در این پایان‏نامه به تولید و بررسی خواص فیزیکی مکانیکی فوم کامپوزیت چوب-پی‏وی‏سی تقویت شده با الیاف پیوسته‏ی شیشه در فرایند اکستروژن پرداخته شده است. جرم حجمی بالا (و در نتیجه هزینه‏ی تمام شده‏ی محصول) و استحکام نسبی پایین همواره محدودیتی در گسترش کاربرد این کامپوزیت‏ها بوده است. هدف از این تحقیق بررسی امکان‏پذیری افزایش استحکام این کامپوزیت‏ها هم‏زمان با کاهش وزن می‏باشد. متغیرهای این تحقیق عبارتند از تعداد روینگ‏های شیشه‏ی آغشته شده (0،2،4)، شکل پروفیل (i-شکل و مستطیلی) و وجود یا عدم وجود عامل فوم‏زا. بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی کامپوزیت‏های اکسترود شده از طریق آزمون‏های خمش (برای بررسی استحکام خمشی)، چگالی (برای محاسبه‏ی میزان کاهش وزن) و آزمایش میکروسکوپ روبشی الکترونی (برای مشاهده‏ی ساختار سلولی) صورت گرفته است. مطابق نتایج بدست آمده بیشینه‏ی کاهش چگالی مشاهده شده از طریق فوم شدن 17% می‏باشد که موجب کاهش چشمگیر استحکام خمشی (45%-30%) گردیده است. استفاده از الیاف پیوسته باعث افزایش استحکام خمشی نمونه‏های فوم نشده به میزان 29% و 58% به ترتیب برای مقاطع i-شکل و مستطیلی گردیده است. نکته‏ی حایز اهمیت تأثیر بسزای الیاف شیشه در افزایش استحکام خمشی نمونه‏های فوم شده می‏باشد. با این توضیح که میزان افزایش مشاهده شده برای نمونه های فوم شده در اثر تقویت با الیاف به مقدار 45% و 87% به ترتیب برای نمونه های i-شکل و مستطیلی می‏باشد. لذا فوم شدن نمونه‏ها هیچ اثر مخربی بر تقویت‏بخشی الیاف نداشته است. مقادیر استحکام خمشی ویژه بیانگر مقدار یکسان برای نمونه‏های i-شکل فوم شده‏ی تقویت شده نسبت به نمونه‏ی فوم نشده‏ی بدون الیاف می‏باشد. با این وجود در مقطع مستطیلی، نمونه‏ی فوم شده‏ی تقویت شده نسبت به نمونه‏ی فوم نشده‏ی بدون الیاف 36% افزایش استحکام خمشی ویژه داشته است. عدم بروز شکست ناگهانی و افزایش چقرمگی خمشی در بیشتر نمونه‏های تقویت شده از دیگر نتایج بدست آمده می‏باشد. همچنین نتایج تجربی به دست آمده تطابق قابل قبولی با نتایج حاصل از تحلیل عددی نرم‏افزار آباکوس داشته است.

ندارد

صنایع دستی و هنر های سنتی ایران، پیش از آن که به دورانی خاص وابسته باشد، حکایت از خاطره ای بس دور و گرامی دارد که طی گذشت قرون و اعصار به امانت به دست ما رسیده است و چنین است که حاصلی خالص و خلاصه شده از همه دوره های به ظاهر گوناگون تاریخ هنر ما را در خود گرد آورده است. بی آن که به مدعایی ایستاده باشد، یادآور کوشش و عشق فراوانی است که جان هنرمند و صنعت گر ایرانی را یک سره در اختیار خود گرفته و ضامن بقای آن بوده است. در این میان هنر سفال و سرامیک سازی همیشه در پیوند و ارتباطی ناگسستنی با اعتقادات، باورها، آداب و سنن قومی ـ محلی و منطقه ای بوده و تجلی گاه ذوق و سلیقه هنرمند ایرانی گردیده است. سفال و سرامیک از جمله هنرهای سنتی است که هنوز موقعیت و جایگاه ویژه خود را در ایران حفظ کرده، و در گستره جغرافیایی و مناطق مختلف این مرز و بوم به هر شکل به حیات خود ادامه می دهد. آشنا نبودن مردم با پیشینه فرهنگی، تاریخی و هنری خود، محو شدن هنرهای سنتی و صنایع دستی در دنیای مدرن، معرفی نشدن ویژگی های هنری و فنی سفال و سرامیک در مناطق شاخص ایران، و کم حمایتی های سازمان ها و ارگان های مربوطه، این هنر را معیار های اصیل در بی توجهی با نسل جدید مواجه کرده است. در راستای نیل به اهداف ارزنده و مفید، در هنر سفال و سرامیک جای بسی تامل می نماید تا به شناخت، بررسی و معرفی ویژگی های این هنرـ صنعت در دوران معاصر و توصیف آن در مناطق شاخص ایران پرداخته شود. در دوره معاصر شناخت و معرفی این هنر، اشاراتی در جهت استفاده و کاربری این پدیده را به همراه خواهد داشت که در صورت تلاش و پیگیری خواهیم توانست رسم امانت گذشتگان را به درستی به نسل آینده انتقال دهیم. در مورد این هنر که آشنایی با آن لازم و ضرری به نظر می رسد اطلاعات مکتوب و منابع مدونی در دوره معاصر وجود ندارد. این پژوهش با نگاهی به پیشینه هنر سفال و سرامیک در مناطق شاخص و ترسیم نمودار خویشاوندی و حرفه ای به بررسی ویژگی های هنری و فنی آن خواهد پرداخت. اهداف کلی در این مطالعه، شناسایی مواد و مصالح اولیه، تکنیک های رایج، تزیینات، طرح ها و نقوش، رنگ و لعاب همراه با تعریف ابزار و دستگاه ها، محصول و تولیدات و نوع کارکرد آنها است. در ادامه به واژگان رایج، معرفی هنرمندان و صنعت گران برجسته در دوره معاصر و در پایان اطلاعات و داده های دریافتی مورد بحث و مقایسه قرار خواهند گرفت. لذا فرضیات و سوالات اصلی پژوهش عبارتند از: ـ مواد و مصالح موجود در محدوده حوزه پژوهش عامل اصلی رواج و رونق سفال و سرامیک در منطقه است. ـ طرح ها و نقوش کاربردی برگرفته از فرهنگ و سنت های بومی و منطقه ای است. ـ شیوه های تولید و تکنیک ساخت در هر منطقه متفاوت است. ـ فرم و عملکرد اشیاء تولیدی در هر منطقه متفاوت است. روش کلی تحقیق توصیفی بوده و از نظر کاربرد بنیادی و به لحاظ رویکرد فنی کیفی است. شیوه دست یابی به اطلاعات مطالعات کتابخانه ای و به خصوص بر اساس پژوهش های میدانی استوار است. داده های میدانی بر اساس مصاحبه، پرسشنامه و عکس برداری مستقیم می باشد. جامعه آماری در شهر ها، کارگاه های شاخص و فعال موجود درمحدوده حوزه پژوهش می باشد. این پژوهش شامل هفت فصل می باشد که در فصل اول تا ششم به بررسی ویژگی های سفال و سرامیک در شش شهرستان شاخص، یعنی نطنز، میبد، لالجین، شهرضا، قم و استهبان پرداخته می شود. فهرست بندی تمام فصول از یک الگوی تنظیم شده پیروی می کند. ابتدا پیرامون پیشینه سفال و سرامیک در این مناطق توضیحات کلی ارایه گردیده، سپس بر اساس داده های اخذ شده از آن، نمودار خویشاوندی و حرفه ای کارگاه های مورد بررسی ترسیم می گردد. بر اساس یک دسته بندی کلی، مواد و مصالح اولیه و تکنیک های ساخت بدنه، تزیینات، طبقه بندی طرح ها و نقوش، رنگ آمیزی و نقاشی، محصول وتولیدات، لعاب کاری، ابزار و دستگاه ها و کاربرد آن مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و در نهایت با ترسیم جداول مربوط به هر قسمت، جدول مشخصات و ویژگی های سفال و سرامیک هر منطقه ارایه می گردد. در فصل هفتم با ارایه جدول بررسی تطبیقی سفال و سرامیک در مناطق شاخص ایران، تک تک عناصر مورد مطالعه و تطبیق آن ها با یکدیگر مورد بحث و مقایسه قرار می گیرد. از مشکلات موجود در حوزه پژوهش، می توان به پراکندگی مناطق مورد مطالعه، نبودن منبع مدون در زمینه هنرسفال و سرامیک معاصر و به تبع آن دسته بندی منابع جمع آوری شده و نبودن شناخت کامل و معرفی نشدن کارگاه های مربوطه از سوی سازمان ها و مراکز مرتبط با این هنر اشاره کرد.