یکی از فناوری های نوظهور توسعه یافته در چند دهه اخیر، فناوری نانو است. امروزه پژوهش ها در مورد مواد نانوساختار از اهمیت بالایی برخوردار است. دلیل این امر را می توان در خواص فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد آنها جست. با کم کردن اندازه و ثابت نگه داشتن نوع ماده، ویژگی های اساسی ماده از قبیل هدایت الکتریکی، رنگ، استحکام، نقطه ذوب و ... تغییر می کند. خواص نانوذرات علاوه بر نوع ماده به شکل و اندازه و در واقع به روش ساخت آنها بستگی دارد. روش های مختلفی برای ساخت نانو ذرات ابداع شده است. یکی از روشهای موجود برای تولید نانو ذرات استفاده از کَندگی لیزری است که در آن چگونگی اندر کنش لیزر با ماده از اهمیت بسزایی برخوردار است. کنترل و توزیع اندازه ذرات، بسته به پارامترهای لیزر(پهنای پالس، انرژی و طول موج و...)، خصوصیات هدف جامد و محیط اطراف تغییر می کند. نتایج تجربی نشان می دهند که توزیع اندازه نانو ذرات برای نمونه های کربن، سیلیکن، روی و مس با چگالی انرژی لیزر تغییر می کند. دیده شده که در تمامی نمونه های بالا، چگالی تعداد ذرات با افزایش چگالی انرژی لیزر افزایش می یابد. در این رساله به بررسی مکانیزم های مختلف فرایند کَندگی لیزری و آن دسته از پارامترهای لیزر که در اندازه ذرات جدا شده تاثیر می گذارند، می پردازیم.

پلی هیدروکسی آلکانوات ها (phas) یکی از انواع پلیمرهای زیست تخریب پذیر می باشند که به علت زیست تخریب پذیری و داشتن خواص مشابه با پلیمرها بسیار مورد توجه واقع شده اند. این بیو پلیمرها کاربردهای گسترده ای در صنعت، پزشکی و کشاورزی دارند. به علت هزینه بالای تولید پلی هیدروکسی آلکانوات ها در مقابله با پلیمرهای پتروشیمیایی، پژوهش های زیادی جهت کاهش هزینه تولید این بیوپلیمرها انجام شده است. یکی از این راهکارها افزایش بازده تولید پلی هیدروکسی آلکانوات ها با تنظیم مسیر متابولیکی تولید آنها با استفاده از مواد احیا کننده می باشد. در این پژوهش ابتدا منبع کربن مناسب جهت محیط کشت تخمیر تولید بیوپلیمر انتخاب شد. در ادامه تاثیر ماده احیا کننده بر میزان phaتولیدی با افزودن غلظت های متفاوت (وزنی به حجمی) به محیط تخمیر بررسی شد و نتایج نشان داد که افزایش غلظت ماده احیا کننده تا 3% (w/v)، سبب شد میزان بیو پلیمر تولیدی افزایش یابد اما در غلظت های بالاتر میزان بیو پلیمر تولید شده کاهش یافت. نتایج بهینه سازی نسبت مولی کربن به نیتروژن (c/n)، نشان دادند که بیشترین میزان phaتولیدی در نسبت مولی کربن به نیتروژن در محدوده 22-20 بدست آمد.

اگزیستانسیالیسم معرف مرحله ای سرنوشت ساز در تاریخ فلسفه ی غرب، و به طور کلی، تاریخ تفکر است. زیرا اظهار این که در قلب هر اگزیستانس غیرعقلانیت بنیادینی وجود دارد، انتقاد کوبنده ای را علیه یکی از اصلی ترین و دامنه دارترین فرض های سنت غربی وارد می سازد. انکار عقلانیت نهایی جهان از سوی اگزیستانسیالیسم، و ازاین رو انکار قابل فهم بودن واقعیت، اصولی را از بین می برد که این اصول به بنیان نهادن نهادهایی از قبیل علم، دین و اخلاق کمک کردند. به موجب این امر، اگزیستانسیالیسم راهگشای گرایش پست-مدرن کنونی در تفکر غربی، در کنار انکار معیارهای عینی برای تفکر و عمل، گشته است. و در این جا، ما با چالشی فلسفی روبه رو می شویم که با آن تفکر اگزیستانسیالیستی و نتایج آن با انسانیت معاصر مواجه می شوند. به عبارت دیگر، چگونه می توانیم به معنای واقعی جهان نامعقول ذاتاً مبهم را بفهمیم؟ و چگونه باید نقش خودمان را در چنین جهانی بفهمیم؟ با فروپاشی معیارهای عینی چطور باید رفتار کنیم؟ این پرسش ها، که مدت ها پیش به وسیله ی نیچه مطرح شد، به مسائلی تبدیل شده اند که آینده مان به حل آن ها وابسته است.

دستگاه های چندجمله ای مرتبه دوم در صفحه با حداقل یک مرکز همیشه انتگرال پذیر هستند که می توان آنها را به چهار رده: همیلتونی q_3^h، برگشت پذیر q_3^r‎، همبعد چهار q_4‎، لاتکا-ولترای تعمیم یافته q_3^lv، دسته بندی کرد. یک مسئله طبیعی بررسی تعداد سیکل های حدی منشعب شده از طوق تناوبی این چهار رده از دستگاه ها تحت اختلال های کوچک از درجه دو است. در این پایان نامه قصد داریم حالت هایی از دستگاه های رده دوم یعنی برگشت پذیر را تحت اختلال درجه دو مورد بررسی قرار دهیم. حالت اول دستگاه های برگشت پذیر از درجه دو با دو مرکز است که در هر ناحیه ی فشرده از طوق تناوبی می توانند حداکثر چهار سیکل حدی داشته باشند. اگر چهار سیکل حدی وجود داشته باشد آنگاه توزیع آنها ‎(3,1) است، به این معنی که سه سیکل حدی به صورت تو در تو یک مرکز را احاطه می کنند و سیکل حدی دیگر مرکز متفاوت را احاطه می کند. حالت دیگر از دستگاه های برگشت پذیر درجه دو که مورد مطالعه قرار می گیرد یک دستگاه دارای یک مرکز و یک حلقه ی هموکلینیک است. این دستگاه در هر ناحیه ی فشرده از طوق تناوبی می تواند حداکثر سه سیکل حدی داشته باشد.

مصطفی محمود نویسنده کتاب الاسکندر الاکبر با توجه به پیشینه و گرایش تاریخی ، فرهنگی ، مذهبی و فلسفی که دارد سعی می نماید این محورها را به گونه ای در نمایشنامه خود بیاورد.این نمایشنامه بر پایه جنگ ها ، حمله ها ، و فتوحات اسکندر طرح ریزی شده تا در خلال آن نویسنده خواسته ای خود از جمله روحیه ی جنگاوری،زیاده خواهی و کشورگشایی اسکندر ، تعامل فرماندهان و سرداران وی با اسکندر ، دیدگاه اسکندر نسبت به زن و در نهایت نحوه ی مرگ اسکندر را به نمایش گذارد.در این نمایشنامه شخصیت های گوناگونی با روحیات مختلف به نمایش در آمده است که هرکدام نماینده ی بخشی از جامعه ی اسکندر و حتی جامعه ی کنونی هستند؛ که از آن جمله می توان به هیفستون ، بردیکاس، بطلیموس، اناکسارخوس ،کالیستین ، کلیتوس و نهایتا اریداوس اشاره نمود.این نمایشنامه چهار پرده دارد که هر پرده در یک مکان تاریخی مثل مصر و سمرقند و هند و... روی می دهد و اتفاقات هرکدام منجر به یک گره داستانی و نهایتا یک بزنگاه و اوج می گردد.که از آن جمله می توان به مرگ کلیتوس و مرگ کالیستن به دست اسکندر و همچنین مرگ خود اسکندر در پایان داستان اشاره نمود. واژگان کلیدی:نمایشنامه الاسکندر الاکبر،مصطفی محمود،الهه ها و اساطیر

وجود فلزات سنگینی همچون کادمیوم در منابع آبی باعث بروز مشکلات زیست محیطی متعدد و تهدید سلامت عمومی شده است. در بین روش هایی مثل جذب، رسوب دهی شیمیایی، تعویض یون و اسمز معکوس، که برای حذف آلودگی های فلزی مورد استفاده قرار می گیرند، استفاده از روش جذب به دلیل سادگی، هزینه کم، کارایی بالا و انعطاف پذیری در طراحی و عمل عمومیت بیشتری دارد. امروزه از جاذب هایی در مقیاس نانو به ویژه نانوذرات مغناطیسی مثل نانوذرات اکسید آهن(fe3o4) که قابلیت جداسازی مغناطیسی دارند، استفاده می شود. یکی از عوامل مهم در تعیین ظرفیت این نانوذرات، گروهای عاملی موجود بر سطح آنها می باشد. با بهره گیری از قابلیت تثبیت پروتئین بر نانوذرات می توان پروتئین های کلاته کننده فلزات سنگین، مثل متالوتیونین را بر سطح این نانوذرات تثبیت کرد و انتظار داشت که قابلت جذب فلز در آنها بهبود یابد. هدف از این تحقیق تثبیت پروتئین متالوتیونین برنج (ایزوفرم osmti-ib) بر سطح نانوذرات اکسید آهن پوشش دار شده با سیلیکا (fe3o4@sio2) و بررسی تاثیر این پروتئین بر ظرفیت جذب کادمیوم (cdcl2.h2o) توسط نانوذرات بود. ایزوفرم osmti-ib به صورت نوترکیب در باکتری تراریخت escherichia coli سویه rosetta (de3) تولید و فعال بودن پروتئین برای جذب کادمیوم به وسیله تست dtnb و اندازه گیری محتوی کادمیوم پروتئین به وسیله طیف سنجی جذب اتمی (aas) تائید شد. به منظور تثبیت پروتئین از نانوذرات آمین دار شده به وسیله ان - (2-آمینو اتیل) -3- آمینوپروپیل تری متوکسی سیلان (eds) استفاده شد. بعد از فعال سازی سطح نانوذرات آمین دار شده به وسیله گلوتارآلدئید، پروتئین به صورت کوالانسی بر سطح نانوذرات تثبیت و درصد ظرفیت بارگذاری پروتئین (w/w%) بر نانوذرات 5/1 ± 4/40 % محاسبه شد. بعد از قرار دادن نانوذرات حاوی پروتئین و نانوذرات بدون پروتئین به مدت دو ساعت در معرض کادمیوم مقدار باقیمانده کادمیوم با طیف سنجی جذب اتمی اندازه گیری و ظرفیت جذب این نانو ذرات محاسبه شد. مقایسه ظرفیت جذب کادمیوم بر نانوذرات حاوی پروتئین و نانوذرات بدون پروتئین نشان داد که نانوذرات حاوی پروتئین به دلیل دارا بودن مقادیر بیشتری از جایگاه های اتصال کادمیوم ظرفیت جذب بیشتری داشتند. در نانوذرات بدون پروتئین کئوردیناسیون بین یون کادمیوم و گروه آمین عامل جذب کادمیوم بر سطح نانوذرات بود و در نانوذرات حاوی پروتئین، گروه های تیول موجود در پروتئین، یون های کادمیوم را از طریق پیوندهای مرکاپتیدی جذب کردند. تاثیر زمان بر مقدار جذب نشان داد که با افزایش زمان در هر دو نانوذره ظرفیت جذب افزایش یافت. در این رابطه بررسی مدل های سینتیکی فرآیند جذب نشان داد که در هر دو جاذب، فرآیند جذب به وسیله مدل سینتیکی شبه مرتبه دوم کنترل گردید. بررسی اثر غلظت اولیه کادمیوم بر ظرفیت جذب نشان داد که با افزایش غلظت، ظرفیت جذب تا حدی که نانوذرات به حد اشباع درآیند، افزایش یافت. بررسی مدل های ایزوترم نشان داد که مدل لانگمیر با داده های آزمایشگاهی توافق بهتری داشت و با استفاده از این مدل مقدار حداکثر ظرفیت جذب نانوذرات حاوی پروتئین و نانوذرات بدون پروتئین به ترتیب mg/g 88/474 و mg/g 8/315 محاسبه شد. بررسی تاثیر ph بر ظرفیت جذب نانوذرات نشان داد که در هر دو نانوذره با کاهش ph ظرفیت جذب کاهش یافت که علت آن افزایش h+ و در نتیجه افزایش فرم پروتونه گروهای آمین و گروهای تیول و همچنین رقابت بین h+ و cd2+ برای اتصال به سطوح جذب بود. بررسی قابلیت بازیابی و استفاده مجدد از نانوذرات نشان داد که نانوذرات حاوی پروتئین بعد از سه مرتبه استفاده مجدد، بیش از 70 % از فعالیت اولیه خود را حفظ کردند و این مقدار کاهش فعالیت می توانست مربوط به تغییر در ساختمان پروتئین یا از دست رفتن نانوذرات حین مراحل بازیابی باشد. این بررسی در نانوذرات بدون پروتئین نشان داد که این ذرات بعد از چهار مرتبه استفاده مجدد، بیش از 70 % از فعالیت اولیه خود را حفظ کردند. کاهش ظرفیت جذب در این ذرات می توانست مربوط به جداشدن پوشش سیلیکا یا از دست رفتن نانوذرات حین مراحل بازیابی باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که تثبیت ایزوفرم osmti-ib متالوتیونین بر سطح نانوذرات ظرفیت جذب در این نانوذرات را بهبود بخشید.

هدف اصلی این پژوهش" بررسی رابطه بین سبک رهبری تحول آفرین و مولفه های سازمان یادگیرنده در دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجائی تهران در سال تحصیلی 1392-1391 "است. چارچوب نظری برای بررسی و سنجش سازمان یادگیرنده و سبک رهبری تحول آفرین در این پژوهش به ترتیب نظریه های پیتر سنگه (1990) و باس و آولیو (1997) می باشد. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه ی سازمان یادگیرنده و سبک رهبری تحول آفرین بود که پایایی آنها به روش آلفای کرونباخ و تنصیف بترتیب 95/0 و 91/0 بدست آمد. روش تحقیق، پیمایشی است که جنبه ی توصیفی دارد و چون بررسی ارتباط بین دو متغیر، مد نظر است از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه کارکنان اداری دانشگاه شهید رجائی در سال تحصیلی 1392-1391 می باشد که تعداد آنها 227نفر بوده که برای نمونه گیری از روش سرشماری استفاده شد و به تعداد227نفر پرسشنامه توزیع و جمع آوری گردید . داده‏ها و یافته‏های پژوهش با استفاده از نرم افزار spss ، نسخه ی 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت تحلیل داده‏های به دست آمده، از شاخص‏های آماری در دو سطح توصیفی و استنباطی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده های آماری در سطح توصیفی از جداول فراوانی و نمودارها استفاده شده که در بر گیرنده‏ی توزیع فراوانی نمونه‏ها بر اساس سطح تحصیلات و جنسیت می‏باشد. در سطح آمار استنباطی و برای بررسی روابط میان متغیرهای اصلی پژوهش، در فرضیه اصلی از آزمون رگرسیون تک متغیره همزمان و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. برای بررسی سوال اول از رگرسیون گام به گام و برای بررسی سوال دوم از آزمون z فیشر استفاده شد.یافته های پژوهش نشان داد که بین سبک رهبری تحول آفرین و مولفه های سازمان یادگیرنده در بین کارکنان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

ایران با تولید سالیانه 908550 تن انار، ازجمله مهمترین کشورهای تولیدکننده انار در جهان محسوب می شود، که این حجم انبوه تولید همراه با مقادیرقابل توجهی ضایعات، به نامهای تفاله دانه انار (یا هسته انار) و تفاله پوست انار بطور جداگانه می¬باشد. اما میزان تانن بالای آن عامل اصلی محدودیت مصرف این ماده خوراکی است. پرتوتابی مواد خوراکی یک روش عمل آوری فیزیکی، شامل استفاده کنترل شده از انرژی پرتوهای یون ساز شامل پرتو گاما و الکترون برای بهبود ارزش غذایی مواد خوراکی است. بنابراین اثر دزهای مختلف پرتوتابی الکترون و گاما بر قابلیت هضم، کینتیک تولید گاز، محتوای تاننی، جمعیت پروتوزوآ و تولید گاز متان تفاله دانه و پوست انار در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. تفاله دانه و پوست انار در دو آزمایش جداگانه با پرتوی گاما و پرتو الکترون در دزهای 5، 10، 15 و 20 کیلوگری پرتوتابی شدند که برای هر تفاله یک تیمار شاهد (بدون پرتوتابی) در نظر گرفته شد و داده-ها در قالب طرح کاملاً تصادفی آنالیز شدند. مقادیر ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، چربی خام (عصاره اتری) و دیواره سلولی بدون همی سلولز (adf) تفاله دانه و پوست انار بین تیمارها معنی دار نبود (05/0p>). اما در مورد دیواره سلولی علی رغم عدم تفاوت معنی دار پرتوتابی گاما و الکترون بر مقدار ndf تفاله پوست انار، مقایسات گروهی حکایت از تأثیر معنی دار پرتو گاما بر مقدار ndf تفاله دانه انار داشت. پرتو الکترون تغییر معنی داری در مقدار ndf تفاله دانه ایجاد نکرد. پرتوهای گاما و الکترون مقدار تانن متراکم تفاله دانه و پوست انار رابطور معنی داری کاهش دادند و این کاهش در دزهای بالاتر هر دو پرتو بیشتر بود. مقایسات گروهی مستقل پرتوهای یون ساز نشان داد که پرتوهای گاما و الکترون اثرات متفاوتی بر مقدار تانن متراکم تفاله دانه انار داشتند، بطوریکه پرتو الکترون نسبت به پرتو گاما، تأثیر بیشتری در کاهش مقدار تانن متراکم تفاله دانه انار داشت، اما تفاوت معنی داری بین اثر پرتو گاما و الکترون بر مقدار تانن تفاله پوست انار مشاهده نشد. تیمارهای مختلف پرتوتابی قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی تفاله دانه انار را کاهش دادند. درحالیکه قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی تفاله پوست انار تحت تأثیر پرتوتابی قرار نگرفت. بنابراین به نظر می رسد اثر پرتوتابی بر قابلیت هضم به نوع خوراک، نوع پرتو و دز مورد استفاده بستگی داشته باشد. پرتوتابی باعث تغییر پتانسیل تولید گاز (b) و نرخ تولید گاز (c) تفاله دانه گردید. از طرفی افزایش پتانسیل تولید گاز تفاله پوست انار به¬وسیله پرتو گاما در دزهای بالایی (15 و 20 کیلوگری) و پرتو الکترون در تمامی دزها، در مقایسه با تیمار شاهد معنی دار نبود. همچنین پرتوتابی تغییری در نرخ تولید گاز (c) تفاله پوست انار ایجاد نکرد. تیمارهای آزمایشی تغییری در میزان فاکتور تفکیک کننده تفاله دانه و پوست انار پرتوتابی شده (گاما و الکترون) نسبت به شاهد ایجاد نکردند. مقایسات گروهی نشان داد پرتو گاما تولید گاز متان تفاله دانه انار را بطور معنی داری (05/0p<) کاهش داد، که این کاهش در دزهای پایین پرتوگاما (5 و 10 کیلوگری) مشاهده شد. کاهش تولید گاز متان تفاله دانه انار پرتوتابی شده با الکترون معنی دار نبود. همچنین تولید گاز متان در تفاله پوست انار تحت تأثیر پرتوهای گاما و الکترون قرار نگرفت. جمعیت کل و 5 جنس پروتوزوآ تفاله دانه و پوست انار نیز تحت تأثیر پرتوتابی (گاما و الکترون) قرار نگرفت. بنابراین نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد پرتوتابی بطور کلی باعث بهبود ارزش تغذیه ای این محصولات فرعی به ویژه تفاله پوست انار گردید.

پیشرفت صنعت و مکانیزه شدن فرایندهای مختلف علاوه بر منافع مشخصی که دارند، مشکلاتی را نیز برای بشر امروزی به بار آورده است. یکی از این مشکلات که بخش های مختلف صنعت بویژه صنعت مرغداری با آن روبه رو است، مشکلات مربوط به بوی نامتبوع می باشد که حتی ممکن است من را از یک سود قابل ملاحظه بازدارد. روش های مختلفی برای کنترل بو وجود دارد که همه تحت تأثیر غلظت و نرخ حجمی بو می باشند. تیمارها یا فن آوری های مختلف کنترل بو را می توان به دو گروه عمده بیولوژیکی و شیمیایی تقسیم بندی نمود. فن آوری های بیولوژیکی ارزان و ساده بوده و بازدهی خوبی دارند، اما در نرخ های زیاد حجمی و یا غلظت بالا کارایی خوبی ندارند؛ علاوه بر آن، فضای زیادی نیز اشغال می کنند. روش های دیگر هم نوعا با اینکه می توانند در غلظت و حجم بالا کار کنند، اما دارای هزینه های بالایی می باشند. در این مطالعه ابتدا پارامترهایی از جریان بخار بودار اندازه گیری شد. دمای بخار بودار بین 80 تا 90 درجه و دبی آن 890 مترمکعب بر ساعت می باشد. غلظت ترکیبات بودار هم با توجه به اینکه امکانات اندازه گیری آن وجود نداشت از داده های منابع شبیه، استفاده شد. سپس بر اساس این پارامترها، سامانه ای مرکب از اسکرابر و بایوفیلتر طراحی شد. در اسکرابر، دما و بوی جریان بخار کم شده و ذرات آن نیز گرفته می شود. میزان مصرف آب طراحی شده برای اسکرابر حدود 2000 لیتر در روز است. در بایوفیلتر کار اصلی کاهش بو، انجام می شود. حجم بستر طراحی شده برای بایوفیلتر 20 مترمکعب که با در نظر گرفتن تساوی قطر با ارتفاع جهت کاهش اتلافات حرارتی، قطر 9/2 متر می شود. بر اساس طراحی صورت گرفته پایلوت آن در کشتارگاه ساخته شد. پایلوت این امکان را داد که مایع خروجی از کندانسور را با دستگاه gc-ms تعیین ترکیب کنیم. 94? مایع خروجی از کندانسور 2-متیل بوتانال یا هگزان می باشد. مایع خروجی از اسکرابر، در دو حالتی که بوی زیاد و کمی داشت با gc-ms آنالیز شد. اتانول و n-هگزیل آمین در حالت بوی کم مشاهده نشدند.

چکیده ندارد.