این تحقیق ارتباط بین پیچیدگی سیستم بهای تمام شده، اهداف استفاده از آن و اثربخشی سیستم بهای تمام شده را مورد آزمون قرار می دهد. برای انجام این تحقیق از روش پیمایشی استفاده شده است. در ابتدا با انجام تحلیل عاملی، دو بعد زیربنایی اهداف استفاده از سیستم بهای تمام شده که به مجموعه ای از اهداف در بین نه هدف پرکاربرد استفاده شده از سیستم بهای تمام شده اطلاق می شوند، مشخص گردید؛ استفاده از سیستم بهای تمام شده برای اهداف برنامه ریزی محصول و اهداف مدیریت هزینه. در مرحله بعد، اثر پیچیدگی سیستم بهای تمام شده و استفاده از آن برای اهداف برنامه ریزی محصول و مدیریت هزینه بر اثربخشی سیستم بهای تمام شده به عنوان معیاری برای سنجش میزان استفاده و سطح رضایت مندی از سیستم بهای تمام شده، مورد آزمون قرارگرفت. نتایج دلالت بر این دارد که در سطوح بالاتر (پایین تر) استفاده برای اهداف برنامه ریزی محصول، پیچیدگی سیستم بهای تمام شده تأثیر منفی (مثبت) بر میزان استفاده از سیستم بهای تمام شده می گذارد، در حالی که در سطوح بالاتر (پایین تر) استفاده برای اهداف مدیریت هزینه، پیچیدگی سیستم بهای تمام شده اثر مثبت (منفی) بر میزان استفاده از سیستم بهای تمام شده و رضایت مندی از آن دارد. این بدان معناست که زمانی که طراحی سیستم بهای تمام شده (از نظر سطح پیچیدگی آن) و اهداف استفاده از آن بهتر مشخص شوند، سیستم هزینه یابی موثرتر است. همچنین عوامل دیگری از قبیل، رسمی سازی قوانین، رویکردها، خط مشی ها و سیاست های اتخاذ شده در شرکت ها، میزان رقابت و استراتژی رقابتی نیز بر میزان استفاده و سطح رضایت مندی از سیستم بهای تمام شده تأثیرگذار می باشند.