هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان گیرنده های استیل کولین عضله تند موش نر ویستار بود. در این پژوهش 30 سر موش نر ویستار بعد از یک هفته عادت دادن به پروتکل تمرینی، از هفته دهم بعد از تولد (با میانگین وزن 15 ± 220 گرم) تحت تمرین قرار گرفتند. حیوانات به طور تصادفی به 4 گروه کنترل، تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی و تمرین ترکیبی تقسیم شده و در دمای اتاق (1/4 ± 22 درجه سانتی گراد) و طبق چرخه 12 ساعت خواب و بیداری و با در دسترس بودن آب و غذا نگهداری شدند. در این تحقیق حیوانات گروه استقامتی 12 هفته، هفته ای 5 روز و هر روز حداکثر 60 دقیقه روی تردمیل جوندگان (ساخت ایران) و با سرعت حداکثر 30 متر در دقیقه دویدند. در گروه تمرین مقاومتی حیوانات در قفس فلزی با تور سیمی که دو بطری آب در بالاترین ارتفاع آن (2متر) قرار داده می شد، به مدت 12 هفته نگهداری شده و مجبور بودند از فنس سیمی اطراف قفسه شان بالا بروند. در گروه تمرین ترکیبی نیز حیوانات تحت مطالعه 12 هفته، طبق پروتکل استقامتی 5 روز در هفته تمرین استقامتی انجام دادند و بعد از تمرین استقامتی در قفسه های توری قرار گرفته و طبق پروتکل مقاومتی، تمرین مقاومتی را انجام دادند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی حیوانات بیهوش شدند و عضله درشت نی قدامی آن ها جدا شد. بافت مورد نظر بلافاصله در نیتروژن مایع منجمد شده و ضمن انتقال به آزمایشگاه در دمای 70- تا زمان اجرای آزمایش مورد نظر نگهداری شد. میزان کمی گیرنده نیکوتینی استیل کولین (nachr) با روش elisa اندازه گیری شد. کیت الایزای مذکور از کمپانی آمریکایی accurate chemical تهیه شد. برای تفاوت بین متغیرهای پژوهش از روش آماری t مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. تمام عملیات آماری تحقیق با استفاده از نرم افزار spss و سطح معنی داری 0/05 > p در نظر گرفته شد یافته های این تحقیق نشان داد که هر سه نوع تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی باعث افزایش معنادار میزان گیرنده های نیکوتینی استیل کولین در عضله درشت نی قدامی (تندانقباض) شد. اما تفاوت معناداری بین این سه نوع تمرین بر افزایش این گیرنده وجود نداشت. به نظر می رسد، تمرین می توانند با تسریع عوامل نسخه برداری سیناپسی (نروتروفیکی) مانند cgrp که در ساخت و دسته بندی nachr دخیلند، موجب افزایش میزان nachr شوند.