لیشمانیوز احشایی(visceral leishmaniasis) در بعضی مناطق ایران ﺁندمیک است. فرم مدیترانه¬ای بیماری در ایران وجود دارد که عامل ﺁن لیشمانیا اینفانتوم(leishmania infantum) و مخازن اصلی ﺁن سگ¬ها هستند. از ﺁنجاکه تاخیر در تشخیص این بیماری باعث مرگ و میر بالا در بیماران می¬شود، مطالعه سرولوژیک با استفاده از تست ﺁگلوتیناسون مستقیم (direct agllutination test, dat) در سه استان چهارمحال و بختیاری، خوزستان و تهران انجام گرفت. نمونه¬های خون از ورید سفالیک 548 سگ فاقد علامت طی دوره 18 ماهه از تیر ماه 1386 تا بهمن ماه 1388 گرفته شد. نمونه¬های سرمی با استفاده از تست ﺁگلوتیناسیون مستقیم برای ﺁنتی¬بادی لیشمانیا اینفانتوم غربال شدند. اطلاعات به وسیله تستهای ﺁماری استاندارد با استفاده از نرم¬افزار spss ﺁنالیز شد. از 548 قلاده سگ تحت بررسی، ۳۰۰(54/74%) قلاده نر و ٢۴٨(45/26%) قلاده ماده بودند. از لحاظ سن، به ترتیب ١١۳، 200 و 235 نمونه به گروههای سنی کمتر از 12 ماه، ٢۳-١٢ ماه و بیشتر از 24 ماه تعلق داشتند. 317 قلاده، ولگرد(نگهبان، ژرمن¬شفرد و ولگرد)(free roaming) و 231 قلاده، سگهای خانگی(household) بودند. در میان 548 نمونه سرمی غربال شده، 53 نمونه (9/67 %) ﺁنتی¬بادی لیشمانیا اینفانتوم داشتند. باتوجه به مناطق مورد نمونه¬گیری، به ترتیب شیوع سرمی 8/94%، ١۰% و ١۶% برای استانهای تهران، خوزستان و چهارمحال و بختیاری به دست ﺁمد. از 53 نمونه دارای ﺁنتی¬بادی لیشمانیا ایفانتوم، ۳۰(56/6 %) نمونه نر و ٢۳(43/4 %) نمونه ماده بودند که اختلاف ﺁماری معنی¬داری بین نر و ماده بودن مشاهده نشد بررسی نتایج بین گروههای سنی مختلف، شانس بالایی از عفونت را در سگ¬های مسن تر از سه سال(73/6 %) در مقایسه با سگهای جوانتر از 12 ماه(43/9 %) ( p<0/001) و همچنین سگهای ٢۳-١٢ ماه(١۷%)(0/001 (p< نشان داد. اختلاف چشمگیری بین نتایج سگهای جوانتر از 12 ماه و ٢۳-١٢ ماه مشاهده نشد (0/05<p .( به منظور بررسی نقش محل زندگی در وقوع عفونت، سگ¬های سرم مثبت خانگی با سایر سگ¬ها مقایسه شدند، میزان عفونت بطور قابل توجهی در سگ¬های ولگرد (90/56 %) نسبت به سگ¬های خانگی (9/44 %) بالاتر بود (. (p<0/001) برای کنترل لیشمانیوز احشایی زئونوز در جمعیت¬های انسان و حیوان، اندازه¬گیری میزان عفونت لیشمانیوز سگ ضروری است. عدم اختصاصیت علائم کلینیکی و نسبت بالای سگ¬های فاقد علامت بین حیوانات سرم مثبت، بر اهمیت روشهای سرولوژی بعنوان ابزار تشخیص تاکید می¬کند. در نتیجه این مطالعه اهمیت و ضرورت غربالگری سرولوژیک عفونت لیشمانیا در سگهایی که از نظر کلینیکی سالم هستند را نسبت به سگهای دارای علامت نشان می¬دهد تا استراتژی کنترل را فراهم کند.

ویروس نقصان ایمنی گاو (bovine immunodeficiency virus) از خانواده ی رتروویریده (retroviridae)و جنس لنتی ویروس (lentivirus) است و اولین بار توسط van der maaten و همکاران در سال 1972 از یک گاو شیری 8 ساله با علائم لنفوسیتوز پایدار، هیپر پلازی لنفوئیدی، انسفالوپاتی، ضعف پیش رونده، لنفادنونوپاتی و لاغری جدا شد. ابتدا آن ویروس را شبه ویسنا (visna like) نامگذاری کردند، اما پس از کشف ویروس نقصان ایمنی انسان (hiv) و شناسایی شباهت های فراوان بین این دو ویروس، به عنوان ویروس نقصان ایمنی گاو نام گذاری شد. تاکنون وجود گاوهای شیری و گاو میش های دارای آنتی بادی علیه biv در شمال آمریکا، جنوب آمریکا، اروپا، آسیا، آفریقا و استرالیا به اثبات رسیده، اما پژوهش های انجام شده در این زمینه در ایران بسیار اندک بوده است. با وجودی که شیوع سرمی biv در سراسر جهان بین 4/1? تا 64? گزارش شده است، اما در اغلب مطالعات این میزان در محدوده ی 4? تا 6? است. مطالعات انجام شده در استان های چهار محال و بختیاری و اصفهان فراوانی این عفونت ویروسی را به ترتیب 7/5% و 3/3% گزارش کرده اند. در مطالعه ی دیگر فراوانی این ویروس در استان چهارمحال و بختیاری 2/16% به دست آمد. این فراوانی در گاوهای کشتار شده در کشتار گاه تهران 60% درصد بوده است. ویروس شناسان در مورد بیماری زایی biv در حیوانات هنوز به توافق نرسیده اند. انسفالیت، نقص ایمنی و کاهش شیر به این ویروس نسبت داده شده است، اما در گوساله هایی که به طور تجربی آلوده شده اند این علائم به سختی بروز یافتند. پس از جداسازی اولین ویروس در سال 1972، سه جدایه ی دیگر هم از سایر نقاط جهان به دست آمد که نشان می داد ویروس در سراسر جهان گسترده شده است. یک جدایه ی جدید نیز اخیرا از ایران شناسایی شده و در دست گزارش است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر ویروس نقصان ایمنی گاوان بر فاکتورهای تولیدی گله های گاو شیری بوده است، از جمله این فاکتورها که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت می توان به تولید شیر، روزهای شیرواری (days in milk)، روزهای باز (days open)، تعداد سلول های پیکری موجود در شیر (somatic cell count) اشاره کرد. در این مطالعه اقدام به جمع آوری نمونه های خونی از 1800 رأس گاو از گاوداری شرکت قیام گردید. پس از اخذ نمونه ی خون با لوله های ونوجکت هپارینه و جدا کردن پلاسما از هر نمونه و کدبندی آن ها، نمونه ها به میکروتیوب منتقل و تا زمان انجام آزمون در دمای 18- درجه سانتیگراد نگهداری شدند. با استفاده از روش elisa و تایید با nested pcr نمونه های biv مثبت را شناسایی شد. سپس شاخص های تولیدی گاوهای آلوده به biv نسبت به میانگین گله و گاوهای biv منفی همگن با استفاده از آزمون های آماری مورد مقایسه قرار گرفت. 83/0% نمونه ها مثبت گزارش شدند که در مقایسه با مطالعات پیشین رقم کم تری را نشان می دهد، همچنین ارتباطی میان آلودگی با biv و تولید شیر و روزهای باز پیدا نشد. گاوهای آلوده به این ویروس به طور معنی داری scc کم تری در مقایسه با سایر گاوهای گله داشتند.

مقاومت چند دارویی به یک نگرانی بهداشت جهانی تبدیل شده که تأثیر درمان با آنتی باکتریال ها را تهدید می کند و همچنین تلاش برای تولید آنتی باکتریال های جدید را به چالش کشانده است. ظهور باکتری های مقاوم به عوامل ضد میکروبی باعث درد سر پزشکان و تهدید بهداشت جهانی است. باکتری های بسیار متفاوتی اکنون مقاوم چند دارویی شده اند. e. coli یکی از شایعترین علل عفونت مجرای ادراری است که اخیراً موارد زیادی از مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های گوناگون در این باکتری مشاهده شده است. در e. coli مقاومت آنتی بیوتیک چند گانه و تحمل حلال های آلی به تولید بیش از حد کمپلکس acrab-tolc نسبت داده شده است. در این باکتری بیان اپرون acrab به وسیله فعال کننده های رونویسی عمومی نظیر mara کنترل می شود. پروتئین mara در e. coli توسط اپرون مقاومت آنتی بیوتیک چند گانه marrab کد می شود که بیان این اپرون به صورت نرمال توسط marr، بازدارنده خودی اپرون mar، در یک سطح پایین باقی می ماند. اهداف این تحقیق جدا سازی موتان های دارای مقاومت آنتی بیوتیک چند گانه از موتان های gyra باکتری e. coli و همچنین تعیین محل موتاسیون های احتمالی در maror می باشد. برای این منظور، تحمل حلال آلی، مقاومت به تتراسیکلین و حضور جهش های احتمالی در maror در 10 موتان gyra با mic متفاوت برای سیپروفلوکساسین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشتر موتان های gyra شبیه سویه کنترل یعنی mg1655 رفتار کردند اما 3 موتان از 10 موتان نسبت به mg1655 به تتراسیکلین اندکی مقاوم تر بودند و رشد بهتری بر روی هگزان داشتند. در بین 3 موتان، 2 موتان یک جهش در maror داشتند. این 3 موتان در جدا سازی کلون های با mic بالاتر برای تتراسیکلین استفاده شدند. نتایج نشان داد که این کلون ها رشد بهتری بر روی هگزان، اما نه بر روی سیکلوهگزان به دست آوردند و همچنین آن ها جهش اضافی در ناحیه maror پیدا نکردند. به طور خلاصه ایجاد جهش در maror به تنهایی در تولید فنوتیپ مقاومت چند دارویی و فعال شدن کامل acrab-tolc کافی نیست.

exertionalrhabdomyolysisیک سندرم همراه با اختلالات ماهیچه اسکلتی است که منجر به کاهش بهره دهی حیوان می شود. محققین عوامل مختلفی را در پیدایش آن دخیل دانسته اند و معمول ترین علت را انجام ورزش های سنگین با شدت بیشتر ویا در مدت زمانی بیش از عادت حیوان می دانند.به دنبال ورزش سنگین و بروز سندرم، امکان تخریب و صدمات ماهیچه ای و در ادامه امکان بروز نفروز حاصل از میوگلوبینوری افزایش می یابد. از این رو سنجش bun و کراتینین سرم نقش ویژه ای را در تخمین پیش آگهی سندرم بر عهده دارد.در این تحقیق از 8 رأس الاغ با محدوده وزنی و سنی یکسان بهره گرفته شد و حیوانات به طور کاملا تصادفی در دو گروه تیمار (دریافت دارنده نانو ذرات سلنیوم) و شاهد تقسیم شدند. سپس نانوذره سلنیوم تهیه شده به روش شیمیایی به میزان 5/0 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن طی 10 روز به گروه تیمار (4 رأس) و آب مقطر به گروه شاهد خورانده شد و در پایان این دوره حیوانات وادار به راه رفتن (10 دقیقه)، تمرین سنگین (چهار نعل به مدت 15 دقیقه) و ساده (راه رفتن به مدت 15 دقیقه) شدند. در ادامه و طی زمان های 2 ، 24 و 72 ساعت پس از ورزش اقدام به خون گیری از ورید وداج و تعیین میزان bun، کراتینین و پروتئین تام سرم شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری نتایج از روش سنجش تکراری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون های تکمیلی توکی (tukey test) و dunnets methodدر سطح 05/0>p بهره گرفته شد.نتایج نشان داد که میزان کراتینین سرم 2 ساعت پس از اتمام ورزش دچار افزایشی معنی دار در هر دو گروه شاهد و تیمار شد. نکته جالب توجه آن که روند نزولی کاسته شدن از میزان سرمی کراتینین گروه تیمار بسیار چشمگیر تر از گروه شاهد بود، به طوری که 72 ساعت پس از ورزش تفاوت بین دو گروه معنی دار گزارش شد. میزان bun سرم نیز دچار افزایشی معنی دار در گروه شاهد شد به طوری که 2 ساعت پس از ورزش میزان آن به 91/3±88/35 رسید که این افزایش نه تنها نسبت به قبل از ورزش، بلکه نسبت به گروه تیمار (دریافت دارنده نانوذرات سلنیوم) نیز معنی دار گزارش شد. تغییرات سطح bun در گروه تیمار طی زمان های مختلف معنی دار نبود. با ارزیابی همزمان میزان pcv و پروتئین تام سرم تغییرات شدید القاء شده بر حجم مایعات (بروز یا عدم بروز دهیدراتاسیون) در گردش نمایان مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به عدم افزایش همزمان این دو فراسنجه در گروه تیمار در یافتیم که تغییرات موجود در سطح کراتینین و bun تنها تحت تأثیر توان متابولیسمی حیوان و پاسخ وی به تجویز نانوذرات سلنیوم قرار گرفته و دهیدراتاسیون نقشی در تعیین سطح این فراسنجه ها نداشته است.

تحقیق حاضر بر 8 رأس الاغ ماده در محدوده سنی 2 تا 5 سال و وزنی 130 تا 190 کیلوگرم با هدف تعیین اثرات مکمل نمودن نانوذره سلنیوم بر تغییرات سرمیtbars((thiobarbituric acid reactive substance سوپراکسید دیسموتاز((sod)(super oxide dismutase))، کاتالاز، سلنیوم، مس و روی به دنبال القاء ورزش سنگین به انجام رسید. بدین منظور حیوانات به طور تصادفی در دو گروه شاهد و تیمار قرار گرفتند و نانوذره سلنیوم به میزان 5/0 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن در طی ده روز به گروه تیمار و آب مقطر به گروه شاهد خورانده شد. در پایان این دوره ضمن اخذ نمونه خون، حیوانات وادار به یورتمه (10 دقیقه)، تمرین سنگین (چهار نعل به مدت 15 دقیقه) و راه رفتن به مدت 15 دقیقه شدند[7]. در ادامه و طی زمان های 2، 24 و 72 ساعت پس از ورزش اقدام به خون گیری از ورید وداج وتعیین میزان فعالیت sod، کاتالاز، tbars و غلظت سرمی سلنیوم، مس و روی سرم شد. نتایج حکایت از آن داشت که مکمل نمودن سلنیوم منجر به افزایش معنادار سطح سلنیوم سرم و برعکس کاستن از سطح سرمی مس و روی می شود. در همین ارتباط القاء ورزش منجر به افزایش سطح سرمی سلنیوم در هر دو گروه شاهد و تیمار و به ترتیب افزایش و کاهش سطح سرمی مس و روی در گروه تیمار و شاهد می شود. از سوی دیگر مکمل نمودن سلنیوم و القاء ورزش تغییر چندانی در سطح سرمی فعالیت tbars ایجاد ننموده و برعکس منجر به افزایش سطح سرمی sod و کاتالاز در 2 ساعت پس از ورزش میشود. این یافته ها حکایت از تأثیر مثبت مکمل نمودن نانوذره سلنیوم بر فعالیت آنتی اکسیدانی دارد که می تواند نقش مهمی را در پایداری غشاء سلول بر عهده داشته باشد. کلمات کلیدی:نانوذره سلنیوم,الاغ,کاتالاز,

ویروس های لنفوتروپیک سلول های t تیپ ? و iiانسانی عضو جنس دلتا رترو ویروس ها هستند که با بروز بیماری های لوسمی، لنفوم، میلوپاتی و فلجی های اسپاستیک نواحی گرمسیری وابسته به htlv ارتباط دارند. هم چنین این ویروس با بیماری های تالاسمی و هموفیلی از طریق انتقال مکرر خون ارتباط دارد. هدف از این مطالعه جستجوی ژنومی ویروس لنفوتروپیک t انسانی? و ii (htlv-?,ii) در مبتلایان به اختلالات خونی (لوسمی، تالاسمی، لنفوم و هموفیلی) و تعیین میزان شیوع این ویروس در این گروه از بیماران در اصفهان است. تعداد 101 نمونه سرم از این بیماران اخذ شده و سرم ها در منفی 20 درجه سانتی گراد ذخیره شدند. dna سرم ها، با استفاده از کیت استخراج dna استخراج گردید. نمونه ها توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز (pcr) و با استفاده از توالی های اختصاصی مربوط به ژن pol برای htlv-? و ژن tax برای htlv-ii مورد آزمایش قرار گرفتند. تعداد 67 نمونه (33/66%) از مبتلایان به تالاسمی، 20 نمونه (80/19%) از افراد مبتلا به لوسمی، 4 نمونه (96/3%) از مبتلایان به لنفوم و 10 نمونه (90/9%) از افراد دچار هموفیلی اخذ شد. میانگین سنی این بیماران 25/44 با دامنه سنی (5/1 تا 87) سال بود. یک مورد از نمونه های مربوط به بیماران تالاسمی از نظر htlv-? مثبت گزارش شد ولی از نظر htlv-ii هیچ کدام از نمونه ها مثبت نبود. بیماران مبتلا به تالاسمی، لوسمی، لنفوم و هموفیلی جزو بیمارانی هستند که به طور دائم خون دریافت می کنند و از نظر ابتلا به ویروس htlv جزو گروه های پرخطر محسوب می شوند. شیوع ویروس htlv-?,ii در این مطالعه در بیماران مبتلا به اختلالات خونی 99/0% بود. مطالعه حاضر نشان داد که استان اصفهان به عنوان یک کانون اندمیک مطرح می باشد ولی ویروس htlv-?,ii در بیماران مبتلا به اختلالات خونی در استان اصفهان شیوع زیادی ندارد. اگرچه شیوع این ویروس بایستی در اهدا کنندگان خون نیز مورد بررسی قرار گیرد.

چکیده باکتری اشریشیا کلی به عنوان شاخصی برای تعیین آلودگی مدفوعی آب و مواد غذایی و حضور پاتوژن های روده ای مورد استفاده قرار می گیرد. این مطالعه به منظور بررسی مقایسه خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت به آنتی بیوتیک ها در باکتری های اشریشیا کلی جدا شده از مدفوع انسان صورت گرفت. حساسیت آنتی بیوتیکی 114 نمونه اشریشیا کلی جدا شده از مدفوع اسهالی انسان با آزمون دیسک انتشاری تعیین شد. همچنین با استفاده از روش واکنش های زنجیره ی پلیمراز(pcr) برخی از ژن های دخیل در این مقاومت های آنتی بیوتیکی مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه حساسیت به آنتی بیوتیک های جنتامایسین، سولفامتوکسازول، آمپی سیلین، تتراسایکلین، سیپروفلوکساسین و تریمتوپریم بررسی شد. نتایج نشان داد که کمترین مقاومت برای جنتامایسین به میزان 0%، و بیشترین مقاومت برای تریمتوپریم به میزان 8/79% وجود دارد. سایر آنتی بیوتیک های مصرفی به ترتیب سولفامتوکسازول 05/71%، آمپی سیلین 63/52%، سیپروفلوکساسین 5/10%، تتراسایکلین 5/3% مقاومت را نشان دادند. در آزمون pcr 10 جدایه دارای ژن sul1 و 49 جدایه دارای ژن citm، 8 جدایه دارای ژن teta، 36جدایه دارای ژن dfra1، 11 جدایه دارای ژن qnr بودند اما هیچ یک از جدایه ها واجد ژن aac(3)- iv نبودند. نتایج بیانگر این بود که در بررسی فنوتیپی آنتی بیوتیک های تریمتوپریم، آمپی سیلین، سولفامتوکسازول، جنتامایسین، سیپروفلوکساسین و تتراسایکلین به ترتیب 8/79%، 63/52%، 05/71%، 0%، 5/10%، 5/3% مقاومت را نشان دادند که ژن های کد کننده مقاومت به آنتی بیوتیک های ذکر شده یعنی dfra1، citm، sul1، aac(3)-iv،qnr ، teta تنها از مقاومت ظاهر شده به ترتیب 57/31%، 98/42%، 7/8%، 0% ، 64/9% و01/7% را پوشش دادند. کلید واژه ها: اشریشیا کلی، اسهال، مقاومت آنتی بیوتیکی، ژن های مقاومت.

بروسلوز یکی از مهمترین بیماری های عفونی مشترک بین انسان و دام می باشد که در حال حاضر اکثر نقاط کشور را به شکل مستقیم یا غیر مستقیم متاٌثر می سازد. احتمال درگیر شدن و منتقل کردن عامل بیماری توسط بز زیاد است. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان عفونت ناشی از بروسلا ملی تنسیس، تعیین میزان دفع باکتری و جمع آوری سوش های شایع از بزان منطقه شهرکرد می باشد. در این مطالعه از 360 راس بز نمونه اخذ گردید. بدین منظور از 12 گله در سطح منطقه شهرکرد بصورت تصادفی از هر بز ماده شیروار سه نمونه ی مجزای خون، شیر و واژن با رعایت اصول آسپتیک گرفته شد و در کنار یخ سریعا به آزمایشگاه پژوهشکده بیماری های مشترک منتقل گردید. سرم نمونه های خون جدا شده با تست رزبنگال غربال شدند و موارد رزبنگال مثبت جهت تعیین تیتر با تست رایت آزماتیش شدند . از تمامی نمونه های شیر و واژن کشت میکروبی تهیه گردید. تعداد 50 مورد (9/13%) از 360 نمونه خون واکنش مثبت در تست رزبنگال نشان دادند. از موارد رزبنگال مثبت 6 مورد (66/1%) با تست رایت مثبت و تعداد 19 مورد (27/5%) مشکوک و 25 مورد (94/6%) منفی گزارش گردید. از کشت میکروبی نمونه ی واژینال تعداد 10 مورد(77/2%) و نمونه ی شیر تعداد 12 مورد(33/3%) مشکوک ثبت گردید. برای تشخیص دقیق نمونه های مشکوک از تست pcr استفاده شد. موارد pcr مثبت نمونه های مشکوک کشت میکروبی، واژینال 6 مورد (66/1%) و شیر 10 مورد (77/2%) گزارش گردید. این مطالعه نشان داد درصد شیوع بیماری بروسلوز در بزان منطقه شهرکرد در مقایسه با دامهای مناطق استانهای دیگر کمتر است.

از آنجاییکه rna پلی مراز ویروس آنفلوانزا، فاقد مکانیسم ویرایش و تصحیح اشتباهات احتمالی است، جهش در ویروس آنفلوانزا به فراوانی رخ می دهد. جهش می تواند منجر به تغییر آمینواسیدی در توالی یک پروتئین شود. ویروس آنفلوانزای تحت تیپ h9n2 در انسان و طیور می تواند بیماری ایجاد کند. شواهدی وجود دارد که تغییر در پپتیدهای اتصالی هماگلوتینین (ناحیه ی شکافت) می تواند منجر به ایجاد ویروس آنفلوانزایh9n2 بسیار بیماری زا و مرگ بار شود. از آنجاییکه ویروس های آنفلوانزای بسیار بیماری زا به صورت بالقوه می توانند به مرگ و میر بسیار در جمعیت های انسانی و زیان های اقتصادی گسترده در صنعت طیور منجر شوند، بررسی و پایش ویروس های آنفلوانزا ضروری است. هدف از این مطالعه شناسایی و مقایسه توالی نوکلئوتیدها و اسیدهای آمینه ی مربوط به ناحیه ی شکافت ژن هماگلوتینین (ha) در جدایه های ویروس آنفلوانزای تحت تیپ h9 در طیور گوشتی منطقه شهرکرد بود. توالی نوکلئوتیدهای ناحیه شکافت ژن ha در 8 جدایه ی ویروس آنفلوانزای تحت تیپ h9، از طیور گوشتی منطقه شهرکرد، مطالعه و با نرم افزار clustal w با توالی های مشابه منتشر شده در بانک ژن مقایسه شد. نتایج دو نوع موتیف آمینواسیدی rssr و kssr را در ناحیه ی شکافت هماگلوتینین ویروس های آنفلوانزای a جدا شده از طیور گوشتی را نشان داد. این نتایج حاکی از این است که 8 جدایه ی ویروس آنفلوانزای تحت تیپ h9 اگرچه شباهت زیادی با موتیف ناحیه ی شکافت هماگلوتینین ویروس های آنفلوانزای بسیار بیماری زا و مرگ بار دارند، اما جزء ویروس های آنفلوانزای a با بیماری زایی خفیف محسوب می شوند. در موقعیت 234 هماگلوتینین (ناحیه ی اتصال به گیرنده (receptor binding site))، شش جدایه واجد اسیدآمینه گلوتامین و دو جدایه واجد اسیدآمینه لوسین بودند. این نتایج نشان می دهند که بعضی از جدایه های h9 از طیور گوشتی شهرکرد اختصاصیت گیرنده شبیه به ویروس های h3n2 انسانی را دارا می باشند و جهت عفونت در انسان تمایل بیشتری دارند. علت این است که اسیدآمینه لوسین (بجای گلوتامین) در نقطه ی 234 در ناحیه ی اتصال به گیرنده، نقشی کلیدی در اختصاصیت گیرنده ویروس های شبه انسانی ایفا می کند و بر تمایل و تکثیر ویروس های h9n2 در سلول های پوششی مجاری هوایی انسان اثر می گذارد. این مطالعه بر اهمیت طیور در افزایش خطر انتقال بالقوه ی ویروس آنفلوانزای h9n2 به انسان تاکید می کند. جهش ژنتیکی به صورت بالقوه به افزایش بیماری زایی، کشندگی و سرایت ویروس های آنفلوانزا h9n2 می تواند منتج شود و ممکن است به خطری بالقوه برای سلامت انسان و صنعت طیور کشور منجر گردد. از این رو نظارت مستمر بر تغییرات ژنتیکی در ویروس های آنفلوانزای h9n2 توصیه می شود.

این مطالعه به منظور بررسی ارزیابی توانایی پروبیوتیکی باکتری های مولد اسید لاکتیک به ویژه لاکتوباسیل های جدا شده از مواد لبنی بومی صورت گرفت. در این مطالعه 40 نمونه ماست بومی از مناطق اطراف استان چهار محال و بختیاری و اصفهان، جمع آوری شد. از 40 نمونه تهیه شده 52 باکتری مولد اسید لاکتیک جداسازی شد که در مجموع 32 مورد از آن ها بعد از انجام رنگ آمیزی گرم و تست کاتالاز، به عنوان لاکتوباسیل شناخته شد. نتایج آزمون مقاومت به شرایط اسیدی نشان داد از بین 32 مورد لاکتوباسیل جدا شده 18 مورد نسبت به شرایط اسیدی (ph=2.5) بسیار مقاوم، 8 سویه نیمه حساس و 6 سویه نسبت به این شرایط حساس بودند. همچنین نتایج تست رشد در حضور 3% املاح صفراوی بیانگر آن بود که 15 جدایه قادر به رشد در این شرایط بودند و 1 سویه در این شرایط کاهش رشد داشت و 2 سویه دیگر تفاوت رشد محسوسی نشان ندادند. نتایج اثر ضد میکروبی جدایه ها علیه سویه های پاتوژن حاکی از آن بود که بیشترین اثر مهاری علیه پاتوژن ها مربوط به جدایه ی (s4) بود که حدود (80%) نیمه بازدارنده و (20%) بازدارنده بود که نتایج حاصل از این جدایه با نتایج به دست آمده در مورد سویه ی تجاری l.gasseri کاملاً منطبق بود. همچنین کمترین اثر ممانعتی علیه پاتوژن ها مربوط به جدایه های (y4-y5-y11-y14-y15) بود که تماماً (100%) غیر بازدارنده بودند. سایر جدایه ها عموماً در دسته ی نیمه باز دارنده قرار گرفتند.

بروسلوزیس از مهمترین بیماری های مشترک انسان و دام در سطح جهانی محسوب می شد. بیماری در گوسفندان موجب سقط و کاهش تولید شیر در گله می شود. درمان به طور معمول انجام نمی پذیرد و مهمترین راه کنترل بیماری، واکسیناسیون گوسفندان با واکسن elberg’s rev 1 که تخفیف حدت یافته از بروسلا ملی تنسیس (brucella melitensis) است می باشد. هدف از این پژوهش به کار بردن روش pcr در تشخیص بروسلا ملی تنسیس در جنین های گوسفند سقط شده در منطقه شهرکرد می باشد. در این مطالعه نمونه گیری از محتویات شیردان 51 مورد از موارد سقط گوسفند در منطقه شهرکرد انجام شد. dna به روش فنول کلروفرم استخراج، آزمون pcr انجام و محصولات بر روی ژل الکتروفورز بررسی شد. بروسلا ملی تنسیس در 17 مورد از 51 مورد یافت شد (3/33%).

ویروس تب دره ی ریفت (rvfv) عضوی از خانواده ی بزرگ بانیا ویریده و جنس فلبو ویروس است و عامل بیماری-های مشترک مهمی میان انسان و دام بوده و موجب همه گیری های وسیعی از بیماری های وابسته به تب و گاهی کشنده در بین انسان ها و حیوانات اهلی در قاره ی آفریقا و شبه جزیره ی عربی شده است. rvfv توسط گونه های مختلف پشه ها بین حیوانات و انسان منتقل می شود. جا به جایی ساده ی پشه های ناقل در مسافت های طولانی توسط باد و همچنین صادرات حیوانات آلوده از کشور های اندمیک به سایر کشور های فاقد سابقه ی درگیری به صورت قانونی یا غیر قانونی، موجب گسترش بسیار زیاد ویروس در نقاط مختلف جهان شده است. انتقال ساده ی پشه های ناقل از کشورهای اندمیک بیماری نظیر عربستان سعودی به ایران، توسط باد و اعزام سالانه ی تعداد زیادی زائر به این کشور جهت انجام مراسم مذهبی حج، خطر وجود این ویروس را در ایران بسیار محسوس می کند. هدف از این مطالعه جستجوی ویروس تب دره ی ریفت در گوسفند و بز در استان های اصفهان و چهارمحال و بختیاری است. تعداد 43 نمونه کبد و محتویات شیردان از جنین های سقط شده ی گوسفندان و بزها اخذ شده و تا زمان انجام آزمایش در دمای 40- درجه ی سانتی گراد نگه داری شدند. استخراج rna با استفاده از کیت سه گانه ی ریمازول انجام پذیرفت. ساخت cdna با استفاده از آزمایش rt-pcr صورت گرفت. نمونه ها با استفاده از واکنش زنجیره ای پلی مراز دو مرحله‎ای یا آشیانه ای (nested-pcr) و انجام الکتروفورز روی محصولات آن ها مورد آزمایش قرار گرفتند. تعداد 23 نمونه از استان اصفهان و 20 نمونه از استان چهارمحال و بختیاری اخذ شد که تعداد 14 نمونه (55/32%) از جنین های سقط شده از بزها و 29 نمونه (45/67%) از گوسفندان بوده است. هیچ کدام از نمونه ای مورد آزمایش از نظر حضور rvfv مثبت نبودند. اگرچه با این تعداد نمونه نمی توان با یقین عدم حضور ویروس را در این استان ها تأیید نمود و باید مطالعات گسترده تری جهت اظهار نظر قطعی در این مورد صورت گیرد اما می توان گفت حداقل در این نمونه ها حضور ویروس تأیید نشده و این طور نتیجه گرفت که اگر هم وجود داشته باشد عامل شایعی نیست. واژگان کلیدی: ویروس، rvfv، اصفهان، چهارمحال و بختیاری، ایران.

چکیده کمپیلوباکتر یکی از عوامل مهم ایجاد گاستروآنتریت درانسان می‏باشد. از آنجا که کمپیلوباکتریوز بیماری مشترک بین انسان و دام محسوب می شود، در بعضی موارد منشأ عفونت برای انسان، حیوانات حامل باکتری می باشند. سگ و گربه‏های آلوده ممکن است بدون علائم بالینی بوده ولی باکتری را از خود دفع می‏نمایند و گاهی هم علائم بالینی (انتریت، اسهال) در آن ها دیده می شود. به همین دلیل تشخیص سریع و دقیق حیوانات آلوده مهم است. هدف این تحقیق تعیین میزان آلودگی به کمپیلوباکتر بوسیله آزمایش pcr در نمونه مدفوع سگ و گربه‏های ارجاعی به بیمارستان‏های دام کوچک شهر تهران، بوده است. در این مطالعه 100 نمونه مدفوع سگ و گربه اهلی در شهر تهران بررسی شد. نمونه‏های مدفوع گرفته شده به آزمایشگاه منتقل و dna از نمونه‏های مذکور استخراج شد. پرایمرهای مورد استفاده، برای جستجوی توالی‏های اختصاصی در ژن‏های16s rrna ، gly a، mapa و lpxa کمپیلوباکتر انتخاب شدند. ابتدا با استفاده از یک جفت پرایمر یونیورسال موارد مثبت که حاوی توالی نوکلئوتیدی خاص جنس کمپیلو باکتر بود، شناسائی و سپس با روش مولتی پلکس pcr (multiplex pcr) تعیین هویت گونه‏ها انجام شد. سپس محصول pcr با الکتروفورز در ژل، آنالیز و پس از رنگ آمیزی با اتیدیوم بروماید باندهای ایجاد شده با دستگاه uv مشاهده شدند. 39 نمونه به عنوان جنس کمپیلوباکتر شناخته شدند.2نمونه متعلق به گونه کمپیلوباکتر ژژونی (campylobacter jejuni) و 11 نمونه کمپیلوباکتر آپسالانسیس(campylobacter upsaliensis) بودند. با آنالیز آماری (spss) به روش مربع کای، نشان داده شد که ابتلاء به کمپیلو باکتر آپسالانسیس در گربه نسبت به سگ بیشتر است (p?0.05). نتایج بررسی نشان داد که می توان از روش pcr به عنوان روش تشخیصی سریع برای شناسایی باکتری های جنس کمپیلوباکتر و گونه‏های متعلق به آن در نمونه مدفوع حیوانات بیمار یا حامل استفاده کرد، بدون اینکه نیازی به کشت میکروبی و استفاده از آنتی بادی‏های متعدد و گرانقیمت باشد. واژگان کلیدی: کمپیلوباکتر، سگ، گربه، تهران، ایران، pcr

تریپانوزوم ها می توانند گونه های مختلف مهره داران از قبیل حیوانات و انسان ها را آلوده کرده و به کم خونی، کاهش وزن، تب و ضعف منجر شوند. اگر بیماری در دام ها درمان نشود می تواند به مرگ و زیان های جدی اقتصادی منتج شود. مطالعه ی حاضر جهت جستجوی مولکولی و آنالیز قسمتی از سکانس و فیلوژنی ژن rna ریبوزومی تریپانوزوم در شترهای یک کوهانه کشتار شده در کشتارگاه نجف آباد انجام شد. تعداد 278 نمونه خون در سه بازه زمانی مختلف از شترهای یک کوهانه کشتار شده در کشتارگاه نجف آباد اخذ شد و جهت ردیابی تریپانوزوما به روش pcr مورد آزمون قرار گرفتند. میزان آلودگی به تریپانوزوما در کل 07/1 درصد بود. نمونه های مثبت تنها در فصل های بهار و تابستان یافت شدند (8/3 درصد) و در فصل های پاییز و زمستان هیچ نمونه ی مثبتی به دست نیامد. در این مطالعه 2 نوع واریانت ژنتیکی در rna ریبوزومی در جدایه های تریپانوزوم در شترهای نجف آباد نشان داده شد. نتیجه ی حاضر می تواند بیانگر این مسئله باشد که خوشبختانه میزان آلودگی به تریپانوزوم در منطقه بسیار پایین است. جهت پیشگیری از بیماری پیشنهاد می شود از ورود دام های مشکوک به کشور ممانعت به عمل آید و دام های وارداتی نیز که از نظر ظاهری سالم هستند به وسیله ی تست های مولکولی مورد آزمایش قرار گیرند. اگرچه این تنوع ژنتیکی در rrna تریپانوزوم های در حال گردش در جمعیت شتران نجف آباد می تواند نشان دهنده ی این مسئله باشد که در زمینه ی خصوصیات بیولوژیک (از قبیل حدّت، بیماری زایی و سازگاری میزبانی) با یکدیگر تفاوت هایی داشته باشند، اما مطالعات تکمیلی جهت تأیید این فرضیه مورد نیاز است. این اطلاعات به عنوان داده های اولیه در زمینه ی مطالعه ی تنوع ژنتیکی تریپانوزوم ها می توانند مورد استفاده قرار گیرند.

کلامیدوفیلا آبورتوس یکی از علل مهم سقط انزئوتیک میش ها و از دست دادن بره ها در هنگام آبستنی در بعضی مناطق محسوب می شود. در عفونت با این باکتری، سقط جنین معمولا در 3-2 هفته آخر آبستنی رخ می دهد و یا بره-های مرده و ضعیف متولد می شوند. از آن جا که باکتری کلامیدوفیلا در شرایط آزمایشگاهی (in vitro) رشد نکرده و معمولاً با آزمایش های تشخیصی روتین متوجه حضور آن نمی شوند، جستجوی آنتی ژن یا ژنوم آن توصیه می شود. هدف از این مطالعه بررسی حضور این باکتری در جنین های سقطی گوسفند در استان چهارمحال و بختیاری و اصفهان بود. برای این منظور 53 نمونه محتویات آسپیره شده شیردان جنین های سقط شده در فاصله زمانی سال 1391-1390 با روش nested pcr جهت شناسایی ژن s rrna 16، مورد آزمایش قرار گرفت. میزان آلودگی در نمونه های بررسی شده 47 درصد بود. این میزان آلودگی نشان دهنده اهمیت این باکتری در موارد سقط جنین می-باشد که تاکنون کمتر به آن اهمیت داده شده است و با توجه به تعداد گوسفند در ایران و میزان فراوانی سقط جنین و خسارات اقتصادی همچنین خطر عفونت انسانی، نیازمند توجه ویژه ای برای وسعت بخشیدن به تحقیقات و اجرای اقدامات پیشگیری و کنترل دارد.

باکتری¬ها و قارچ¬هایی که به صورت همزیست درون بافت¬های گیاهی زندگی می¬کنند، به عنوان اندوفیت شناخته می¬شوند. این میکروارگانیسم ها متابولیت¬های ثانویه تولید می¬نمایند که بالقوه می¬توانند در صنایع داروسازی و مواد غذایی کاربردهایی داشته باشند. در این مطالعه بررسی حضور اندوفیت ها در 3 گونه گیاه دارویی بررسی و خواص ضد باکتریایی این اندوفیت ها علیه برخی جدایه های باکتریایی پاتوژن در حیوانات مطالعه شده است. گیاهان مورد بررسی شامل خرفه (portulaca olevacea)، کاسنی ((pelargonium hortorum و شمعدانی (cichorium intybus l) بود. نمونه ها از برگ و ساقه سه گیاه دارویی فوق انتخاب شدند. برای جدا سازی باکتری های اندوفیت، قطعات مربوط به ساقه و برگ ضد عفونی شده ی هر گیاه روی محیط های pepton agar وyeast extract agart کشت داده شد. بعد از رشد، جهت بررسی ترکیبات ساختاری باکتری، کلنی باکتری اندوفیت با کلروفرم غیر فعال گردید. در روش بررسی متابولیت ها، مایع رویی محیط کشت مایع باکتری بعد از سانتریفیوژ، درون سیلندر ها ریخته شد. از سه گیاه دارویی 24 اندوفیت جدا شد. در بررسی ترکیبات ساختاری از 24 اندوفیت جدا شده، اندوفیت های باکتریایی برگ گیاه کاسنی و ساقه خرفه بیشترین تأثیر را علیه باکتری-های نشانگر داشتند در حالیکه در روش متابولیتی اندوفیت های باکتریایی برگ کاسنی و ساقه شمعدانی بیشترین تأثیر را علیه باکتری¬های نشانگر داشتند. در نتیجه گیری نهایی، باکتری های اندوفیتی که در شمعدانی، خرفه و کاسنی حضور داشتند، به نظر می¬رسد منبع امیدوار کننده برای تولید مواد فعال زیستی حداقل در برابر برخی از سویه های جدا شده از باکتری های بیماری¬زای دامی ¬باشند.

بیماری هاری، یک بیماری زئونوز قدیمی است که سالیانه منجر به مرگ بیشتر از 60000 نفر در دنیا می شود. معمول ترین راه انتقال ویروس هاری از طریق گزش ویا تماس پوست خراشیده شده با بزاق حیوان هار است. روش های دیگر انتقال این ویروس مواجه شدن غشاهای مخاطی مثل چشم، دهان وبینی با بزاق حیوان هار ، استنشاق ویروس هاری و پیوند قرنیه است. دامپزشکان وکارکنان آزمایشگاه در هنگام معاینه و جراحی یا در زمان کار با این ویروس ممکن است در معرض پاشیده شدن ترشحات عفونی حیوان مشکوک به داخل چشم و خطر ابتلای به بیماری هاری باشند، بنابراین در این مطالعه به بررسی بیماریزایی ویروس هاری از راه چشم در مدل حیوانی موش پرداخته می شود و نتایج این مطالعه نشان خواهد داد که آیا ویروس هاری قادر خواهد بود مغز را آلوده کند و منجر به بروز علائم بالینی هاری در موش گردد؟ این مطالعه در 3 مرحله صورت گرفت. در مرحله اول توان های کشندگی مختلف ویروس ثابت هاری سویه cvs تهیه گردید و درهر دو چشم موشهای مورد آزمایش چکانده شد. در مرحله دوم ویروس غلیظ سوش های cvs و srv به داخل چشم موش های مورد آزمایش چکانده شد. در مرحله سوم خراش سطحی روی قرنیه موش های مورد آزمایش ایجاد گردید و سپس ویروس غلیظ از دو سوش cvs وsrv به داخل چشم موش ها چکانده شد. درهر مرحله یک گروه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و در چشم موش ها محلول نمکی نرمال چکانده شد و یک گروه برای کنترل ویروس در نظر گرفته شد و ویروس در این گروه از طریق داخل مغزی به موش ها تزریق گردید. موش های هر3 مرحله به مدت 3 ماه نگهداری و تحت نظر قرار گرفتند. موش های مورد آزمایش از نظر حضور آنتی ژن ویروس در بافت مغز با روش آنتی بادی فلورسنت مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که هیچ یک از رقت ها و سوش های ویروسی مورد استفاده، در چشم موش ها باعث عفونت زایی و بروز علائم بالینی هاری نگردید و نتایج آزمایش آنتی بادی فلورسنت در مغز موش ها منفی بود. نتایج این مطالعه نشان داد که قرنیه (سالم و آسیب دیده) و ملتحمه چشم اجازه گسترش ویروس هاری را به سمت مغز نمی دهد . سیستم ایمنی مخاطی چشم ممکن است در خنثی کردن ویروس هاری و عدم گسترش ویروس به سمت مغز نقش داشته باشد.

یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی- درمانی در بسیاری از نقاط دنیا آسیب های سوختگی می باشد. بیماران مبتلا به این آسیب ها در معرض خطر عفونت های بیمارستانی هستند، زیرا زخم های سوختگی محل استقرار باکتری های فرصت طلب از جمله پزدوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی می باشند. برای پیشگیری از عفونت های بیمارستانی در مراکز درمانگاهی و بیمارستان ها از ضدعفونی کننده و گندزداهای گوناگونی استفاده می شود. ترکیبات چهارتایی آمونیوم مانند بنزالکونیوم به طور گسترده ای به عنوان آنتی سپتیک زخم و پوست و ضدعفونی کننده در بیمارستان ها به کار می رود. مکانسیم مقاومت به ضدعفونی کننده ها توسط ژن های مقاومت به ترکیبات چهارتایی آمونیوم qac، نوع qace و qac?e صورت می گیرد که از باکتری های گرم منفی جدا شده اند. این ژن ها پروتئین های داخل غشایی را کد می کنند. با توجه به اهمیت موضوع پیشگیری از عفونت های بیمارستانی با خاستگاه این دو نوع باکتری، هدف این مطالعه تعیین شیوع ژن های مقاومت به ضدعفونی کننده ها qace و qac?e1 در جدایه های بالینی پزدوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی بوده است. 88 جدایه ی پزدوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی از نمونه های به دست آمده از بیمارستان های سوانح سوختگی استان های تهران و اصفهان که طی سال های 90-89 جمع آوری شده اند، مورد آزمایش قرار گرفت. برای جداسازی ژن های مقاومت به ضدعفونی کننده های qace و qac?e1 از روش pcr استفاده شد. از 83 جدایه بالینی پزدوموناس آئروژینوزا 49 جدایه (59%) دارای ژن qaceو 76 جدایه (5/91%) دارای ژن qac?e1 بودند و از 5 جدایه بالینی اسینتوباکتر بومانی 2 جدایه (40%) دارای ژن qace و4 جدایه (80%) دارای ژن qac?e1 بودند. مطالعه نشان داد که در جدایه های بالینی پزدوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی، ژن های مقاومت به ضدعفونی کننده ها وجود دارد که در نتیجه پیشگیری از عفونت های بیمارستانی را با مشکل مواجه می نماید و خطر ابتلا به باکتری های فرصت طلب در بیماران بستری در بیمارستان ها به خصوص در مورد زخم های سوختگی را افزایش می دهد.

mycoplasma gallisepticumیکی از مهم ترین پاتوژن های پرندگان است که ضررهای اقتصادی فراوانی به صنعت پرورش طیور، در سراسر دنیا، از جمله ایران وارد می کند. هدف ما از مطالعه حاضر مشخص کردن تنوع مولکولی وآنالیز فیلوژنی تعداد 14 سویه m. gallisepticumجدا شده از پرندگان ایران در سال های 1388-1391 (شامل 12 جدایه از گله های مرغ پرورشی، 1 جدایه از کبک پرورشی و 1 جدایه از طاووس)، همراه با واکسن سویه ts-11، بر اساس واکنش زنجیره ایی پلیمراز و تعیین توالی اختصاصی ژن pvpa، که کد کننده یکی از مهم ترین واسطه های اتصال سلولی دخیل در روند بیماری زایی باکتری است، و مقایسه آن ها با سویه های ثبت شده در بانک ژن می باشد، که روند تغییرات مولکولی ایجاد شده در سویه های جدا شده از ایران و آنالیز فیلوژنی آن ها را، بر اساس این ژن مشخص کنیم، همچنین در ادامه، با استفاده از تکنیک آنالیز hrm، واکنشی برای جداسازی و نشان دادن اختلاف موجود بین سویه های وحشی و واکسن طراحی کردیم. در تعیین توالی ژن pvpaو به دنبال آن، آنالیز فیلوژنی، مشخص شد که سویه های جدا شده از پرندگان ایران در دو گروه فیلوژنی قرار می گیرند، 12 سویه جدا شده از گله مرغ پرورشی و سویه جدا شده از کبک در یک گروه (گروه 1) و سویه جدا شده از طاووس در گروه دیگر (گروه 4) قرار گرفتند. 51 نوکلئوتید در ناحیه dr-1و dr-2ژن pvpaدر سویه های جدا شده از مرغ پرورشی و کبک حذف شده بودند، 63 نوکلئوتید هم در سویه جدا شده از طاووس حذف شده بود و تفاوت در سویه های جدا شده از مرغ پرورشی تنها در یک نوکلئوتید بود که نتیجه گیری شد که احتمالاً این سویه، سویه بومی موجود در ایران است. با توجه به وجود پلی مورفیسم در توالی pvpaژن سویه جدا شده از طاووس، سویه مذکور به عنوان سویه اگزوتیک در نظر گرفته شد. سویه های جدا شده شباهت کمی با واکسن سویه ts-11داشتند. در آنالیز hrmنمونه ها، 4 نمودار مختلف، به خوبی اختلاف ژنتیکی بین سویه های جدا شده از ایران و واکسن ts-11 را نشان دادند، لذا تکنیک آنالیز hrmژن pvpaبه عنوان یک روش سریع و قابل استفاده برای نشان دادن تفاوت میان سویه هایm. gallisepticumدر نظر گرفته شد.

اشریشیا کلی معمولأ در فلور میکروبی روده حیوانات خون?گرم وجود دارد و به صورت معمول از طریق مدفوع در محیط پراکنده شده و موجب آلودگی آب، خاک و در نتیجه میوه و سبزیجات می?شود .سویه اشریشیا کلی انتروهموراژیک یک گروه از پاتوژن?های غذازاد به عنوان تهدیدی برای سلامت عمومی مطرح است. این گروه باعث بروز اسهال خونی و سندروم اورمیک همولیتیک (hus) می شود. هدف از این مطالعه جداسازی و شناسایی سویه?های وروتوکسیژن و جستجوی ژن?های حدت (eaea, stx1, stx2) در کشت سواب مدفوعی گاو، با استفاده از آزمون واکنش زنجیره?ای پلیمراز در منطقه شهرکرد است. در بهار 1393، 100 نمونه سوآب مدفوعی از گاوداری?های منطقه شهرکرد جمع?آوری شد. این نمونه?ها به آزمایشگاه دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد منتقل شده و پس از انجام مراحل کشت جهت جداسازی باکتری e.coli، آزمون pcr بر روی جدایه?ها صورت گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد سروتیپ o157:h7 از هیچ?یک از نمونه?های مورد آزمون جدا نشد، اما نتایج pcr نشان داد که از تعداد 96 سویه جدا شده، 26 (08/27%) جدایه حاوی ژن stx1، 9 (37/9%) جدایه حاوی ژن stx2، و 4 (16/4) جدایه حاوی هر دو ژن بودند. و ژن eaeaدر 70 (91/72) جدایه وجود داشت. از میان سویه های وروتوکسیژنیک مقاومت آنتی?بیوتیکی نسبت به آنتی?بیوتیک?هایgentamycin 81/25% ، cefotaxime 38/48% ، tetracycline1/87% ، ampiciline 62/51% ، ciprofloxacin 22/3% و sulfamethoxazol 22/3% مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد اگرچه سروتیپ o157:h7 در مدفوع گاو?ها وجود نداشت ولیکن سایر جدایه?های وروتوکسیژن از مدفوع گاو در محیط پراکنده شده و نسبت به آنتی?بیوتیک?های رایچ نسبتاً مقاوم هستند

تب کیو بیماری مشترک انسان و دام با انتشار جهانی است که توسط یک باکتری گرم منفی، اجباری داخل سلولی به نام کوکسیلا بورنتی ایجاد می شود. گاو، گوسفند و بزها منابع اصلی عفونت انسانی هستند. دفع کوکسیلا بورنتی به محیط زیست عمدتاً در حین زایمان رخ می دهد. شیر دام های آلوده مسیر مهم دیگری برای دفع کوکسیلا بورنتی به محیط زیست می باشد. انسان ها به طور عمده از طریق استنشاق آئروسل های آلوده و یا از طریق مصرف شیر یا محصولات لبنی تازه، آلوده می شوند. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع کوکسیلا بورنتی در شیر خام جمع آوری شده از مخازن شیر گاوداری های نیمه صنعتی و سنتی در چهار منطقه از استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز آشیانه ای (nested-pcr) انجام شد. در مجموع از 140 نمونه شیر مورد آزمایش 47 نمونه (6/33%) مثبت بود. 44/34% آلودگی در گاوداری های نیمه صنعتی و با اختلاف اندک 32% آلودگی در گاوداری های سنتی یافت شد. نتایج این پژوهش نشان داد که شیر گاو می تواند یکی از مخازن بالقوه کوکسیلا بورنتی در این ناحیه از ایران باشد.

استفاده بی رویه و نادرست از آنتی بیوتیک ها به پیدایش و گسترش باکتری های مقاوم به اتواع آنتی بیوتیک کمک کرده است و درمان بیماری های باکتریایی را در سراسر جهان تهدید می کند. پاسخ sos به عنوان یک عامل حیاتی در پاسخ به استرس های محیطی از جمله آنتی بیوتیک ها شناخته شده است. در باکتری های گرم منفی مثل e.coli، dna ژیراز هدف اصلی فلوروکینولون ها می باشد. اتصال فلوروکینولون ها به dna ژیراز ، همانندسازی را متوقف می کند و پاسخ استرسی sos را القا می کند. این پاسخ توسط دو پروتئین تنظیمی reca و lexa کنترل می شود. این پروتئین ها بیان ژن های دیگر سیستم sosرا تنظیم می کنند. القای sos میتواند همراه با موتان زایی باشد

ساکارومایسس سرویزیه واریته ی بولاردی مخمری متعلق به رده ی آسکومایست هاست. عموماً آن را س. بولاردی می نامند. این مخمر یکی از کاربردی ترین پروبیوتیک ها در دنیای پزشکی و دام پزشکی محسوب می شود. به منظور کاهش هزینه های کشت، هدف این پایان نامه، تهیه ی محیط کشت مناسب برای س. بولاردی از ملاس چغندر قند و سرم حیوانات در نظر گرفته شد. تحقیق در قالب یک طرح بلوک کاملا تصادفی با روش فاکتوریل (3×3) شامل 5، 10 و 20 % ملاس و 0، 1 و 5 % سرم تنظیم شد. ph همه ی محیط ها توسط اسید استیک 5.6 تنظیم شد. پس از آن 106 ذره مخمر به محیط های کشت اضافه شد و 48 ساعت در دمای 37 درجه ی سانتی گراد انکوبه شدند. میانگین شمارش مخمر به ترتیب 20033±273333، 34428±228666، 170485±317333، 99042±526666، 293675±658666، 31262±445333، 100425±499333، 38314±516000، 107057±514666 ذره در میلی لیتر بود. به منظور بهینه سازی محیط کشت، ویتامین ها و ویتامین ها در ترکیب با مواد معدنی (سنتریوم®)، با غلظت 5/0 % به بهترین غلظت از ترکیب ملاس و سرم اضافه شدند. میانگین میزان رشد به ترتیب 57143±303333 و 143615±354666 ذره در میلی لیتر بود. آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد میزان رشد مخمر در گروه 10 % ملاس و 1 % سرم به طور معنی داری با گروه 5 % ملاس؛0 % سرم و گروه 5 % ملاس؛ 1 % سرم و گروه10% ملاس؛ 0% سرم به شکل پلیت و گروه 10% ملاس؛ 1% سرم؛ 5/0% مولتی ویتامین در ph 6.3 اختلاف دارد. همچنین گروه 20 % ملاس؛ 10 % سرم؛ 1 % سنتریوم رشد بیشتری از گروه 5 % ملاس؛ 1% سرم داشت ( 05/0 p<). چون افزودن ویتامین و مواد معدنی رشد معنی داری را حاصل نکرد، از این رو می توان چنین نتیجه گرفت که ترکیب ملاس و سرم می تواند احتیاجات اولیه ی رشد مخمر س. بولاردی را فراهم کند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

ظهور باکتری های مقاوم به عوامل ضد میکروبی تهدیدی علیه سلامت جامعه بوده و پزشکان را با مشکل مواجه کرده است. افزایش سریع مقاومت باکتری ها به این عوامل، درمان بیماری های عفونی را مشکل ساخته است. e. coli یکی از شایعترین باکتری های مولد عفونت های دستگاه ادراری بوده که بوسیله آنتی بیوتیک های گروه کینولون نظیر سیپروفلوکساسین درمان می شود. اگرچه گزارشاتی مبنی بر ظهور انواع مقاوم آن نسبت به سیپروفلوکساسین به چاپ رسیده است. هدف از این تحقیق جداسازی موتان های مقاوم به سیپروفلوکساسین و همچنین تعیین محل موتاسیون ها در این موتان ها در ژن gyra بود. موتان های مقاوم روی محیط کشت دارای سیپروفلوکساسین جداسازی شد. pcr برای تکثیر ژن gyra در این موتان ها و تعیین توالی برای تعیین جایگاه موتاسیون در این ژن استفاده شد. نتایج نشان داد که اکثر موتان های مقاوم به سیپروفلوکساسین دارای موتاسیون در ناحیه qrdr زیرواحد a آنزیم dna جیراز و بطور دقیق تر در سرین-83 بودند. اگرچه موتاسیون خارج از این ناحیه در مکان های تایروزین-50 و آلانین-119 نیز یافت شد. در نهایت این تحقیق تأیید نمود که علت اصلی مقاومت به سیپروفلوکساسین در باکتری گرم منفی نظیر e. coli موتاسیون در زیرواحد a آنزیم dna جیراز است و بغیر از ناحیه qrdr مکان های دیگری در این زیرواحد برای فعالیت آنزیم اهمیت دارد.

سالمونلاتیفی موریوم یکی از سروتیپ های شایع جنس سالمونلاست که در انسان و حیوانات ایجاد عفونت های مختلفی می نماید. این ارگانیسم به خصوص درابتدای زندگی حیوانات و انسان همیشه مساله ساز بوده و زیانهای زیادی را به بار می آورد. از آنجا که این باکتری در حیوانات مختلف نیز شایع است باکتری از طریق مواد غذایی آلوده باعث عفونت درانسان می شود. از اینرو انسان همیشه در تلاش برای پیشگیری و درمان سالمونلوز در حیوانات بوده و راههای گوناگونی را امتحان نموده ولی به دلایلی از نتایج آنها راضی نبوده است. واکسن ها ایمنی کامل ایجاد نمی نمایند و از طرفی عوارضی نیز دارند، همچنین مصرف آنتی بیوتیکها دارای محدودیتهایی است از آن جمله ایجاد مقاومتهای دارویی و باقی مانده دارویی که بر سلامت انسان تاثیر سو دارد.به همین دلیل توجه ها به استفاده از پروبیوتیکها جلب شد. یکی از این مواد ، مخمر ساکارومایسزبولاردی می باشد. این مخمر در فاز دو فارماکولوژی کشور آمریکا است و مراحل آزمون و مطالعات تجربی را می گذراند ولی در برخی از کشورها به شکل تجارتی وارد بازار شده است. این مخمر نخستین بار از درخت ‏‎lychee‎‏ جدا شد، و برای پیشگیری از اسهال های حاد عفونی ، اسهال های ناشی از مصرف زیاد آنتی بیوتیک ها بکار گرفته شد.

داروی ناندرولون دکانوات یکی از انواع استروئیدهای آنابولیک می باشد. استروئیدهای آنابولیک ترکیباتی هستند که شباهت ساختمانی بسیار زیادی به تستوسترون دارند. تستوسترون دارای تاثیرات آنابولیکی و آندروژنیک است با این وجود استروئیدهای آنابولیک سنتیک، معمولا دارای اثرات آندروژنیک بسیار کمی می باشند ضمن اینکه اثرات آنابولیکی خود را حفظ نموده اند. این داروها به وسیله تعداد زیادی از ورزشکاران حرفه ای به منظور افزایش دادن توده عضلانی و قدرت بدنی مورد استفاده قرار می گیرند. از نظر درمانی این ترکیبات برای درمان برخی از انواع کم خونی ها، دیستروفی های عضلانی و همچنین به دنبال بیماریهای مزمن و تحلیل برنده به کار می روند.