سازه های شبکه ای کامپوزیتی به عنوان کاراترین نوع سازه ها برای تحمل بارهای فشاری محوری پیشنهاد شده اند، این سازه ها قابلیتهای سازه های کامپوزیتی ساده و همچنین سازه های تقویت کننده را با هم دارند. علاوه بر آن خصوصیات شبکه تعبیه شده در آنها باعث می شود که مسیر بارهای تخریبی در اطراف نقاط آسیب دیده تغییر یابد که این قدرت تحمل آسیب، ویژگی سازه های شبکه ای می باشد. در این سازه ها با استفاده از ریبهای تک جهته کامپوزیتی، تمام فایبرها به صورت متحد در راستای ریب قرار می گیرند و باعث می گردند که این سازه ها در برابر پدیده تورّق مقاومت بالایی داشته باشند. در این پژوهش، ویژگی های کمانش پوسته های شبکه ای تمام کامپوزیتی تحت بار محوری با استفاده از روشهای تحلیلی و تجربی مورد مطالعه قرار گرفته است. در روش تحلیلی که در این پژوهش برای مطالعه ماکزیمم بار کمانشی پوسته های تقویت شده شبکه ای استفاده شده است از تلفیقی از روشهای معادل سازی، تئوری تغییر شکل های برشی مرتبه اول و روش انرژی بهره برده شده است. از روش معادل سازی برای به دست آوردن نیروها و ممانهای تقویت کننده های شبکه ای استفاده شده است. مطالعه پارامتری جامعی بر روی بار ویژه سازه ها، با تغییر متغیرهای ضخامت پوسته خارجی، تعداد ریبهای مارپیچ، زاویه ریبهای مارپیچ و زاویه پیچش الیاف در پوسته خارجی صورت پذیرفته است. در روش تجربی، چندین نمونه آزمایشگاهی پوسته های شبکه ای ساخته شد. تمام نمونه ها از جنس کامپوزیت شیشه ـ اپوکسی که در دمای محیط پلیمریزه می گردد و توسط دستگاه پیچش ویژه الیاف ساخته شد. تمام نمونه ها تحت بارگذاری خالص محوری قرار گرفتند و شکلهای مختلف کمانش مورد بررسی قرار گرفت. اثر تغییر شکل شبکه ها و تعداد ریبهای ماپیچ بر روی مقدار بار کمانشی با روش تجربی مطالعه گردید. نتایج تجربی و تحلیلی به دست آمده با هم مقایسه گردیدند. مقایسه نشان داد که در ناحیه کمانش عمومی همخوانی مناسبی در نتایج این دو روش وجود دارد ولی در نواحی که کمانش موضعی بروز می کند، نتایج همخوانی مطلوبی با یکدیگر ندارند. نتایج تجربی وتحلیلی این پژوهش نشان دادند که برای بارگذاری محوری خالص، بهترین نوع شبکه تقویت کننده، شبکه لوزی شکل است. بوضوح مشاهده گردید که با اضافه کردن ریبهای مارپیچ و یا رینگهای محیطی به پوسته تقویت نشده، همواره بار کمانشی افزایش می یابد. از طرف دیگر بار ویژه در ابتدا کاهش می یابد و با اضافه شدن بر تعداد ریبها، بار ویژه شروع به افزایش می کند تا سرانجام به نقطه بهینه ای برای تعداد ریبها می رسد و بعد از آن دوباره نرخ کاهشی می یابد. برای بهترین اثر ریبها بر روی مقاومت کمانشی سازه های شبکه ای، نیاز است که حداقل تعدادی از ریبهای مارپیچ در سازه وجود داشته باشد.

منطقه مورد مطالعه در شرق شهرستان اشتیان واقع شده است ارتفاع منطقه بین 2300تا2600متر است حداکثر دما 88/23 در ماه بهمن حداقل دما 2-درج در ماه تیر است130گونه گیاهی مطلق به 96جنس و32 خانواده

هدف پژوهش حاضر تحلیل محتوای کتابهای 3 پایه دوره راهنمایی است.روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع تحلیل محتوا و به صورت کیفی که 9 کتاب درسی :تعلیمات اجتماعی ، فرهنگ اسلامی ، فارسی 3 پایه دوره راهنمایی بوسیله چک لیست محقق ساخته مولفه های فرهنگ شهادت مورد تحلیل محتوا قرار گرفت. اطلاعات حاصل بوسیله شاخص آماری فراوانی و جهت مقایسه میزان فراوانی کتابها از روش آمار غیر پارامتریک خی دو مورد تحلیل قرار گرفت

چغندر قند، گیاهی است که پس از جوانه زدن و استقرار در خاک، قادر است شوری نستبا زیاد را تحمل کند. از آنجا که پاسخ گیاهان نسبت به دو فرم مختلف ازت نیتراتی و آمونیومی متفاوت بوده و این پاسخ ممکن است در شرایط محیط کشت شور و غیرشور متفاوت باشد، لذا با توجه به لزوم مصرف مناسبترین فرم نیتروژن در شرایط شور و غیرشور، به منظور دستیابی به حداکثر میزان درصد ساکارز، افزایش عملکرد ریشه و ساکارز و کاهش ناخالصی های محتوی ریشه (سدیم، پتاسیم و ترکیبات ازتی مضر)، چند آزمایش با استفاده از ارقام مختلف بذر چغندر قند در شرایط آزمایش گلدانی انجام شد. نتایج حاصل از آزمایش جوانه زنی، با استفاده از بذر چغندر قند مونوژرم رقم 9597، نشان داد که با افزایش شوی آب آبیاری میزان جوانه زنی بذر، با مصرف هر دو فرم ازت کاهش می یابد. با کشت دو رقم بذر چغندر قند حساس به شوری (196 - 22393)، و مقاوم به شوری( ‏‎7233-p.29xmst) ، معلوم گردید که فرم ازت نیترانی در مقایسه با ازت آمونیومی، باعث افزایش رشد و عملکرد ریشه و بخش هوایی گیاه می شود. همچنین مشاهده شد که در گیاهان جوان چغندر قند میزان نیترات محتوی برگ در تیمار ازت نیتراتی بیشتر از ازت آمونیومی است و شوری باعث کاهش میزان نیترات محتوی بافت می گردد. نتایج حاصل از تجزیه شیمیایی بافت برگ نشان داد که تیمار ازت نیتراتی در مقایسه با ازت آمونیومی موجب افزایش درصد سدیم و پتاسیم و کاهش درصد فسفر محتوی برگ می شود. همچنین نتایج نشان داد که بطور کلی در هر دو رقم گیاه چغندر قند حساس و مقاوم به شوری، تنش شوری باعث افزایش میزان پرولین محتوی بافت برگ می شود و میزان تجمع پرولین در رقم مقاوم به شوری، تنش شوری باعث افزایش پرولین محتوی بافت برگ می شود و میزان تجمع پرولین در رقم مقاوم به شوری بیشتر از رقم حساس به شوری می باشد. تجمع پرولین ناشی از تنش شوری، در تیمار ازت نیتراتی نسبت به ازت آمونیومی شدیدتر بود. مصرف پتاسیم همراه با هر یک از دو فرم ازت باعث کاهش شدت تجمع پرولین گردید. نتایج حاصل از تجزیه شیمیایی ریشه نشان داد که از لحاظ درصد ساکارز محتوی ریشه، قند قابل استحصال، عملکرد ساکارز و درصد قند ملاس، اختلاف معنی داری بین مصرف دو فرم ازت وجود ندارد. بعلاوه، ناخالصیهای محتوی ریشه در شرایط مصرف ازت نیتراتی در مقایسه با ازت آمونیومی بیشتر بود و شوری نیز باعث افزایش میزان آن گردید.