چکیده تغییرات پوشش گیاهی در اثر زمان امری طبیعی می باشد، ولی فعالیت های انسانی باعث تشدید سرعت تغییرات شده و به مرور زمان این تحولات شرایط و عملکرد اکوسیستم را تحت تاثیر قرار داده است. بنابراین آشکارسازی، پیش بینی و مراقبت چنین تغییراتی در یک اکوسیستم از اهمیت به سزایی برخوردار است. فن سنجش از دور با داشتن قابلیت همه نگری و توانایی بررسی مکرر روند تغییرات و تحولات پدیده های خاص در طی دوره های مختلف می تواند بعنوان روشی کارآمد مورد استفاده قرار گیرد. هدف این مطالعه تعیین شاخص گیاهی مناسب جهت ارزیابی روند تغییرات پوشش گیاهی در منطقه بیابانی غرب کرخه طی یک دوره 18 ساله با استفاده از تصاویر سنجنده های tm (1991) و aster (2008) می باشد. ابتدا تصحیح هندسی و اتمسفری، روش های مختلف بارزسازی (بهبود کنتراست، نسبت گیری طیفی و شاخص گیاهی) و طبقه بندی با روش حداکثر احتمال بر روی تصاویر اعمال شد. برای آشکارسازی تغییرات از تعداد 28 شاخص استفاده شد. نتایج نشان داد شاخص pvi2 بیشترین همبستگی را با پوشش منطقه دارد و بعنوان مناسب ترین شاخص جهت تهیه نقشه تغییرات در سال های مورد نظر بکار گرفته شد. نقشه نهایی تغییرات در سه کلاس بیابان زایی، بدون تغییر و احیا تولید گردید. در طول دوره مطالعه، بدلیل اجرای طرح های بیابان زدایی (مالچ پاشی و کشت نهال) در بخش هایی از منطقه و انجام کشت تلفیقی به منظور بهره گیری از مشارکت مردم و همچنین تبدیل بخشی از اراضی مالچ پاشی شده و زمین های کم بازده و بایر منطقه به زراعت و باغات میزان سطح پوشش افزایش یافته و سطح تغییرات پوشش به 5/17 درصد از کل منطقه رسیده است. 8/69 درصد این تغییرات مثبت و در کلاس احیاء و 2/30 درصد از تغییرات منفی بوده که در کلاس بیابان زایی قرار می گیرد. واژه های کلیدی: شاخص گیاهی، آشکارسازی تغییرات، سنجش از دور، دشت اهواز