برهم کنش مزو-تترا(4-سولفوناتوفنیل) پورفیرین h2tpps4))، مزو-تترا(3-پیریدیل)پورفیرین h2t(3-py)p، مزو-تترا(2-پیریدیل)پورفیرین h2t(2-py)p، مزو-تترا(4-پیریدیل)پورفیرین h2t(4-py)p و مزو-تترا(3-متیل پیریدیل)پورفیرین h2t(3-mpy)p با اسیدهای پروتیک قوی و ضعیف به وسیله طیف بینی uv-vis در آب، دی کلرومتان و متانول مطالعه شد. تفاوت جابه جایی نوارهای سورت و q(0,0)دراین سه حلال، تجمع گونه دی پروتون دار شده و پایداری محصول افزایشی اسید-پورفیرین در محلول، بوسیله پیوندهای هیدروژنی درون و بین مولکولی توجیه می شود. در حالی که، افزایش مقادیر زیاد نمک تترا-n- بوتیل آمونیوم کلرید (tbac) بهhcl)2) h2tpps4در دی کلرومتان، هیچ اثری روی طیف بینیuv-vis دی کاتیون ندارد، افزایش تدریجی تترا--n بوتیل آمونیوم هیدروژن سولفات (tbah) به h2so4)2) h2tpps4 در دی کلرومتان منجر به تخریب و آزادسازی پورفیرین می شود. نتایج این مطالعه به وضوح نقش پیوند هیدروژنی بین گونه دی پروتونه پورفیرین و یون مخالف در پایداری دی اسید پورفیرین در محلول نشان می دهد. واکنش اکسایش کاتالیزوری سیکلوهگزن و استیرن در حضور کمپلکس منگنز(iii) پورفیرین های مزو-تتراکیس(3-متیل پیریدینیوم)پورفیرین، مزو-تتراکیس(4-سولفوناتوفنیل)پورفیرین و مزو-تترافنیل پورفیرین در استونیتریل، متانول وآب مطالعه شد. ایمیدازول و سدیم پریدات (یا تترا-n-بوتیل آمونیوم پریدات) به ترتیب به عنوان دهنده نیتروژن و اکسیده مورد استفاده قرار گرفتند. سرعت ها و گزینش پذیری های مختلف در حضورکاتالیزور منگنز(iii) بر پایه متالوپورفیرین و توجیه ویژگی غنی از الکترون بودن یا کمبود الکترونی متالوپورفیرین هم-چنین نوع حلال مشاهده شد. در حلال آبی mnt(3-mpy)p(oac) فعالیت کاتالیزوری بهتری را نسبت به متالوپورفیرین آنیونی دارای گروه های فنیل یا آریل جانشین شده در موقعیت مزو نشان می دهد. از طرف دیگر، در حلال متانول، mntpp(oac) فعالیت کاتالیزوری بهتری نشان می دهد. نتایج این مطالعه به وضوح اثرات الکترونی گروه های جانشین شده در موقعیت مزو پورفیرین های منگنز(iii) را نشان می دهد که نمی توان آن را به عنوان معیار اصلی فعالیت کاتالیزوری کمپلکس در نظر گرفت.