در این پژوهش نقش اجتماعی و میزان کاربرد زبان فارسی و گیلکی در لاهیجان واقع در استان گیلان مورد بررسی قرار گرفته است ، که طی آن 395 آزمودنی از میان 76544 نفر جمعیت این شهر به صورت تصادفی انتخاب شده اند . این آزمودنی ها بر اساس گروه سنی ( زیر ده سال ، 11 تا 16 سال ، 17 تا 25 ، 26 تا 65 و بالای 65 ) و براساس سطح تحصیلات ( بی سواد ، ابتدایی ، راهنمایی ، دبیرستان ، دیپلم ، فوق دیپلم ، لیسانس ، فوق لیسانس و دکترا ) ، جنسیت ( مرد و زن ) و زبان مادری همسر ( گیلک و غیر گیلک ) انتخاب گردیده اند . پرسش نامه ها براساس الگوی پژوهشی پاراشر ( 1980 ) طرح شده و چگونگی انتخاب بین فارسی و گیلکی در شش حوزه اجتماعی خانواده ، دوستی ، همسایگی ، داد و ستد ، آموزشی و اداری بر مبنای سوالات چهار گزینه ای و با « همیشه » ، « اغلب » ، « گاهی اوقات » ، « هرگز » مورد بررسی قرار گرفته است . پرسش نامه دارای 36 سوال و به ترتیب از غیر رسمی ترین تا رسمی ترین تنظیم شده اند . داده های حاصل از پرسش نامه ها توسط کامپیوتر و با روشهای آماری جفت ت و واکاوی واریانس یکسویه نتایجی را حاصل داشته اند نتایج به دست آمده حاکی از آن است که اختلاف در کاربرد فارسی و گیلکی در گروه های مختلف سنی ، تحصیلی ، جنسیت و افراد متاهل با همسر گیلک یا غیر گیلک ، از جنبه آماری معنی دار می باشد .