داستان کوتاه یکی از گونه های ادبی پر طرفدار در جهان معاصر است که از سال 1300 شمسی به ادبیات داستانی فارسی راه یافت و رشد کرد. این سیر ادامه داشت تا با شروع جنگ تحمیلی، شاخ? جدیدی از این گونه ادبی با عنوان «داستان کوتاه دفاع مقدس» در خدمت انتقال مفاهیم و ارزش های والای دفاع مقدس قرار گرفت، به طوری که در طی سه دهه پس از وقوع جنگ تحمیلی، بیشترین آمار ادبیات داستانی را به خود اختصاص داده است. داستان کوتاه دفاع مقدس به تبع ادبیات داستانی دفاع مقدس، در طول سه دهه 60، 70 و80 تحولاتی را در ساختار و محتوا پذیرفته است؛ به این معنی که با نزدیک شدن به دهه هشتاد، ساختار داستان ها پیچیده تر می گردد و عنصر مهم و ضروریِ پیرنگ با دقت بیشتری در داستان ها به کار گرفته می شود. هم چنین سیر زاویه دید در داستان ها از اول شخص به سمت دانای کل است و در شخصیت پردازی نیز از تیپ های اوایل جنگ فاصله گرفته، به افرادی پرداخته می شود که تحت تاثیر تبعات جنگ قرار گرفته اند. از طرفی مضامین بکر و تازه ای به فضای داستانی راه می یابد که نشان می دهد با فاصله گرفتن از جنگ، سیر داستان ها از رویکرد ارزش محور به سمت رویکرد انسان محور بوده است. بررسی 45 داستان کوتاه دفاع مقدس از چهار نویسنده: حبیب احمدزاده، راضیه تجار، مهدی شجاعی، و رحیم مخدومی این سیر تحول را تأیید می کند؛ اما به هر حال از سبک خاص هر نویسنده نیز نباید غافل بود.