ دمای سیاره را برای سیستم های مورد مطالعه را بدست آورده ایم. محاسبه خطای پارامتر های محاسبه شده و مقایسه نتایج با کارهای پیشین بخش آخر این پایان نامه می باشد

سندروم تخمدان پلی کیستیک (pcos) شایع ترین اندوکرینوپاتی در زنان محسوب می گردد که 4-25% زنان در سنین باروری را مبتلا می کند و در حدود %50 از علل ناباروری زوجین را به خود اختصاص می دهد. در حدود %70 از مبتلایان به pcos هم هیپرانسولینمی و هم مقاومت به انسولین دیده می شود. همچنین بر اساس مطالعاتی که به تازگی صورت گرفته، مشخص شده است که بین بروز استرس اکسیداتیو و pcos ارتباط معناداری وجود دارد. علاوه بر این، در مواردی از آسیب های سیستم تولیدمثلی، مانند اندومتریوزیس و pcos دخالت سایتوکین های التهابی (tnf-alpha) به اثبات رسیده است. در زنان مبتلا به pcos سطح افزایش یافته ای از tnf-alpha در بافت تخمدان گزارش شده است. بنابراین با توجه به وجود ارتباط معنی دار بین بروز pcos و استرس اکسیداتیو و از طرف دیگر، توان آنتی اکسیدانتی کارودیلول و و اثرات مفید آن مبنی بر کاهش مقاومت به انسولین و کاهش عوامل التهابی طی انجام مطالعاتی قصد داریم تا تأثیر و کارآمدی آن را بر بروز pcos ناشی از تجویز letrozole بررسی کنیم. روش کار به این صورت بود که 32 رت را به 4 گروه 8 تایی تقسیم کردیم. به گروه کنترل نرمال سالین تزریق شد و گروه pcos لتروزول را به منظور ایجاد مدل تجربی pcos دریافت کردند. به گروه سوم به عنوان گروه treatment کارودیلول و گروه چهارم به منظور بررسی اثربخشی کارودیلول در pcos هم زمان کارودیلول و لتروزول دریافت کردند. در نهایت نمونه های بافتی و سرمی خون جدا شدند. از نمونه های بافتی برای مطالعه ی هیستوپاتولوژیک و از نمونه های سرمی خون جهت آنالیز میزان هورمون های استروژن و پروژسترون و تستوسترون، سطح سرمی tnf-?، توان آنتی اکسیدانتی تام و میزان پراکسیداسیون چربی استفاده شد. بررسی نتایج آماری ما گویای موثر واقع شدن کارودیلول در بیماری pcos می باشد. این دارو باعث بهبود پروفایل هورمونی از طریق کاهش سطح تستوسترون و افزایش سطح استرادیول و پروژسترون می شود. از طرفی نتایج ما بیان گر اثرات مفید کارودیلول در روند التهابی pcos می باشد. این دارو به عنوان یک مهار کننده ی tnf-alpha باعث کاهش چشمگیر tnf- alpha(به عنوان یک فاکتور التهابی) در روند pcos می شود. با توجه به خواص آنتی اکسیدانتی کارودیلول این دارو در روند استرس اکسیداتیو هم موثر واقع می شود. نتایج ما هم کاهش سطح ros (reactive oxygen species) و افزایش سطح tac (total antioxidant capacity) را در گروهی که با کارودیلول درمان شدند نشان می دهد. در بررسی اختلالات متابولیک از مقایسه ی هورمون انسولین در 4 گروه مورد آزمایش استفاده شد که کارودیلول باعث کاهش سطح انسولین و بهبود اختلالات متابولیک pcos می شود. نتایج آماری ما در بررسی هیستومورفولوژیک تخمدان هم بیانگر اثرات مفید کارودیلول در کاهش روند آترزی و کیستیک شدن فولیکول ها می باشد. نتایج به دست آمده حاکی از این است که کارودیلول با القای تغییر اکسیداسیون اسیدهای چرب به اکسیداسیون گلوکز می تواند در کاهش سطح انسولین نقش داشته باشد، این دارو از طریق کاهش عوامل التهابی، رادیکال های آزاد، و tnf-alpha و افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانتی نقش محافظتی خود را در جلوگیری و یا بهبود بسیاری از عوارض بیماری هایی چون pcos اعمال می کند. با توجه به عدم اطمینان از ایمنی داروهای کنونی در استفاده ی طولانی مدت در درمان pcos امید است که این مطالعه بتواند راه کار جدید و مطمئنی را در اختیار محققین قرار دهد.

به منظور بررسی تأثیر افزودن پودر رازیانه در جیره استارتر بر عملکرد، سیستم ایمنی و فراسنجه های شکمبه گوساله های شیری هلشتاین از 30 رأس گوساله هلشتاین (15 رأس نر و 15 رأس ماده) با میانگین وزن تولد 5/0 ± 40 کیلوگرم استفاده شد. گوساله ها در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شدند. جیره های آزمایشی شامل: 1) استارتر بدون پودر رازیانه (شاهد)، 2) استارتر دارای 4/0 درصد پودر رازیانه و 3) استارتر دارای 8/0 درصد پودر رازیانه بود. میانگین مصرف استارتر و ماده خشک گوساله ها در دوره ی پیش از شیرگیری تحت تأثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. اما در دوره پس از شیرگیری و کل دوره افزایش یافت (05/0 >p). در دوره های مختلف گوساله های تغذیه شده با جیره آزمایشی دو بیشترین میانگین افزایش وزن روزانه را نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0 >p). اثر جیره های آزمایشی بر میانگین ضریب تبدیل غذایی معنی دار بود (05/0 >p). بهگونه ایکه گوساله های تغذیه شده با جیره آزمایشی دو، ضریب تبدیل غذایی در آن ها بهبود یافت. گوساله های تغذیه شده با جیره های آزمایشی دو و سه میانگین سن از شیرگیری و مقدار شیر مصرفی کمتری نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0 >p). اثر جیره های آزمایشی بر میانگین قوام مدفوع در دوره ی پیش از شیرگیری، پس از شیرگیری و کل دوره معنی دار بود (05/0 >p). گوساله های تغذیه شده با جیره های آزمایشی دو و سه مدفوع شُل تری داشتند. گوساله های تغذیه شده با جیره سه کمترین ph مایع شکمبه را داشتند (05/0 >p). میانگین نیتروژن آمونیاکی در هفته سوم با تغذیه پودر رازیانه به طور معنی داری افزایش یافت (05/0 >p). از فراسنجه های خون گوساله ها تنها ائوزینوفیل ها در دو هفته پس از شیرگیری تحت تأثیر جیره های آزمایشی قرار گرفتند (05/0 >p). به طوری که گوساله های تغذیه شده با جیره های دارای پودر رازیانه در دو هفته پس از شیرگیری کمترین درصد ائوزینوفیل را داشتند. در نتیجه افزودن 4/0 درصد پودر رازیانه در جیره آغازین گوساله های شیری هلشتاین سبب بهبود عملکرد، کاهش سن از شیرگیری و بیماری های انگلی شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.