فرسایش و تولید رسوب به شکل های مختلف سبب بروز مشکلات و خسارت های فراوان به منابع اجتماعی و اقتصادی می گردد. از بین رفتن خاک های حاصلخیز، آلودگی منابع آب، کاهش حجم مخزن و عمر مفید سدها از پیامدهای اصلی فرسایش و رسوب می باشد. یکی از عوامل مهم در فرسایش خاک، حساسیت پذیری زمین شناسی سطحی است که هم از حیث فرسایش و رسوبدهی و هم از نظر تولید رواناب قابل بررسی می باشد. در تحقیق حاضر به منظور تعیین سهم واحدهای سنگ شناسی در تولید رسوب علاوه بر روش های کیفی و تجربی سلبی و زمین-شناسی از روش های کمی و آماری از جمله روش نسبت کانی های موجود در رسوب و روش عناصر ردیاب استفاده گردید. بدین منظور در حوزه آبخیز منشاد یزد که از 2 واحد سنگ شناسی اصلی آهک تفت و گرانیت شیرکوه تشکیل شده است از داخل بستر آبراهه ها و مسیل ها به روش سیستماتیک – تصادفی 55 نمونه برداشت گردید. نتایج تعیین سهم سازندها به روش نسبت گیری کانی ها نشان داد که سهم واحدهای سنگی گرانیتی به آهکی در تولید رسوب حوزه 72 به 28 درصد می باشد. همچنین نتایج حاصل از روش عناصر ردیاب نیز نشان دهنده این است که سهم زیر حوزه گرانیتی به زیر حوزه گرانیتی- آهکی حدود 66 به 34 درصد است. این نتایج با نتایج بدست آمده از میزان حساسیت به فرسایش واحدهای سنگی توسط روش های تجربی سلبی و زمین شناسی قرابت نزدیکی دارد. تمامی روش های به کار رفته در این تحقیق نقش بیشتر گرانیت در تولید رسوب خروجی از حوزه را نشان می دهند. ضمنا نتایج بدست آمده بیانگر نسبت 51 درصد بارکف به بارمعلق می باشد که ناشی از رفتار تخریبی سنگ های گرانیتی و تولید آرن در مناطق خشک و نیمه خشک است.