تحولات سریع و گسترده جهانی ، به ویژه فناوری اطلاعات و ارتباطات، تاثیر زیادی در فرایند یاددهی – یادگیری داشته است . یادگیری منبع محور نیز به دنبال شکل گیری این تحولات و در واقع برای پاسخگویی به نیاز ها و شرایط جدید ایجاد شده است. اما با وجود اینکه در کشورهای دیگر این نوع یادگیری سالهاست مورد توجه قرار گرفته است ولی در کشور ما هنوز ، نه تنها در نظام آموزشی ما جایی ندارد، بلکه عناصر و ویژگی های آن شناخته نشده است. این پژوهش نیز به دنبال شناخت و تشریح یادگیری منبع محور و ارائه ی الگویی از آن، متناسب با نظام آموزش عالی کشورمان می باشد. با توجه به ماهیت موضوع، این پژوهش با روش توصیفی - اسنادی به انجام رسیده است. تلاش شده تا با جمع آوری اطلاعات از منابع متنوع و در دسترس از جمله کتابهای موجود و در دسترس، مقالات، پایان نامه ها، نشریات مربوط، ابعاد مختلف مساله شناسایی و تعریف شود و مورد نقد و ارزیابی قرار گیرد. یادگیری منبع محور شرایط و محیطی را ایجاد می نماید که در آن با کمک گرفتن از پتانسیل ها و فرصت هایی که فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی عصر جدید در اختیار جامعه قرار می دهد، فراگیران قادر خواهند بود بطور مستقل، خودراهبر و مادام العمر به یادگیری بپردازند. البته در این پژوهش تلاش شده است که ساختار و سیستم موجود با رویکرد منبع محور طوری تلفیق شود که ضمن حفظ و تقویت فرهنگ ملی و مذهبی و امکانات و پتانسیل های موجود آن، هزینه ها و منابع مالی و غیر مالی لازم در حد معقول باشد و در عین حال عناصر و مفاهیم یادگیری منبع محور در جریان توسعه و رشد نظام آموزش عالی ایران و همسو شدن آن با تحولات و تغییرات جهانی تاثیرگذار و کارآمد باشد.