قدرت فرسایندگی باران، نقش زیادی در فرسایش خاک داشته و نشاندهنده قابلیت فرسایش در مناطق مورد نظر است. این عامل به طور معمول در قالب شاخص های فرسایندگی که مبتنی بر خصوصیات بارندگی هستند، بیان می شود. در این تحقیق شاخص های جهانی فرسایش شامل شاخص ویشمایر و اسمیت(ei30 )، لال (aim )، هادسون (ke>1 ) و انچو (p/?t) در محل ایستگاه های هواشناسی با آمار 25 ساله در استان اصفهان در سال 89-1388 محاسبه شده است و برای انتخاب بهترین شاخص فرسایندگی باران، رابطه همبستگی بین چهار شاخص مذکور و میزان فرسایش ویژه محاسبه شده در کرت های فرسایشی بررسی شد. در مرحله بعد، به منظور تهیه نقشه فرسایندگی باران، روش های زمین آماری شامل میانگین متحرک وزن دار (wma) ، اسپلاین کششی (ts)، کریجینگ (k) و کو کریجینگ (co-k) مورد ارزیابی قرار گرفتند و برای انتخاب روش مناسب، از شاخص های آماری معیار دقت (mae)، معیار انحراف (mbe ) و مجذور میانگین ریشه خطا (rmse ) استفاده شد. در روش کوکریجینگ از شاخص فورنیه اصلاح شده (mf) به عنوان متغیر کمکی استفاده شد که دارای همبستگی معنادار در سطح یک درصد بود. نتایج نشان داد که شاخص ei30 با همبستگی80 درصدمناسب ترین شاخص فرسایندگی در استان اصفهان بوده و متوسط میزان شاخص مذکور در استان اصفهان 50/330 مگاژول- میلی متر در ساعت در هکتار در سال محاسبه شد. همچنین مشاهده شد که مناسب ترین روش زمین آماری برای درون یابی شاخص ها، روش کوکریجینگ (24/0mae=)، (15/0mbe=) و (94/20rmse=) بوده است. درنهایت نقشه پهنه بندی هر شاخص براساس روش کوکریجینگ در استان اصفهان تهیه شد.