پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با سبکهای مقابله ایی دردانشجویان صورت گرفت .بدین منظور جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت در نظر گرفته شد، روش نمونه گیری، خوشه ای تک مرحله ای و حجم نمونه 276 نفر از دانشجویان بودند. جهت جمع آوری اطلاعات وسنجیدن فرضیه های پژوهش از فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ (ysq) و همچنین پرسشنامه سبکهای مقابله ای کارور و همکاران، (1989) استفاده شد که پس از تکمیل پرسشنامه ها توسط آزمودنیها، داده های جمع آوری شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهشها نشان داد که دختران و پسران سبک مقابله ای مسئله مدار را بیشتر از دیگر سبکها به کار می برند و بیشترین فراوانی در سبک مقابله ای اجتنابی مشاهده گردید، همچنین دختران سبک مقابله ای هیجان مدار را بیشتر از دیگر سبکها به کار می برند. در بکارگیری از حوزه های طرحواره ها، پسران در حوزه گوش به زنگی بیش از حد(37%f=) ودختران در حوزه محدودیت های مختل(41% f=) بیشترین فراوانی را داشتند و کمترین فراوانی به حوزه خودگردانی و عملکرد مختل مربوط می شد. نتایج همچنین نشان داد که بین طرحواره های بریدگی و طرد (499/0r=)، خودگردانی و عملکـرد مختل (409/0 r=) و محدودیتهای مختل(306/0r=) با سبک مقابله ای اجتنابی رابطه همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد و بین طرحواره های دیگر جهت مندی و گوش به زنگی بیش از حد و بازداری با سبکهای مقابله ای اجتنابی و هیجان مدار رابطه همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. این نتایج بیانگر این مطلب است که افراد به منظور انطباق با طرحواره ها، پاسخها و سبکهای مقابله ای ناسازگاری را به وجود می آورند تا مجبور نشوند هیجانهای شدید و استیصال کننده را تجربه کنند. واژگان کلیدی : طرحواره های ناسازگار اولیه ، سبک مقابله اجتنابی، مقابله مسئله مدار، گوش بزنگی