به منظور بررسی اثر عصاره حاوی تانن محصولات فرعی پسته بر ترکیب شیمیایی سیلاژ یونجه و پتانسیل استفاده از آن در جیره بزهای شیری سانن، پنج آزمایش (سه آزمایش in vitro، یک آزمایش in situ، و یک آزمایش in vivo) طراحی و انجام شد. در آزمایش اول، اثر نوع حلال (استون 70%، متانول 50%، اتانول 50% و آب)، اندازه ذرات (بیشتر از 2 و کمتر از 5/0 میلی¬متر) و مدت زمان استخراج (12 و 24 ساعت) بر میزان ترکیبات فنولی و تانن محصولات فرعی پسته اندازه¬گیری شد. میزان کل ترکیبات فنولی در محصولات فرعی پسته هنگام استفاده از استون 70% در مقایسه با سایر حلال¬ها بیشتر بود (86/13% ماده خشک). اندازه ذرات و مدت زمان استخراج تاثیری بر غلظت کل ترکیبات فنولی نداشت. اختلاف معنی داری از لحاظ میزان تانن هنگام استفاده از استون 70% و اتانول 50% مشاهده نشد. میزان کل تانن محصولات فرعی پسته تحت تاثیر اندازه ذرات قرار نگرفت ولی افزایش مدت زمان از 12 به 24 ساعت باعث کاهش 49/7 درصدی آن شد. کمترین مقدار ترکیبات فنولی و تانن در حلال آب مشاهده شد. در آزمایش دوم، عمل آوری سیلاژ یونجه با عصاره آبی محصولات فرعی پسته در سطوح 1، 2 و 3% تانن، باعث کاهش ph، نیتروژن آمونیاکی، ndf و adf و افزایش اسید لاکتیک نسبت به سیلاژ یونجه شاهد شد (05/0 < p). بخش a پروتئین در سیلاژهای عمل آوری شده نسبت به سیلاژ شاهد، کاهش و بخش b1 و b2 افزایش یافت (05/0 < p). در آزمایش سوم، میزان کل گاز تولیدی بعد از 96 ساعت انکوباسیون، در تیمارهای 2 و 3% تانن محصولات فرعی پسته در مقایسه با تیمار شاهد کاهش ولی نرخ تولید گاز در تیمار 3% تانن، افزایش پیدا کرد (05/0 < p). قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم نیز در سیلاژهای یونجه عمل آوری شده با 2 و 3% تانن، نسبت به تیمار شاهد کاهش داشت (05/0 < p). این مطالعه نشان داد که همبستگی بالایی بین میزان تولید گاز، قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و کل ترکیبات فنولی و پلی فنولی وجود دارد. همچنین، اضافه کردن پلی اتیلن گلایکول به محیط کشت، منجر به افزایش میزان گاز تولیدی در سیلاژهای عمل آوری شده، شد که نشان دهنده اثر بیولوژیکی تانن¬های محصولات فرعی پسته می¬باشد. میزان ناپدید شدن شکمبه¬ای (in situ) پروتئین خام، ترکیبات فنولی و تانن سیلاژهای یونجه عمل آوری شده در آزمایش چهارم بررسی شد. سیلاژهای یونجه حاوی 2 و 3% تانن، به طور میانگین باعث کاهش 9/6 درصدی بخش سریع تجزیه پروتئین (a) و افزایش 6/18 درصدی بخش b در مقایسه با سیلاژ شاهد شد ولی کل پتانسیل تجزیه پذیری و تجزیه پذیری پروتئین خام تحت تاثیر عمل آوری سیلاژ یونجه قرار نگرفت. میانگین ناپدید شدن شکمبه¬ای ترکیبات فنولی و تانن در سیلاژهای عمل آوری شده در زمان صفر به ترتیب برابر 17/55 و 13/69% بود و پس از 72 ساعت انکوباسیون، 5/95% از کل ترکیبات فنولی و تانن در شکمبه ناپدید شدند. در آزمایش پنجم، بزهای شیری سانن با سیلاژ یونجه بدون عمل آوری (شاهد) و یا عمل آوری شده با 1% ماده خشک تانن محصولات فرعی پسته با دو سطح پروتئین خام جیره (14 و 16%) با نسبت علوفه به کنسانتره 50:50 تغذیه شدند. هشت راس بز شیری با میانگین تولید شیر 25/0 ± 8/1 کیلوگرم در روز در قالب یک طرح مربع لاتین تکرار شده 4 × 4 با چینش فاکتوریل 2 × 2 مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ماده خشک ، ماده آلی و پروتئین خام مصرفی تحت تاثیر تیمارها نگرفت ولی افزایش درصد پروتئین خام جیره پروتئین خام مصرفی را افزایش داد. قابلیت هضم ماده خشک و مواد مغذی تحت تاثیر نوع سیلاژ و یا سطح پروتئین خام جیره قرار نگرفت. تولید شیر نیز تحت تیمارها قرار نگرفت ولی درصد چربی شیر، پروتئین شیر و کل مواد جامد شیر در بزهای تغذیه شده با سیلاژ یونجه عمل آوری شده نسبت به سیلاژ یونجه شاهد افزایش پیدا کرد (05/0 < p). نیتروژن دفعی از ادرار در بزهای تغذیه شده با سیلاژ یونجه عمل آوری شده نسبت به سیلاژ شاهد تمایل به کاهش داشت (1/0 < p). افزایش سطح پروتئین خام جیره منجر به افزایش نیتروژن دفعی از ادرار و مدفوع شد (05/0 < p). بزهای تغذیه شده با جیره بر پایه سیلاژ یونجه عمل آوری شده، ابقاء نیتروژن بالاتری نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0 < p). اگرچه، نیتروژن میکروبی تحت تاثیر نوع سیلاژ و یا سطح پروتئین قرار نگرفت ولی راندمان سنتز نیتروژن میکروبی در بزهای تغذیه شده با جیره بر پایه سیلاژ یونجه عمل آوری شده تمایل به کاهش داشت (1/0 < p). نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در بزهای تغذیه شده با سیلاژ یونجه عمل آوری شده نیز تمایل به کاهش معنی دار داشت (1/0 < p). به طور کلی، می¬توان نتیجه گرفت که عمل آوری سیلاژ یونجه با عصاره آبی محصولات فرعی پسته به عنوان منبع طبیعی ترکیبات فنولی و تانن می¬تواند باعث کاهش تجزیه پروتئین در فرآیند سیلو شدن و در بزهای شیری سانن در سطح 1% ماده خشک به دلیل کاهش تجزیه شدن پروتئین در شکمبه در پاسخ به تانن محصولات فرعی پسته ممکن است منجر به کاهش نیتروژن آمونیاکی شکمبه و کاهش دفع نیتروژن از ادرار شود و همچنین باعث افزایش درصد پروتئین و چربی شیر گردد.

برای بررسی اثر ترکیبات آنتی فنولیک اوره و پلی اتیلن گلیکول بر خصوصیات شیمیایی سیلاژ پوست پسته و همچنین تاثیر آن بر قابلیت هضم و عملکرد گاوهای شیری هلشتاین، دو آزمایش طراحی شد. محصولات تازه فرعی پسته (32% ماده خشک) با و بدون اضافه کردن اوره در دو سطح 0/1 و 0/5 درصد ماده خشک و 1% ماده خشک پلی اتیلن گلیکول (peg) با 4 تکرار در 16 کیسه پلاستیکی به مدت 60 روز سیلو شدند (آزمایش 1) و از آن جهت تعیین پارامترهای مختلف استفاده شد. در آزمایش دوم از 8 راس گاو شیری هلشتاین دو شکم زایش با میانگین روزهای شیردهی23 ±61 و تولید شیر 3/6 ±39 در قالب یک طرح مربع لاتین 4×4 تکرار شده استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 15 درصد ماده خشک جیره سیلاژ ذرت (کنترل)، سیلاژ پوست پسته، سیلاژ پوست پسته عمل آوری شده با اوره، سیلاژ پوست پسته عمل آوری شده با peg، بودند. نتایج آزمایش اول نشان داد که اضافه کردن اوره و peg تاثیری بر درصد ماده خشک، ماده آلی، ndf و adf نداشت، اما اوره، میزان پروتئین خام و نیتروژن آمونیاکی سیلاژ پوست پسته را افزایش داد (0/05>p). میزان کل ترکیبات فنولی و تانن در سیلاژ پوست پسته عمل آوری شده با اوره (0/5%) نسبت به تیمار شاهد کاهش (0/05>p) یافت. اضافه کردن peg، کل ترکیبات فنولی، تانن و تانن متراکم را به ترتیب 10/9، 34/4 و 7/28 درصد نسبت به سیلاژ پوست پسته کاهش (0/05>p) داد. طبق نتایج به دست آمده آز آزمایش دوم، غلظت نبتروژن آمونیاکی در گاوهای تغذیه شده با تیمار اوره نسبت به تیمار سیلاژ پوست پسته بیشتر (0/05>p) بود. تیمارها تاثیری بر میانگین مصرف ماده خشک، قابلیت هضم مواد مغذی در کل لوله گوارشی، تولید و ترکیبات شیر نداشتند (0/05<p). در نتیجه می توان از سیلاژ پوست پسته به عنوان جایگزین سیلاژ ذرت در جیره نشخوارکنندگان استفاده کرد.