این پژوهش با هدف اصلی اجرای ارزیابی درونی در گروههای آموزشی رشته مهندسی مکانیک دانشگاه تربیت مدرس و به منظور ارائه تحلیلی جامع از کیفیت موجود گروهها و پیشنهاداتی برای بهبود و ارتقاء آن انجام شد. در این خصوص از چهار جامعه آماری شامل اعضاء هیأت علمی، مدیران گروهها، دانشجویان و دانش آموختگان اطلاعات لازم جمع آوری گردید و تحلیل شد. در این پژوهش 7 عامل: اهداف گروهها (2 ملاک و 8 نشانگر)؛ مدیریت و برنامه های توسعه گروه (6 ملاک و 27 نشانگر)؛ امکانات و تسهیلات آموزشی، پژوهشی و رفاهی (3 ملاک و 12 نشانگر)؛ هیأت علمی (3 ملاک و 8 نشانگر)؛ دانشجویان (2 ملاک و 5 نشانگر)؛ تدریس – یادگیری (2 ملاک و 5 نشانگر)؛ دانش آموختگان (4 ملاک و 16 نشانگر) برای ارزیابی درونی مورد استفاده قرار گرفتند. با استفاده از ابزار پرسشنامه و تحلیل آن به روش میانگین وزنی به کمک نرم افزار spss و با توجه به الزامات تعیین شده ، وضعیت عوامل، ملاک ها و نشانگرها در هر گروه در سه سطح مطلوب، نسبتاً مطلوب و نامطلوب تعیین گردید. که در نتیجه ارزیابی درونی رشته مهندسی مکانیک عامل اول یعنی اهداف، عامل دوم یعنی مدیریت و برنامه های توسعه گروه، عامل پنجم یعنی دانشجویان، عامل ششم یعنی تدریس – یادگیری و عامل هفتم یعنی دانش آموختگان نسبتاً مطلوب ارزیابی شدند و عامل سوم یعنی امکانات و تسهیلات آموزشی، پژوهشی و رفاهی نامطلوب و عامل چهارم یعنی هیأت علمی مطلوب ارزیابی گردید. همچنین پیشنهاداتی برای هر گروه ارائه گردید که بتوانند با برنامه ریزی راهبردی نقاط ضعف خود را جبران نموده و موجب ارتقاء سطح کیفی گروه خود و نهایتاً رشته مهندسی مکانیک در دانشگاه تربیت مدرس گردند.