این رساله به تعیین درجه ی توسعه نیافتگی شهرستان های استان کرمانشاه با استفاده از روش منطق فازی برای دو سال 1374 و 1386 پرداخته است. برای این منظور از داده های مرتبط با 15 شاخص نهایی اصلی و چند شاخص واسطه ای و تاثیرگذار بر توسعه ی مناطق در دوسال 1374 و 1386 استفاده شده است. انتخاب این شاخص ها بر مبنای تئوری های توسعه و فقر صورت گرفته است. با توجه به تحقیق های صورت گرفته، از روش های متداول رتبه بندی شهرستان ها مانند روش تحلیل عاملی، مقادیر استاندارد نتایج مشخص و قابل اطمینانی حاصل نشده است. در این تحقیق شاخص مرکب بر طبق قوانین به دست آمده از تئوری های اقتصادی و ریاضی ساخته می شود، لذا توانسته است با دقت بهتری توسعه یافتگی شهرستان های مختلف استان را نشان دهد. نتیجه ی به دست آمده از آن درسال 1374 بدین گونه بود که شهرستان قصرشیرین با درجه ی توسعه نیافتگی 09970/0 توسعه یافته ترین شهرستان و شهرستان اسلام آبادغرب با درجه ی توسعه نیافتگی 90929/0 توسعه نیافته ترین شهرستان های این استان از نظر شاخص های توسعه بودند. همچنین در سال 1386 شهرستان های قصرشیرین و ثلاث و باباجانی با درجه ی توسعه نیافتگی 28945/0 و 79616/0 به ترتیب توسعه یافته ترین و توسعه نیافته ترین شهرستان های استان بوده اند. به جز شهرستان قصرشیرین، تفاوت درجه ی توسعه نیافتگی هر شهرستان با شهرستان بعد از خود و شهرستان قبل از خودش ناچیز بوده است که نشان از وضعیت مشابه بیشتر شهرستان های استان از نظر شاخص های توسعه است.