چکیده: «مرزبان نامه» و «سندبادنامه» از دیرباز در میان ایرانیان شناخته شده است. «سندبادنامه» بیشتر جنبه سرگرم کنندگی دارد و شخصیتهای آن اغلب انسانها هستند، در حالی که «مرزبان نامه» افزون بر سرگرم کنندگی جنبه تعلیمی دارد. در این نوع داستانها نویسندگان در وهله اول با هدف تعلیم و آموختن چیزی به آوردن داستان مبادرت ورزیده اند و داستان برای آنها ابزاری است که به وسیله آن به تشریح و توضیح سخن خود می پردازند. هدف این رساله تحلیل داستانهای این دو اثر ادبی بر پایه عناصر داستان نویسی امروزی است. سعی نگارنده بر این است که درونمایه، شخصیت، لحن، کشمکش، موقعیت و گفتگو را بطور مجزا مورد تحلیل قرار داده و نتایج حاصل از این داستانها را تحت عنوان برداشت اول و برداشت های دیگر بیان دارد. این پژوهش می تواند زمینه آشنایی با ساختار داستان هایی از این دست را فراهم آورد. رساله حاضر در شش فصل تنظیم یافته است: در فصل اول به تعریف داستان و انواع آن و عناصر داستان پرداخته شده است. در فصل دوم فابل، تاریخچه فابل در یونان و هند و ادب فارسی ذکر شده است. فصل سوم و چهارم تحلیل داستانهای «مرزبان نامه» و «سندبادنامه» است. فصل پنجم وجوه اشتراک و افتراق این دو کتاب را مطرح می کند. فصل ششم استنتاج کلی از این داستانهاست.