یکی از فاکتورهای مهم تولید محصولات کشاورزی وجود مقدار کافی از عناصر غذایی و قابل استفاده برای گیاه می باشد، که در این راستا نیتروژن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اتلاف این ماده باعث آلودگی آب های زیرزمینی به نیترات وآمونیوم می شود. روش کوددهی نقش مهمی در کارایی مصرف آب و کود، عملکرد گیاه و تلفات کود ایفا می کند. در این راستا آزمایشی در قالب بلوک های تصادفی خرد شده در قالب زمان با هشت تکرار برای هر تیمار بر روی گیاه چغندرقند انجام شد. دو تیمار مورد مطالعه شامل تیمار a یعنی کودهی به صورت کود آبیاری و تیمار b یعنی کودهی به روش پخش سطحی بود. نیتروژن مورد نیاز گیاه در تیمار a به صورت تدریجی و همراه با آب آبیاری به مقدار 580 کیلوگرم کود اوره در طول دوره کشت و در تیمار b نصف این مقدار کود قبل از جوانه زدن و نصف دیگر آن در دوره میانی رشد گیاه به خاک اضافه شد. نمونه های نیترات خاک از اعماق 25، 50 و 75 سانتی متری خاک در سه دوره زمانی مختلف در طول فصل رشد تهیه شدند. نتایج نشان داد که اثر نحوه کوددهی بر مقدار نیترات خاک در عمق های 25 و 75 سانتی متری در سطح یک درصد معنی دار است ولی در عمق 50 سانتی متری این اثر معنی دار نیست. اثر زمان نمونه برداری بر میزان نیترات خاک در هر سه عمق در سطح یک درصد معنی دار بود و بیشترین آن مربوط به تیمار b درعمق 25 سانتی متری خاک در ابتدای فصل به مقدار 4/94 میلی گرم در کیلوگرم خاک و کمترین آن مربوط به تیمار b در عمق 25 سانتی متری خاک در انتهای فصل به مقدار 8/17 میلی گرم در کیلوگرم خاک بود. وجود بیشترین و کمترین مقدار نیترات در تیمار b در طول فصل رشد به دلیل آبشویی بیشتر در روش کوددهی دستی نسبت به روش کود آبیاری می باشد که این امر نشان می دهد که خطر آلودگی آب های زیرزمینی در این تیمار بسیار بالاست. میزان نیترات باقی مانده در تیمار a در هر سه عمق در انتهای فصل نزدیک به مقدار اولیه نیترات در ابتدای فصل نزدیک بود که بیانگر هماهنگی بهتر این تیمار بین نیترات وارده به خاک و مقدار جذب شده توسط گیاه می باشد. اثر بلوک های آزمایشی بر میزان نیترات خاک در هیچ عمقی معنی دار نبود. میزان عملکرد چغندرقند در تیمار a با میانگین 67843 کیلوگرم در هکتار از تیمار b با میانگین 57274 کیلوگرم در هکتار بیشتر بود. مدیریت صحیح کود آبیاری در آبیاری قطره ای باعث کاهش تلفات نیترات و افزایش عملکرد محصول می گردد.

شوری منابع آب و خاک یکی از مهمترین مسایلی است که علاوه بر کاهش محصولات کشاورزی بتدریج سطح زیر کشت را کاهش می دهد. یکی از روش های موثر برای کاهش اثرات سوء شوری اعمال آبشویی و مدیریت آبشویی می باشد. در این مطالعه اثرات کیفیت و کمیت آب آبیاری شامل سه تیمار شوری آب آبیاری 4، 9، 12 دسی زیمنس بر متر و چهار میزان آبشویی صفر 17، 29 و 37 درصد بر عملکرد گندم و برخی پارامترهای شیمیایی خاک و زه آب در خاکی با بافت لوم سی سیلتی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش گلخانه دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت طرح آزمایشی کاملا تصادفی در غالب فاکتوریل با هفت تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که شوری، نسبت جذب سدیم و درصد سدیم قابل تبادل خاک با افزایش شوری آب آبیاری و کاهش میزان آبشویی افزایش می یابند و میزان آن ها در عنق 15-0 سانتی متری خاک بیشتر از عمق 30-15 سانتی متری خاک بود. هر چند افزایش میزان ابشویی، اسیدیته خاک را افزایش داد و لایه زیرین نسبت به لایه بالایی میزان اسیدیته بالاتری داشت اما ایتن تغییرات ناچیز بود. با افزایش کیفیت و کمیت آب آبشویی میزان عملکرد دانه و گاه، طول ساقه و خوشه، تعداد دانه در خوشه، تعداد پنجه، درصد جوانه زنی، وزن 1000 دانه و شاخص برداشت گندم بیشتر و میزان کلر و سدیم گندم کمتر بود. افزایش شوری آب آبیاری سبب افزایش شوری زه آب و کاهش آب ورودی و زه آب خروجی از خاک شد. اعمال آبشویی در بهترین و بدترین کیفیت آب آبیاری اعمال شده (شوری 4 و 12 دسی-زیمنس بر متر) دارای بیشترین و کمترین راندمان آبشویی بود. شورترین زه آب ها و بیشترین تغییرات در شوری زه آب مربوط به سه آبیاری ابتدای فصل بودند. در آبیاری های بعدی تغییرات در شوری زه آب تا ح0دود زیادی کاهش یافت و روند تغییرات تقریبا ثابت ماند.

رشد جمعیت و محدودیت منابع آب ما را وادار کرده تا به دنبال روش هایی برای افزایش عملکرد محصول باشیم. از طرفی، خاک هایی که مشکل شوری دارند، تهدید جدی برای کشاورزی پایدار می باشند. بنابراین، با استفاده از روش کشت مناسب می توان علاوه بر صرفه جویی در آب مصرفی، اثرات مضر شوری را نیز کاهش داد. این مطالعه با هدف بهبود روش کشت گندم برای دست یابی به عملکرد و کارآیی مصرف آب بهتر انجام شد. برای این منظور آزمایش صحرایی در فصل زراعی 85-86 در ایستگاه تحقیقات رودشت وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان انجام گرفت. مطالعه در قالب طرح آماری بلوک کامل تصادفی با آرایش کرت های دو بار خرد شده در سه تکرار (بلوک) برای کشت گندم به مرحله اجرا در آمد. تیمارها شامل سه کیفیت آب آبیاری با شوری های 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر به عنوان کرت های اصلی، سه روش کشت شامل کشت های جوی و پشته با آبیاری شیاری با فاصله شیار تا شیار 60 و 80 سانتی متر و کشت مسطح مرسوم به عنوان کرت های فرعی و دو عمق آب آبیاری شامل عمق آب آبیاری 9/0 و 1/1 برابر تبخیر- تعرق گندم به عنوان کرت های فرعی- فرعی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش شوری آب آبیاری و کاهش عمق آب آبیاری، شوری خاک و نسبت جذبی سدیم افزایش معنی داری در سطح احتمال 1% داشتند. افزایش شوری آب آبیاری باعث کاهش معنی دار اجزای عملکرد گندم در سطح احتمال 1% گردید، به طوری که این کاهش در روش کشت جوی و پشته در مقایسه با روش کشت مسطح کمتر بود. روش کشت جوی و پشته، شوری خاک سطحی و نسبت جذبی سدیم کمتری در مقایسه با کشت مسطح داشت، در نتیجه اجزای عملکرد (وزن هزار دانه، طول خوشه و شاخص برداشت) در این روش کمترین کاهش را داشتند. کلروفیل برگ و پروتیین دانه ی گندم در روش کشت جوی و پشته به طور معنی دار بیشتر از کشت مسطح بودند، که به ترتیب باعث افزایش وزن هزار دانه و کیفیت دانه ی گندم شدند. در آب آبیاری با شوری های 8 و 12 دسی زیمنس بر متر، کشت جوی و پشته ی 60 سانتی متری با وجود مصرف آب آبیاری کمتر، عملکرد دانه بالاتری در مقایسه با کشت مسطح داشت، در نتیجه کارآیی مصرف آب به ترتیب 9/14 و 4/18 درصد افزایش نشان داد. با توجه به آب مصرفی کم و عملکرد و کارآیی مصرف آب بالا در روش کشت جوی و پشته ی 60 سانتی متری، می توان نتیجه گرفت که این روش کشت، روش مناسبی برای دست یابی به کشاورزی پایدار در مناطقی که با مشکل شوری خاک و کمبود آب مواجه هستند، می باشد.

شوری منابع آب و خاک یکی از مهمترین مسائلی است که علاوه بر کاهش محصولات کشاورزی به تدریج سطح زیر کشت را کاهش می¬دهد. یکی از روش های موثر برای کاهش شوری خاک، اعمال آبشویی همراه با مدیریت صحیح آبیاری است. برای تعیین اثر شوری آب آبیاری، آبشویی و مدیریت کاربرد آب بر خصوصیات و عملکرد گیاه چغندرقند، آزمایشی در منطقه رودشت اصفهان شامل سه تیمار شوری آب آبیاری 2، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر و دو تیمار بدون اعمال آبشویی و آبشویی برای حصول 75 درصد عملکرد و دو تیمار آبیاری با کیفیت آب یکنواخت از ابتدا تا انتهای فصل و تیمار آبیاری با آب با شوری 2 دسی¬زیمنس بر متر تا مرحله جوانه زنی گیاه و پس از آن آبیاری با آبهای شورتر تا انتهای فصل، با چهار تکرار به صورت طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در قالب کرتهای دو بار خرد شده ( اسپلیت اسپلیت پلات)در خاکی با بافت لومی رسی سیلتی در سال 1386 اجرا شد. با توجه به نتایج به دست آمده، اثر شوری آب آبیاری بر صفات عملکرد اندام هوایی، درصد قند ملاس، ازت مضر و سدیم در سطح احتمال یک درصد و بر مقدار عملکرد غده، عیار خالص قند، عملکرد قند قابل استفاده و پتاسیم در سطح احتمال 5 درصد معنی¬دار شد. در اثر افزایش شوری آب آبیاری، عملکرد غده، عیار خالص قند و عملکرد قند قابل استفاده کاهش و عملکرد اندام هوایی، درصد قند ملاس، ازت مضر، سدیم و پتاسیم غده افزایش یافت. اثر مدیریت آبیاری بر مقدار پتاسیم غده در سطح احتمال یک درصد و بر مقدار عیار خالص قند و عملکرد اندام هوایی و درصد قند ملاس در سطح احتمال 5 درصد معنی¬دار گردید. در اثر مدیرت آبیاری با آب با شوری 2 دسی¬زیمنس بر متر از ابتدای کاشت تا مرحله استقرار گیاه و سپس اعمال آب با کیفیتهای مختلف تا زمان برداشت، عملکرد اندام هوایی، درصد قند ملاس و پتاسیم غده کاهش و عیار خالص قند افزایش یافت. اثر آبشویی بر عملکرد قند قابل استفاده و عملکرد قند در سطح احتمال یک درصد و بر مقدار عیار خالص و ناخالص قند، درصد قند ملاس و سدیم در سطح احتمال 5 درصد معنی¬دار گردید.با اعمال آبشویی عیار خالص و ناخالص قند و عملکرد قند قابل استفاده افزایش و مقدار سدیم غده و درصد قند ملاس کاهش یافت.اثر متقابل شوری آب آبیاری و مدیریت آبیاری فقط در مورد میزان سدیم غده و در سطح 5 درصد معنی¬دار شد و باعث کاهش این صفت گردید. در اثر متقابل شوری آب آبیاری و آبشویی عملکرد غده و عملکرد قند در سطح 5 درصد و پتاسیم غده در سطح یک درصد معنی¬دار شدند. در این حالت عملکرد غده و عملکرد قند افزایش و پتاسیم غده کاهش یافت. اثر متقابل مدیریت آبیاری و آبشویی بر مقدار پتاسیم غده، عملکرد اندام هوایی و درصد قند ملاس در سطح احتمال 5 درصد اثر معنی¬دار داشت و باعث کاهش این سه صفت گردید. اثر متقابل شوری آب آبیاری و مدیریت آبیاری و آبشویی در مورد هیچ صفتی معنی¬دار نشد.

این طرح در قالب طرح کرت های خرد شده انجام شد. تیمارهای مورد مطالعه عبارت بودند از تیمار اصلی شامل مقادیر مختلف آب آبیاری در سطوح آبی ?? ، ?? ، ??? و ??? درصد کمبود رطوبت خاک و تیمار فرعی شامل مقادیر مختلف سوپر جاذب آکوازورب که عبارت بودند از تیمارso یعنی شاهد (صفر کیلو گرم در هکتار)، 100s (??? کیلوگرم در هکتار)، 200s (??? کیلوگرم در هکتار) و 300s (??? کیلوگرم در هکتار). صفات ارزیابی شده شامل طول ساقه اصلی، وزن خشک اندام های رویشی بدون دانه لوبیا چیتی، وزن صد دانه، شاخص برداشت و عملکرد دانه (کیلوگرم در هکتار) بودند و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری sas تجزیه و تحلیل شدند و برای مقایسه میانگین داده ها از آزمون lsd استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که با افزایش مقدار سوپرجاذب طول ساقه اصلی، وزن خشک اندام های رویشی بدون دانه لوبیا چیتی، وزن صد دانه لوبیا چیتی و عملکرد دانه لوبیاچیتی افزایش می یابد. حداکثر این افزایش در تیمار سوپرجاذب 300 کیلوگرم در هکتار رخ داد. همچنین با افزایش مقدار آب آبیاری طول ساقه اصلی، وزن خشک اندام های رویشی بدون دانه لوبیا چیتی، وزن صد دانه لوبیا چیتی و عملکرد دانه لوبیاچیتی گیاه افزایش یافت. بیشترین میزان افزایش در تیمار 120 درصد آبیاری گزارش شد. ولی در شاخص برداشت اینگونه نبود بطوریکه بین تیمار سوپرجاذب 100 کیلوگرم در هکتار و تیمار بدون سوپر جاذب تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین بیشترین میزان شاخص برداشت با مقدار 8/39 درصد مربوط بود به تیمار آبیاری 80 درصد و مقدار سوپر جاذب 300 کیلوگرم در هکتار. به طور کلی تیمار آبیاری 80 درصد برای مناطقی که کشاورزان با کمبود آب مواجه هستند و یا اینکه بهای آب گران است توصیه می شود.

در این مطالعه حالت های مختلف آبنمود جریان ورودی به شیار، با تاکید بر آبیاری کابلی مورد بررسی قرار گرفت . برای دستیابی به اهداف مطالعه، با تدوین مدل رایانه ای، مخزنی طراحی شد تا آبنمودهای پنج گانه دبی ثابت ، دبی تقلیل یابنه، دبی کاهش تدریجی و دو حالت اصلاحی با خصوصیات جریان کاهش تدریجی را شبیه سازی نماید. آزمایش های برای حجم یکسان آب آبیاری، به سه تکرار برای هر یک از پنج تیمار مورد مطالعه، در دو مزرعه آزمایشی متعلق به دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. برای هر یک از مزارع آزمایشی، به روش بیلان حجم در برنامه رایانه ای، معادله نفوذ کوستیاکف -لوئیس تعیین گردید. سپس با استفاده از این معادلات و اطلاعات صحرایی، شاخص های مختلف ارزیابی به کمک برنامه رایانه ای ارزیابی شیاری محاسبه شد. بررسی نتایج نشان داد که تحت شرایط انجام تحقیق، آبنمود کاهش تدریجی جریان ورودی، نسبت رواناب را به علت کاهش سرعت پیشروی آب کم می کند، اما برای تامین نیاز آبی در انتهای شیار، درصد فرونشت عمقی در ابتدای شیار افزیش می یابد. نتایج همچنین نشان داد که بین تیمارهای مورد مطالعه، آبنمود تقلیل یابنده و حالت اصلاحی آن یعنی ترکیب آبنمودهای تقلیل یابد و کاهش تدریجی، کارآیی بهتری دارند. به طور کلی در سیستم آبیاری کابلی به دلیل انعطاف پذیری بالای حالت های مختلف آبنمود جریان ورودی، در صورتی که آبنمود مناسب مزرعه انتخاب گردد، می توان اتلاف آب آبیاری را کاهش و راندمان آبیاری را افزایش داد. این موضوع به خصوص در مزارع با نفوذپذیری کم و شیب بالا که دارای اتلاف بیشتری هستند، حائز اهمیت است . به منظور افزایش کارآئی آبیاری کابلی پیشنهاد می شود که شروع آبیاری مزرعه با دبی ثابت انجام پذیرد و سپس کاهش تدریجی جریان ورودی با توجه به شرایط مزرعه ای اعمال گردد.

دبی قطره چکان ها تحت تاثیر پارامترهای مختلفی از قبیل فشار، درجه حرارت آب آبیاری، ضریب تغییرات کارخانه سازنده و گرفتگی قطره چکانها قرار دارند. به منظور مطالعه تاثیر درجه حرارت آب آبیاری بر دبی قطره چکانها، تعیین معادله دبی - فشار و ضریب تغییرات کارخانه سازنده یک سیستم آبیاری قطره ای آزمایشی در محل گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان طراحی و مورد بررسی قرار گرفت . چون حساسیت قطره چکانهای مختلف در برابر تغییرات درجه حرارت آب متفاوت می باشد، از چهار نوع قطره چکان مختلف و متداول ساخت داخل که عبارت بودند از قطره چکانهای طولانی مسیر داخل خطی، تفنگی، تنظیم کننده فشار و لوله های دو جداره روزنه دار استفاده گردید. نتایج نشان دادبطور کلی با افزایش درجه آب آبیاری دبی قطره چکانهابطور خطی تغییر می یابد که دلیل آن کاهش لزوجت آب می باشد.

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تیمار آب آبیاری شامل آب چاه و پساب فاضلاب و تیمار سیستم آبیاری شامل سیستم آبیاری سطحی و سیستم آبیاری بارانی بر عملکرد چغندرقند، ذرت و آفتابگردان انجام شد. بدین منظور از دو مزرعه آزمایشی که یکی واقع در تصفیه خانه شاهین شهر و دیگری در نزدیکی تصفیه خانه بود استفاده شد. در مزرعه آزمایشی اول آبیاری با پساب فاضلاب و در مزرعه آزمایشی دوم آبیاری با چاه از طریق دو سیستم آبیاری بارانی و سطحی انجام شد. آبیاری با پساب فاضلاب در مقایسه با آب چاه باعث افزایش عملکرد، کاهش درصد قند و افزایش عملکرد ناخالص قند در گیاه چغندر قند شد که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود. در گیاه آفتابگردان و ذرت هر چند عملکرد در تیمار پساب فاضلاب بیشتر از عملکرد در تیمار آب چاه بود ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود. تیمار سیستم آبیاری تاثیر معنی داری بر عملکرد چغندر قند، آفتابگردان و ذرت نداشت . اما با توجه به اینکه بازده آبیاری بارانی بیشتر از آبیاری سطحی بود عملکرد گیاهان مورد مطالعه به ازای واحد آب مصرفی در تیمار آبیاری بارانی بیشتر از تیمار آبیاری سطحی بود. به منظور بررسی تاثیر تیمار آب آبیاری و سیستم آبیاری بر جذب عناصر غذایی و فلزات سنگین، برخی از این عناصر شامل ازت ، فسفر، پتاسیم، کلسیم، سدیم، آهن، مس ، روی، نیکل و کادمیوم در نمونه های گیاهی مورد مطالعه اندازه گیری شد و مشاهده گردید که اختلاف قابل توجه ای در جذب این عناصر وجود ندارد. نتایج نشان داد که پساب فاضلاب را می توان به عنوان یک منبع آب برای آبیاری در نظر گرفت . در اینصورت در مصرف کودهای تجاری صرفه جویی خواهد شد زیرا ازت ، فسفر و دیگر عناصر کم مصرف و پرمصرف غذایی موجود در پساب فاضلاب می توانند جایگزین کودهای تجاری که حاوی این عناصر هستند گردند. همچنین نتایج نشان داد که آبیاری با پساب فاضلاب اثر زیان آوری روی گیاهان مورد مطالعه ندارد.

آبیاری شیاری یکی از روشهای آبیاری سطحی است که بدلیل دارا بودن راندمان بالاتر بیشتر از سایر روشهای آبیاری سطحی مورد استفاده قرار میگیرد. ارزیابی سیستم آبیاری شیاری به منظور بهبود راندمان کاربرد آب ، کار وقت گیر و پرهزینه ای می باشد. بکارگیری مدلهای آبیاری سطحی به منظور توصیف یا پیش بینی خصوصیات هیدرولیک آبیاری سطحی دو دهه گذشته مورد توجه و تحقیق قرار گرفته است . نتیجه این تحقیقات به تفهیم بیشتر پدیده آبیاری سطحی از نقطه نظر هیدرولیکی و افزایش قابلیت کاربرد استفاده متخصصین این رشته جهت طراحی و ارزیابی آبیاری شیاری با استفاده از حداقل روابط تجربی کمک خواهد کرد. مدلهای جامع تر از قبیل مدل هیدرودینامیکی و مدل اینرسی صفر که قادر به حل کامل معادلات حاکم بر جریان آب در آبیاری سطحی می باشند به علت پیچیدگی تنها در سطوح تحقیقاتی و به منظور ارزیابی مدل های ساده تر کاربرد دارند. مدل موج جنبشی مدل ساده ای است که با فرضیاتی چند از مدل های جامع تر استخراج گردیده است . این مدل دارای تئوری ساده و قابلیت کاربرد بیشتر در کارهای عملی می باشد. مطالعات محققین نشان داده است که مدل موج جنبشی درعین سادگی قادر است فرآیندهای آبیاری شیاری در مزارع شیب دار را با دقت خوبی تخمین بزند. دقت پیش بینی مدل های آبیاری سطحی تا حد زیادی بستگی به دقت تعیین پارامترهای معادله نفوذ آب به خاک دارد . در این مطالعه بمنظور ارزیابی مدل موج جنبشی تحت روشهای مختلف تعیین پارامترهای معادله نفوذ آب به خاک دارد. در این مطالعه بمنظور ارزیابی مدل موج جنبشی تحت روشهای مختلف تعیین پارامترهای معادله نفوذ آب به خاک مطالعات صحرائی شامل ارزیابی سیستم آبیاری شیاری در سه مزرعه آبیاری شیاری واقع دراصفهان و شهرکرد که دارای خصوصیات خاک و شیار متفاوت بودند انجام گرفت . برای دست یابی به پارامترهای مختلف معادله نفوذ کوستیاکف - لوئیس از سه روش جدید تعیین معادله نفوذ یعنی روش نفوذ سنجی چرخشی، روش بیلان حجم و روش مدل سینگ ویو استفاده گردید. برای هریک از روشهای فوق الذکر با اعمال سه تکرار در هر مزرعه پارامترهای معادله نفوذ کوستیاکف - لوئیس تعیین گردید. شبیه سازی مدل موج جنبشی برای مزارع مطالعاتی و مقایسه پیش بینی نتایج مدل با اندازه گیریهای صحرائی نشان داد که مدل موج جنبشی باپارامترهای معادله نفوذ حاصل از روش بیلان حجم بهترین پیش بینی را در مقایسه با دو روش دیگر دارد . همچنین نتایج نشان داد که مدل موج جنبشی در عین سادگی قادر است با دقت بالائی شرایط مزرعه ای را برای سیستم آبیاری شیاری ارزیابی و شبیه سازی نماید .

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تیمار آب آبیاری شامل آب چاه و پساب فاضلاب و تیمار سیستم آبیاری سطحی و سیستم آبیاری بارانی و همچنین خصوصیات خاک بر عملکرد چغندر قند و ذرت و آقتابگردان انجام شد. بدین منظور از دو مزرعه آزمایشی که یکی واقع در تصفیه خانه شاهین شهر و دیگری در نزدیکی تصفیه خانه بود، استفاده شد. در مزرعه اول آزمایشی آبیاری با پساب فاضلاب و در مزرعه دوم آبیاری با آب چاه از طریق دو سیستم آبیاری بارانی و سطحی انجام شد. آبیاری با پساب فاضلاب در مقایسه با آب چاه باعث افزایش معنی دار صفات عملکرد کاهش درصد قند و افزایش عملکرد ناخالصی قند در گیاه چغندر قند شد. در گیاه آفتابگردان و ذرت عملکرد در تیمار پساب به طور معنی داری بیشتر از عملکرد در تیمار آب چاه بود . تیمار سیستم آبیاری اثر معنی داری بر عملکرد چغندر قند و آفتابگردان نداشت و لی برای ذرت تحت سیستم آبیاری بارانی افزایش عملکرد از لحاظ آماری معنی دار شد. استفاده از پساب ازت کل خاک را در مقایسه با ابتدای فصل رشد افزایش داد. سیستم آبیاری بارانی باعث افزایش ازت کل خاک در مقایسه با سیستم آبیاری سطحی شد که این اختلاف در تیمار پساب از لحاظ آماری معنی دار شد. استفاده از پساب باعث تاثیر معنی داری بر افزایش سرعت نفوذ نهایی خاک در مقایسه باتیمار آب چاه شد. همچنین سیستم آبیاری نیز باعث تاثیر معنی داری بر سرعت نفوذ نهایی خاک داشت به طوری که میانگین سرعت نفوذ نهایی خاک در آبیاری بارانی افزایش و در ابیاری سطحی کاهش یافت.

در این مطالعه 9 سیستم آبیاری بارانی شامل سه سیستم ویل موو ، سه سیستم کلاسیک و سه سیستم قرقره ای در استان آذربایجان شرقی به عنوان نمونه انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفت. ضریب یکنواختی ، راندمان پتانسیل کاربرد و راندمان واقعی کاربرد آب اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل بهتر الگو توزیع آب در اطراف آبپاش های مورد آزمایش منحنی کفایت آبیاری ترسیم گردید. راندمان پتانسیل کاربرد در مزارع مورد ارزیابی در سیستم ویل موو از 3/69 تا 5/78 درصد ، در سیستم های کلاسیک از 2/48 تا 5/73 درصد و برای سیستم های قرقره ای از 40 تا 5/56 درصد متغیر بود. متوسط راندمان واقعی کاربرد در سیستم ویل موو ، کلاسیک و قرقره ای به ترتیب 8/65 ، 7/52 و 9/47 درصد بدست آمد. در وضعیت هوای آرام و شرایط متعارف کارکرد سیستم ها متوسط ضریب یکنواختی برای سیستم های ویل موو ، کلاسیک و قرقره ای به ترتیب 9/85 و 8/73 و 4/64 درصد و یکنواختی توزیع آب در ربع پایین به ترتیب برابر 3/79 ، 5/63 و 5/51 درصد تعیین گردید. نتایج نشان داد که در یکی از مزارع آزمایشی 25 درصد فاصله جابجایی در سیستم کلاسیک ضریب یکنواختی را تا 25 درصد و یکنواختی توزیع بر اساس نصف و ربع پایین مشاهدات را به ترتیب 21 تا 33 درصد افزایش می دهد . در شرایط باد کم و ملایم و بافت خاک لوم رسی عملکرد سیستم ویل مورو بهتر از کلاسیک و قرقره ای و عملکرد سیستم کلاسیک بهتر از قرقره ای تعیین گردید. در اکثر موارد راندمان پتانسیل و واقعی کاربرد آب تقریبا برابر بود که بیانگر اعمال کم آبیاری در مزارع مورد مطالعه به دلیل کمبود آب در فصل زراعی بوده است.

اهداف اصلی تحقیق عبارت است :1)بررسی میزان مقاومت گونه اروشیا سراتوایدس به فشار چرا و ارزیابی اثر چرا بر تولید آن جهت ارائه سیستم چرایی مناسب. 2) شناخت پتانسیل مقاومت به خشکی گونه جهت بررسی امکان گسترش آن در مناطق خشک و نیمه خشک . 3) بررس امکان استقرار گونه در مناطق شور با توجه به حد تحمل آن به شوری .واهداف فرعی پایان نامه عبارت است از : 1)بررسی اثرات شدت و تواتر قطع بر شاخصهای رشد. 2) بررسی تاثیر تنش رطوبتی بر عملکرد گیاه. 3) بررسی میزان تحمل گیاه به شوری در مراحل جوانه زنی و استقرار و اثر سطوح مختلف شوری بر مولفه های رشد گیاه.این تحقیق مشتمل بر پنج فصل است : فصل اول به اهمیت موضوع و بیان اهداف تحقیق می پردازد. فصل دوم مروری است بر سابقه تحقیق و تشریح مفاهیم مرتبط با موضوع . فصل سوم به معرفی منطقه مورد مطالعه و روش انجام کار پرداخته شده است.فصل چهارم به بررسی نتایج حاصل از تحقیق و تجزیه و تحلیل آنها می پردازد و در نهایت در فصل پنجم با توجه به اطلاعات بدست آمده نتایج جمع بندی و پیشنهادی ارائه گردیده است.