چکیده در بین ابعاد توسعه ی پایدار، بعد اجتماعی مهم ترین بعد محسوب می گردد که پایداری ابعاد دیگر در پایداری بعد اجتماعی معنا می گیرد. در این راستا پایداری اجتماعی زنان به خصوص زنان روستایی مهم ترین شاخص پایداری اجتماعی در تمام جوامع بشری است. هدف اصلی این تحقیق توصیفی- پیمایشی، بررسی پایداری اجتماعی در میان زنان روستایی شهرستان سنقر با استفاده از رویکرد اندام وار و الگوی موریس بود. جهت انجام تحقیق و برای بررسی بخش اجتماعی توسعه ی پایدار در میان زنان روستایی با مدنظر قرار دادن نگاه سیستمی، از رویکرد اندام وار استفاده شد و اقدام به طراحی شاخص های پایداری اجتماعی شد. در این رویکرد 9 ویژگی به عنوان مشخصه های اصلی نظام های پایدار مطرح گردیده است. در پژوهش حاضر بر اساس هر یک از این 9 ویژگی، شاخص هایی طراحی شده است تا بوسیله ی آن ها میزان پایداری اجتماعی نظام مشخص گردد. برای رتبه بندی و سطح بندی دهستان های منطقه ی مورد مطالعه از الگوی موریس استفاده گردیده است. جامعه ی آماری تحقیق حاضر زنان روستایی شهرستان سنقر بودند (21532 n=) که تعداد 370 نفر از آن ها با استفاده از نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شدند. بر اساس نتایج، از میان 8 دهستان منطقه، 6 دهستان از نظر پایداری اجتماعی زنان روستایی در سطح نیمه پایدار و 2 دهستان در سطح ناپایدار بودند. از 9 ویژگی نظام های پایدار تنها یک ویژگی از نظر پایداری اجتماعی در میان زنان روستایی در سطح پایدار قرار داشت؛ 5 ویژگی در سطح نیمه پایدار و 3 ویژگی در سطح ناپایدار بودند. واژه های کلیدی: پایداری اجتماعی، رویکرد اندام وار، الگوی موریس، زنان روستایی، شهرستان سنقر