مطالعه بافت شناسی و هیستوشیمیایی روده ها در نژاد کانادایی مورفومتری از لایه های مختلف بافتی روده ها و بررسی با پرندگان دیگر

زانو به دلیل تحمل وزن بدن در معرض مستقیم ضربه قرار دارد و به این دلیل بیشترین شیوع استئوآرتریت را به خود اختصاص داده است. تقویت ثبات مرکزی به عنوان یک روش برای پیشگیری توانبخشی آسیب های اسکلتی – عضلانی و کمردرد و همچنین به عنوان یک روش برای بالا بردن اجرا و عملکرد ورزشکاران قابل اهمیت و استفاده است. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تأثیر تمرینات ثبات دهنده مرکزی و قدرتی بر درد و عملکرد بیماران زن مبتلا به استئوآرتریت زانو بود. تعداد 33 بیمار زن غیر ورزشکار مبتلا به استئوآرتریت زانو(میانگین سنی79/8±98/58 سال، قد 38/7±45/155 سانتی-متر، وزن 17/12±49/71 کیلوگرم) انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه، کنترل(11=n)، تمرین ثبات مرکزی(11=n) و تمرین قدرتی زانو(11=n) تقسیم شدند. در ابتدا میزان قدرت عضلات اندام تحتانی به وسیله دینامومتر ، درد بیماران از طریق پرسشنامه vasو عملکرد آنها از طریق پرسشنامه womac اندازه گیری شد. سپس بیماران برای مدت 8 هفته، هفته ای سه جلسه، هر جلسه 30 دقیقه تحت تمرینات ثبات دهنده مرکزی و قدرتی قرار گرفتند. بیماران گروه کنترل به روال عادی زندگی خود ادامه دادند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون واریانس یک طرفه(anova) استفاده شد. نتایج بهبود معناداری در میانگین درد قبل(27/2±81/4) و بعد(72/1±18/3 ) ازتمرین بیماران گروه با تمرین ثبات مرکزی و بهبود معنی داری در میانگین درد قبل(61/1±00/5) و بعد (43/1±54/3) از تمرین بیماران گروه با تمرین قدرتی زانو را نشان دادند(05/0p<). اما تفاوت بین میانگین درد قبل(21/2±09/5) و بعد(04/2±81/6)از تمرین در گروه کنترل معنادار نبود (05/0.(p> همچنین در میانگین عملکرد قبل ( 89/17±72/41) و بعد (35/17±72/28) از تمرین بیماران گروه با تمرین ثبات مرکزی ومیانگین عملکرد قبل (74/12±63/45) و بعد (78/12±09/34) از تمرین بیماران گروه با تمرین قدرتی زانو بهبود معناداری مشاهده شد(05/0p<). لکن بهبود میانگین عملکرد قبل (82/14±45/44) و بعد (03/12±09/52 ) از تمرین گروه کنترل معنادار نبود(05/0p>). اما بین دو گروه تمرینی از نظر اثر بخشی بر درد و عملکرد تفاوت معنی داری وجود نداشت(05/0p>). از تحقیق حاضر میتوان نتیجه گیری کرد که تمرینات ثبات دهنده مرکزی و قدرتی زانو در بهبود درد استئوآرتریت و عملکرد مفصل زانو و افزایش قدرت عضلات اطراف زانو تأثیر شایانی دارد. عملکرد مناسب عضلات مرکزی موجب قرار گرفتن لگن در وضعیت خنثی شده که می تواند منجر به قرار گیری استخوان ران در وضعیت طبیعی و در نتیجه وضعیت خوب مفصل زانو و کاهش فشارهای وارده بر غضروف مفصلیگردد. لذا پیشنهاد می شود که از تمرینات ثبات دهنده مرکزی و قدرتی زانو به عنوان یک روش موثر در پیشگیری و درمان استئوآرتریت زانو استفاده گردد.