توده گرانیتوئیدی چاه رویی به سن ائوسن- الیگوسن در حدود 100 کیلومتری جنوب غربی نهبندان، و جنوب شرقی بلوک لوت قرار دارد. در درون و اطراف این توده، پگماتیت های تورمالین دار تشکیل شده اند. بر اساس شواهدی چون روند منفی p2o5 و روند مثبت th در برابر sio2، و عدم وجود مسکویت این توده گرانیتوئیدی از نوع i می باشد. ماگمای گرانیتوئیدی چاه رویی از ذوب بخشی پوسته تحتانی و به احتمال قوی از سنگ های آمفیبولیتی منشأ گرفته است. دو نوع پگماتیت با دو نوع منشأ در گرانیتوئید مذکور و سنگ های دگرگونه همبر آن دیده می شود که هر دو، از نوع پگماتیت های ساده می باشند. نوع اول، که بیشتر در توده گرانیتوئیدی دیده می شود، از نظر کانی شناسی دارای بیوتیت، تورمالین، آپاتیت، ارتوکلاز، الیگوکلاز- آندزین، کوارتز، زیرکن، ایلمنیت و گارنت می باشد. در این نوع پگماتیت میزان عناصر کم مقدار بالا، و آنومالی ti در آن منفی است. نوع دوم، که بیشتر در سنگ های دگرگونه همبر گرانیتوئید دیده می شود، از نظر کانی شناسی دارای مسکویت، تورمالین، ارتوکلاز، آلبیت و کوارتز می باشد. در این نوع پگماتیت میزان عناصر کم مقدار پائین، و آنومالی ti مثبت است. برای پگماتیت نوع اول، منشأ مذاب تفریق یافته و برای پگماتیت نوع دوم، چرخش فاز سیال از منشأ گرانیتوئیدی در سنگ های دگرگونه مجاور توده گرانیتوئیدی پیشنهاد می شود.