هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان تأثیر آموزش به کمک هندسه پویا مبتنی بر نظریه ون هیلی بر رشد تفکر هندسی دانش آموزان سال سوم راهنمایی کلاترزان می باشد. روش پژوهش به کار رفته در این تحقیق میدانی است. نمونه تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پسر و دختر سال سوم راهنمایی منطقه کلاترزان سنندج است که در سال تحصیلی 88-87 مشغول به تحصیل بودند(320n= ، 148=n). متغییرهای مورد نظر در این پژوهش عبارتند از سطوح تفکر هندسی و مهارت های هندسی. برای سنجش متغیرهای مورد نظر از پیش آزمون و پس آزمون محقق ساخته استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین عملکرد دانش آموزان گروه کنترل و آزمایش در سطوح تفکر تشخیص،تحلیل و استنتاج غیر رسمی تفاوت معناداری در سطح 05/0 وجود دارد. این تفاوت ها به سود دانش آموزان گروه آزمایش است. اما بین عملکرد دو گروه در سطوح استنتاج رسمی و دقت تفاوت معنی داری در سطح05/0 وجود ندارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که بین عملکرد دانش آموزان دو گروه در مهارت های دیداری، شفاهی، ترسم و منطقی تفاوت معناداری در سطح 05/0 به سود دانش آموزان گروه آزمایش وجود دارد،اما در مهارت کاربرد تفاوت معناداری وجود ندارد. بین عملکرد دانش آموزان دختر و پسر در تمامی سطوح تفکر هندسی و مهارت های هندسی تفاوت معناداری در سطح 05/0 مشاهده نشد. واژگان کلیدی: هندسه پویا، نظریه ون هیلی، تفکر هندسی، مهارت های هندسی