تخمین عمق کوری ایران با استفاده از داده های مغناطیس هوایی موضوعی است که ما در این پایان نامه به مطالعه آن پرداخته ایم. روش ما برای این کار یک نوع تحلیل طیفی داده های مغناطیسی بوده است که برای نخستین بار توسط اسپکتور و گرانت استفاده شده است. ما در این مطالعه علاوه بر عمق کوری، عمق فوقانی لایه مغناطیسی در پوسته وبه عبارت دیگر ضخامت رسوبات غیر مغناطیسی و نقشه گرادیان دمایی برای ایران را نیز بدست آورده ایم. اولین مدل های ارائه شده توسط دانشمندان علوم زمین، مغناطش پوسته زمین را کاملاً تصادفی و غیر همبسته و طیف توان داده های مغناطیسی را نوعی نویز سفید فرض می کرد. اما در مدل های اخیر رفتار فراکتال گونه ای برای مغناطش پوسته و میدان مغناطیسی ناشی از آن در نظر گرفته شده و تخمین عمق با توجه به این نظریه انجام شده است. در این تحقیق ما از هر دو مدل به طور جداگانه استفاده کرده و نتایج را ارائه نموده ایم. به جز رسم نقشه ها، برای کلیه مراحل تخمین عمق، برنامه کامپیوتری در محیط matlab نوشته شده و قبل از کار با داده های واقعی، برنامه های تولید شده با داده های مدل مورد آزمایش قرار گرفته است. نتایج استفاده از داده های مصنوعی بسیار مطلوب بوده و از درستی برنامه های نوشته شده حکایت دارد. در ادامه نقشه های ضخامت رسوبات غیر مغناطیسی و عمق کوری در ایران، با استفاده از داده های واقعی تخمین زده شده است. بیشترین مقدار عمق کوری در زاگرس و مکران حدود 22 کیلومتر و کمترین مقادیر آن درشمال غرب کشور حدود 10 کیلومتر بدست آمده است. ضخامت رسوبات غیر مغناطیسی نیز کمترین مقدار را در پهنه آتشفشانی (5/1 کیلومتر) و بیشترین مقدار را در زاگرس (12 کیلومتر) نشان می دهد. در کل نتایج بدست آمده با روند تکتونیکی و زمین شناسی عمده ایران تطابق خوبی دارد. انطباق نتایج این مطالعه با داده های مربوط به شار زمین گرمایی، الگوی لرزه خیزی و گسل های عمده نیز مورد بررسی قرار گرفته است.