سبک خراسانی، به عنوان نخستین دوره­­ی سبکی در ادبیات فارسی پس از اسلام ، تأثیر­گذارترین دوره­ی ادبی بر زبان وادبیات فارسی است. در این پژوهش ، با عنوان «تأثیر سبک خراسانی بر شعر معاصر فارسی» با تأکید بر چهار شاعر بزرگ ؛ نیما ، شاملو ، اخوان و دکتر شفیعی کدکنی ، به دلایل ، شیوه و جلوه های تأثیر­گذاری آن سبک بر شعر این شاعران پرداخته شده است . در بخش نخست و بخش دوم به شعر نیما و شاملو، روند تحول و تکامل آن و گونه ی تازه ی شعری آن دو (نیمایی وسپید) به شکلی کاملاً تحلیلی نگاه شده است. در بخش سوم و چهارم که به شعر اخوان ثالث و دکتر شفیعی کدکنی اختصاص دارد، به عناصر سبک­ساز این دو شاعر با تأکید بر دوره­ی تکامل آن­ها پرداخته شده و نشانه های سبک خراسانی در آن عناصر بررسی شده است.در پایان هر بخش، نمونه­های تأثیر­پذیری شاعران از سبک خراسانی ، در سه محور زبانی ، اندیشگی و تصویری ، آمده است . گفتنی است که افزون بر ارائه­ی جلوه­های سبک خراسانی، به مواردی نیز اشاره شده که پیوند نزدیکی با سبک مورد نظر نداشته­اند ؛ ولی به لحاظ سبک شناسی ، با سبک شخصی شاعران یاد شده ارتباط تنگاتنگی دارند و به تشخیص جایگاه سبک خراسانی در شعر آنان ، کمک می­کنند.