حذف اصطکاک همواره یکی از آرزوهای بشر بوده است که امروزه با فن آوری تعلیق مغناطیسی این امر ممکن شده است. سیستم های تعلیق مغناطیسی به علت ویژگی های منحصر بفرد، از قبیل نداشتن تماس و اصطکاک، امکان تحقق سرعت های بالا و بدون نیاز به روغنکاری در سالهای اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته و تحقیقات زیادی در مورد آن ها انجام شده است. این سیستم ها در موارد متعددی نیز به مرحله کاربرد صنعتی رسیده است، اما لزوم بهبود و توسعه آن باعث شده تا هنوز در سطح جهان به عنوان یک موضوع پژوهشی مطرح باشد. اگرچه تعداد معدودی یاتاقان مغناطیسی به کشور وارد شده و به کار گرفته شده، اما هنوز تسلط بر فن آوری آن گسترش نیافته و پژوهش قابل توجهی در این زمینه در ایران انجام نشده است. یاتاقان های مغناطیسی دارای دو نوع، فعال (جاذبه مغناطیسی) و غیر فعال (دافعه مغناطیسی) است که در این پژوهش از نوع فعال آن استفاده شده است. هدف این پژوهش دستیابی به فن آوری یاتاقان مغناطیسی در دور rpm 3000 و بالاتر می باشد. برای رسیدن به دور مورد نظر از مدل ساده ای که قبلاً برای تعلیق استاتیکی یک محور ساخته شده بود، استفاده شد. با اعمال تغییرات اساسی که در مدل و مدار کنترلی آن ایجاد شد، امکان دستیابی به سرعت های بالا میسر گردید. نمونه ای از این تغییرات، اصلاح و بهینه سازی استاتور و سیم پیچ های هسته یاتاقان می باشد که برای تعیین تعداد دور سیم پیچ ها و محاسبات مربوط به تعیین نیروی مورد نیاز، آنالیز عددی توسط نرم افزار ansys انجام شد. در این پژوهش از 4 عدد سنسور القایی مغناطیسی برای تعیین موقعیت روتور، یک سیستم کنترلی lead، نرم افزار matlab و جعبه ابزارهای آن مانند xpctarget، استفاده شد. در آزمایش های انجام شده محور تعلیق و توسط یک موتور به دوران درآمد و دوران تا سرعت 4000 دور بر دقیقه محقق شد.

هدف از این تحقیق شبیه سازی اجزا محدود آزمایش سفتی لوله های کامپوزیتیِ تولید شده به روش رشته پیچی و نحوه تاثیر جدایش بین لایه ای بر پارامتر سفتی و همچنین نحوه گسترش جدایش با استفاده از روش المان های چسبنده می باشد. جدایش بین لایه ای از جمله عیوبی می باشد که به دلایل مختلف از جمله فرآیند ساخت، ضربه و خستگی در ساختارهای کامپوزیتی از جمله لوله ها ایجاد می شود. برای این منظور ابتدا تحلیل اجزا محدود با در نظر گرفتن جدایش بین لایه ای انجام شد و بدین ترتیب اثرات پارامترهای مختلفِ جدایش از جمله اندازه جدایش، عمق جدایش و شکل اولیه جدایش بر روی مقدار سفتی لوله بررسی گردید؛ و در نهایت رشد جدایش و تاثیر شکل و اندازه اولیه آن بر روی نحوه رشد عیب تحت بارگذاری این آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. به منظور مقایسه نمونه های دارای جدایش با نمونه بدون عیب، استوانه کامپوزیتی بدون عیب تحلیل گردید که در این حالت سفتی 9033 پاسکال محاسبه شد. با بررسی نتایج مشخص گردید که کمترین مقدار سفتی در جدایش با زاویه 90 درجه می باشد که در این حالت سفتی به میزان 16 درصد نسبت به نمونه بدون عیب کاهش می یابد؛ همچنین در مورد عمق قرارگیری جدایش نیز با نزدیک شدن به وسط جداره لوله، سفتی به میزان بیشتری کاهش می یابد. هرچه گستردگی هندسه جدایش در جهت محیطی نسبت به جهت طولی بیشتر باشد، سفتی به میزان بیشتری کاهش می یابد و جدایش نیز با سرعت بیشتری رشد پیدا می کند. نکته دیگری که با بررسی روند رشد جدایش مشخص می شود این است که با افزایش بارگذاری، رشد عیب در جهت محیطی به مراتب بیشتر از جهت طولی لوله می باشد.