چکیده مقایسه تاثیر ورزش درمانده ساز در صبح و عصر بر شاخص های الکتروکاردیوگرام زنان ورزشکار به کوشش مرضیه صیاد هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر یک جلسه فعالیت ورزشی درمانده ساز در صبح و عصر بر فعالیت الکتریکی قلب زنان ورزشکار میانسال بود. شرکت کنندگان در تحقیق شامل 15 نفر از زنان ورزشکار (میانگین سنی 78/6± 75/35 سال، وزن 57/6± 9/58کیلوگرم، قد 24/4± 5/156 سانتی مترو شاخص توده بدن 68/2± 08/24 کیلوگرم/مترمربع) بودند که به صورت داوطلبانه هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان طی دو روز متناوب با فاصله حداقل یک هفته در ساعت های 9-7 صبح آزمون ورزشی در مانده ساز را انجام دادند. آزمون ورزشی شامل آزمون فزاینده بیشینه بروس بود. فعالیت الکتریکی قلب در حالت استراحت , بلافاصله بعد از پایان آزمون ورزشی و در دوره بازیافت توسط دستگاه الکتروکاردیوگرام ثبت می شد. از آزمون آماری آنوا یک راهه با اندازه گیری های مکرر جهت تجزیه و تحلیل یافته ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین ولتاژ موج qrs ، مقادیر زمان موج t و مقادیر مربوط به قطعه p-r در زمان استراحت صبح و عصر، واماندگی صبح و عصر و ریکاوری صبح و عصر با یکدیگر تفاوت معنی داری وجود نداشت. با توجه به اینکه جریان الکتریکی قلب نشان دهنده هدایت یون ها در عضله قلب است می توان نتیجه گرفت که تغییرات سمپاتیکی در صبح و عصر احتمالا بر هدایت پذیری قلب تاثیر معنی ندارد. اگرچه تحقیقات آینده برای روشن شدن مطلب ضروری است. کلیدواژه ها: فعالیت ورزشی ،الکتروکاردیوگرام، زنان ورزشکار