چکیده هدف: هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل چای سبز بر درصد چربی بدن و نیمرخ لیپیدی سرم زنان چاق و دارای اضافه وزن بود. روش شناسی: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. آزمودنی ها تعداد 20 زن چاق و دارای اضافه وزن بودند که به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (11 نفر با میانگین سنی 44/9±54/38 سال، میانگین وزن 30/7±68/70 کیلو گرم، میانگین قد 72/3±155 سانتی متر و میانگین شاخص توده بدن 17/3±11/29 کیلوگرم بر متر مربع) و گروه کنترل (9 نفر با میانگین سنی 51/7±40 سال، میانگین وزن 78/5±22/76 کیلوگرم، میانگین قد 10/5± 156 سانتی متر و میانگین شاخص توده بدن 62/2±02/31 کیلوگرم بر متر مربع) قرار گرفتند. گروه تجربی در یک دوره هشت هفته ای به اجرای تمرینات هوازی و مصرف مکمل چای سبز پرداختند. تمرینات هوازی سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 45 دقیقه بود که دو هفته اول با شدت 65% حداکثر ضربان قلب شروع شد و هر دو هفته 5% به شدت تمرین افزوده شد تا در دو هفته آخر به 80% ضربان قلب بیشینه رسید. مکمل چای سبز نیز سه وعده در روز بود. در ابتدا و انتهای دوره پرسشنامه فعالیت بدنی و پرسشنامه خوراک 24 ساعت پر شد و اندازه گیری های ترکیب بدنی، آزمون توان هوازی و خون گیری انجام شد و داده ها با استفاده از آزمون های کلموگراف اسمیرنوف، t همبسته و t مستقل با نرم افزار آماری spss نسخه 16 تحلیل شد. یافته ها: ترکیب مکمل چای سبز و تمرین هوازی باعث کاهش معنادار وزن بدن و درصد چربی بدن شد ولی بر تری گلیسرید، کلسترول تام سرمی، hdl-c و ldl-c سرم تاثیر معناداری نداشت. نتیجه گیری : زنان چاق و دارای اضافه وزن جهت کاهش وزن و کاهش درصد چربی بدن می توانند از اثرات مفید تمرینات هوازی به همراه مصرف مکمل چای سبز بهره مند شوند ضمن اینکه برای تشخیص اثر تمرین هوازی و مکمل چای سبز بر نیمرخ لیپیدی سرم به تحقیقات بیشتری نیاز است. واژگان کلیدی: چای سبز، تمرین هوازی، نیمرخ لیپیدی سرم، زنان چاق و دارای اضافه وزن.

در سال های اخیر استفاده از پلیمر های هادی رونق فراوان داشته است. پلی آنیلین یکی از پلیمر های هادی پرکاربرد مخصوصاً در بخش الکترونیک است. این پلیمر دارای خواص حرارتی و مکانیکی ضعیفی است که ترکیب کردن آن با دیگر مواد، خواصش را بهبود می بخشد. در این تحقیق ابتدا پلی آنیلین با روش پلیمریزاسیون مایسلی سنتز شد و سپس با تکنیک های ftir، nmr و uv-vis ساختار آن تأیید گردید. روش های پراش پرتو x و تصویر برداری با میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) برای بررسی ساختار و مورفولوژی پلی-آنیلین سنتز شده استفاده گردید. این نانوذره باعث بهبود خواص مکانیکی نانوکامپوزیت حاصل گشته است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های حرارتی و یافتن مدل مناسب برای شرح سینتیک تخریب نانوکامپوزیت تهیه شده از تکنیک های dsc و tga استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمایشات tga نشان داد که فرآیند تخریب تک مرحله ای است. انرژی فعالسازی واکنش تخریب با کمک مدل های مختلف محاسبه شد و نتایج نشان داد که بهترین مدل سینتیکی مدل کواتس- ردفرن می باشد. با استفاده از این بررسی ها معلوم شد که مکانیسم تخریب حرارتی از نوع نفوذ تک بعدی (d1) است.