در این پژوهش مقاومت به سرما بر اساس شاخص های مزرعه ای و آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار می گیرد. ارزیابی های آزمایشگاهی با استفاده از طرح اسپلیت پلات با 5 سطح دما به عنوان عامل اصلی و 40 ژنوتیپ جو به عنوان عامل فرعی در 2 تکرار انجام خواهد شد. ویژگی هایی مانند میزان قندهای محلول در شرایط قبل از عادت دهی و بعد از عادت دهی، وزن تر و خشک گیاهچه و طول و عرض برگ اندازه گیری خواهد شد. درصد بقای گیاهچه ای پس از اعمال تنش سرما اندازه گیری و ارتباط آن ها با مقاومت به سرما تعیین خواهد شد. همچنین درصد بقای زمستانی گیاهان در مزرعه با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار ارزیابی خواهد شد.