در این پایان نامه ابتدا به بررسی احتمال ورشکستگی در زمان نامتناهی، برای مدل ریسک کلاسیک و مدل ریسک ارلانگ (2) می پردازیم. برای این منظور احتمال بقای زمان نامتناهی را به عنوان یک متغیر تصادفی هندسی مرکب در نظر می گیریم و بیانی برای احتمال بقا و توزیع ارتفاع نردبان در این دو مدل ریسک ارائه می دهیم . سپس به بررسی تابع چگالی زمان ورشکستگی و تابع چگالی توام زمان ورشکستگی و کسری در ورشکستگی در مدل ریسک ارلانگ (2) ، وقتی مقدار خسارات فردی دارای توزیع نمایی و ارلانگ (2) می باشد، می پردازیم. همچنین مورد خاصی را که مازاد اولیه بیمه گر صفر باشد، مورد بررسی قرار می دهیم.

به علت گسترش روزمره در شبکه های ارتباطاتی بی سیم، تلاش برای بالا بردن قابلیت اطمینان و سرعت ارسال در این کانال ها مورد توجه مراکز تحقیقاتی و پژوهشگران قرار گرفته است. استفاده از دایورسیتی مشارکتی با بهره گیری از رله، برای ارسال یا ارسال مجدد اطلاعات، باعث بهبود قابلیت اطمینان می شود. با انتخاب رله مناسب، می توان پارامترهای کلیدی سیستم، افزایش قابلیت اطمینان و سرعت ارسال را در شبکه های بی سیم، بهبود داد. در این پژوهش یک پروتکل کنترل دستیابی به رسانه (mac) مشارکتی جدید به نام arc-mac برای شبکه های ad hoc و ارتباطات تک پرشی طراحی شده است. در پروتکل های مشارکتی متعارف مانند cd-mac ، coopmac و 2rcmac رله مناسب با استفاده از جدول اطلاعات در منبع و به صورت مرکزی انتخاب می گردد در حالی کهدر پروتکل arc-mac انتخاب رله به شکلی متفاوت و موثر توسط خود رله ها و به صورت توزیع شده انجام می پذیرد. کارآیی پروتکل پیشنهادی از لحاظ میزان قابلیت اطمینان، تعداد بسته-های دریافتی در واحد زمان، میانگین تأخیر دریافت یک بسته در ایستگاه های ثابت، متحرک و با قابلیت تحرک مختلف، بررسی شده است. جهت استفاده از حداکثر ظرفیت کانال و ارسال سریع بسته ها، از تطبیق نرخ استفاده شده است. همچنین برای کاهش محاسبات و جلوگیری از شرکت رله های نامطلوب در رقابت برای انتخاب بهترین رله، یک آستانه نرخ ارسال در گره منبع در نظر گرفته شده است. پروتکل پیشنهادی منطبق بر استاندارد ieee 802.11 می باشد که در آن از دست تکانی چهار طرفه برای ارسال داده ها و تعیین مود ارتباطی مشارکتی یا مستقیم جهت ارسال اطلاعات استفاده شده است. در این پروتکل لزومی به وجود جدول انتخاب رله در منبع یا مقصد و به روز رسانی مداوم با شنود بسته های ارسالی و دریافتی در کانال توسط گره های همسایه، وجود ندارد. با در نظر گرفتن کانال هایی با محوشدگی متفاوت در این پروتکل، نتایج شبیه سازی بهبود قابل قبولی را در پارامتر های تأخیر، throughput و تعداد بسته های دریافتی، در مقایسه با سایر پروتکل های متعارف نشان می دهد.

در سالهای اخیر مطالعات اپیدمیولوژیک حاکی از کاهش خطر ابتلا به انواع سرطان در بیماران مبتلا به الزایمر و بالعکس، یا به عبارت دیگر تداخل بین رخداد این دو بیماری بوده اند. هدف این مطالعه، ارزیابی مکانیزم های تداخلی مولکولی بین آلزایمر و سرطان با تاکید بر نقش سایکلین d1 است. در این مطالعه برای شبیه سازی رفتارهای شبه آلزایمری از روش ایمپلنت کردن بتا آمیلویید فیبریلار در ناحیه ca1 هیپوکامپ موش سوری تحت بیهوشی عمومی استفاده شد. به منظور ارزیابی وضعیت یادگیری متعاقب ایمپلنت کردن بتا آمیلویید و نیز pbs به عنوان دارونما در گروه کنترل، تست ماز آبی موریس از روز 7 پس از جراحی به مدت 4 روز پیاپی انجام گرفت. نتایج حاصله نشان داد ایمپلنت کردن بتا آمیلویید فیبریلار می تواند به صورت معنی داری باعث افزایش زمان تاخیر در یافتن سکوی فرار در مقایسه با گروه کنترل شود. پس از پایان تست رفتاری، استخراج rna از مغز موش ها و متعاقب آن ساخت cdna از طریق رونوشت برداری معکوس انجام گرفته، تغییرات میزان رونوشت ژن سایکلین d1 به عنوان یکی از ژنهای مهم دخیل در روند های سرطانی و مارکر انتقال از فاز g1 به فازs در چرخه سلولی در دو گروه مورد آزمایش توسط real time rt-pcr اندازه گیری شده و با مقادیر به دست آمده از بیان ژن کنترل داخلی gapdh نرمالیزه شد. میزان بیان سایکلین d1 در گروه تیمار شده با بتا آمیلویید فیبریلار در مقایسه با گروه تیمار شده با pbs کاهش معناداری (p<0.05) را نشان می داد. این نکته می تواند بیانگر تداخل مکانیستیک بین پاتوژنز بیماری الزایمر ناشی از بتا آمیلویید و روند های تقسیم سلولی بوده و در واقع مبین یکی از مکانیسم های احتمالی دخیل در تداخل بین این دو بیماری باشد. نتایج حاصل از این مطالعه و تحقیقات مورد نیاز آینده در جهت مشخص کردن مسیر مکانیستیک تاثیر بتا آمیلویید بر نحوه کاهش سایکلین d1 می تواند کمک بسزایی در زمینه ساخت و طراحی داروهای ضد سرطان و سازو کار های کنترلی این بیماری داشته باشد.

بخش کشاورزی در میان بخش های اقتصادی ایران جایگاه ویژه ای دارد. با توجه به پتانسیل بالقوه و بالفعل کشور در تولید محصولات باغی، لزوم برنامه ریزی مناسب برای تولید و صادرات این محصولات بسیار ضروری به نظر می رسد. شناسایی کالاهای مزیت دار در کشور دارای اهمیت فراوان است و می تواند باعث افزایش مزیت رقابتی در سطح جهانی شود. هدف این پژوهش بررسی مزیت نسبی و رقابتی انجیر در شهرستان استهبان است که با بیش از 23 هزار هکتار، بیشترین سطح زیر کشت (حدود 57 درصد) را به خود اختصاص داده و اولین و مهمترین منطقه انجیرخیز در ایران و جهان محسوب می شود. از این رو این شهرستان برای پژوهش حاضر انتخاب شد. در پژوهش حاضر از روش ماتریس تحلیل سیاستی، شاخص مزیت نسبی آشکار شده (rca)، شاخص ضریب مکانی (lq)، شاخص پلان تجاری (lm) و شاخص سهم بازار پایدار(cms) برای بررسی مزیت نسبی و مزیت رقابتی در طی سال های 1387-1392 استفاده شده است. شاخص های حاصل از ماتریس تحلیل سیاستی بیانگر وجود مزیت نسبی در تولید و صادرات این محصول در منطقه و سال زراعی مورد نظر است. معیارهای ucd و ucx نشان دهنده ی قدرت رقابت در بازارهای داخلی و صادراتی برای این محصول بوده و بر اساس شاخص rca و rcsa استان فارس در طول دوره ی مورد بررسی در تولید انجیر، به طور مداوم دارای مزیت نسبی بوده است. بر اساس شاخص پلان تجاری، انجیر در دوره زمانی مورد بررسی قادر به حفظ موقعیت رقابتی خوبی نبوده است. بر اساس شاخص سهم بازار پایدار، عملکرد رقابتی در بازارهای هدف معمولاً منفی برآورده شده است و مزیت رقابتی انجیر در طی دوره ی مورد بررسی دارای روند مشخص و پایداری نبوده است. به دلیل مزیت نسبی و قدرت رقابت پذیری محصول، توسعه کشت انجیر در شهرستان استهبان توصیه می شود، اما پیش از آن توجه به بازاریابی محصول در بازارهای خارج از کشور می تواند تضمین کننده موفقیت بلندمدت تولید انجیر باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.