هدف از انجام این پژوهش بررسی و مقایسه دو روش تمرین تناوبی و تداومی بر توان هوازی و ترکیب بدن دانش آموزان پسر بود. برای انجام پژوهش سی و شش دانش آموز پسر با میانگین سنی 98/0 ± 15 سال، قد 95/6 ± 166 سانتیمتر و وزن 36/11 ± 63 کیلوگرم انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه (12 نفره) شامل دو گروه تجربی، تمرین تناوبی و تمرین تداومی تداومی، و یک گروه کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه تجربی به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته به تمرین پرداختند. گروه تمرین تداومی به دویدن با شدت ثابت و یکنواخت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه پرداخت و گروه تمرین تناوبی نیز به فعالیت با شدت 85 تا 95 درصد ضربان قلب بیشینه پرداخت که با استراحت فعال، با 40 درصد ضربان قلب بیشینه در بین تناوب ها همراه بود. تعداد تناوب ها ، طول مدت کار و استراحت در طی دوره پژوهش به تدریج افزایش یافت. توان هوازی و ترکیب بدن آزمودنی ها قبل و بعد از دوره پژوهش اندازه گیری شد. داده های خام با استفاده از آزمون t همبسته، تجزیه و تحلیل واریانس (anova) و آزمون تعقیبی توکی مورد بررسی قرار گرفت. و سطح معنی داری (05/0?p) برای آنها در نظر گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان داد : 1 – تمرینات تناوبی و تداومی افزایش معنی داری بر توان هوازی داشته، اما تفاوت معنی داری بین تمرینات تداومی و تناوبی بر توان هوازی مشاهده نشد( 05/0 ?p ). 2 – تمرین تداومی تاثیر معنی داری بر کاهش درصد چربی دارد(05/0 ? p ) اما تمرین تناوبی کاهش معنی داری در درصد چربی بدن ندارد. ضمنا"، اختلاف معنی داری بین استفاده از دو شیوه تمرینی منتخب تداومی و تناوبی بر کاهش درصد چربی بدن مشاهده نشد(05/0 ? p ). 3 - تمرین هوازی تناوبی و تداومی تاثیر معنی داری بر توده بدون چربی دانش آموزان پسر ندارد(05/0 ? p ). 4 - تمرین هوازی تناوبی و تداومی تاثیر معنی داری بر چگالی بدن دانش آموزان پسر ندارد (05/0 ? p ). 5 - تمرین تداومی تاثیر معنی داری بر کاهش شاخص توده بدن دارد(05/0 ? p ) اما تمرین تناوبی کاهش معنی داری در شاخص توده بدن مشاهده نشد. ضمنا"، اختلاف معنی داری بین استفاده از دو شیوه تمرینی منتخب تداومی و تناوبی بر کاهش شاخص توده بدن مشاهده نشد(05/0 ? p ). نتایج این تحقیق بیانگر آن است که هر دو روش تمرینی، توان هوازی را بهبود می بخشند. تنها گروه تمرین تداومی کاهش در درصد چربی و شاخص توده بدن را نسبت به پیش آزمون نشان داد. همچنین در هر دو گروه تمرینی، بهبودی در توده بدون چربی و چگالی بدن نشان ندادند.

هدف از انجام این پژوهش بررسی و مقایسه دو روش تمرین تناوبی و تداومی بر توان هوازی و ترکیب بدن دانش آموزان پسر بود. برای انجام پژوهش سی و شش دانش آموز پسر با میانگین سنی 98/0 ± 15 سال، قد 95/6 ± 166 سانتیمتر و وزن 36/11 ± 63 کیلوگرم انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه (12 نفره) شامل دو گروه تجربی، تمرین تناوبی و تمرین تداومی تداومی، و یک گروه کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه تجربی به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته به تمرین پرداختند. گروه تمرین تداومی به دویدن با شدت ثابت و یکنواخت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه پرداخت و گروه تمرین تناوبی نیز به فعالیت با شدت 85 تا 95 درصد ضربان قلب بیشینه پرداخت که با استراحت فعال، با 40 درصد ضربان قلب بیشینه در بین تناوب ها همراه بود. تعداد تناوب ها ، طول مدت کار و استراحت در طی دوره پژوهش به تدریج افزایش یافت. توان هوازی و ترکیب بدن آزمودنی ها قبل و بعد از دوره پژوهش اندازه گیری شد. داده های خام با استفاده از آزمون t همبسته، تجزیه و تحلیل واریانس (anova) و آزمون تعقیبی توکی مورد بررسی قرار گرفت. و سطح معنی داری (05/0?p) برای آنها در نظر گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان داد : 1 – تمرینات تناوبی و تداومی افزایش معنی داری بر توان هوازی داشته، اما تفاوت معنی داری بین تمرینات تداومی و تناوبی بر توان هوازی مشاهده نشد( 05/0 ?p ). 2 – تمرین تداومی تاثیر معنی داری بر کاهش درصد چربی دارد(05/0 ? p ) اما تمرین تناوبی کاهش معنی داری در درصد چربی بدن ندارد. ضمنا"، اختلاف معنی داری بین استفاده از دو شیوه تمرینی منتخب تداومی و تناوبی بر کاهش درصد چربی بدن مشاهده نشد(05/0 ? p ). 3 - تمرین هوازی تناوبی و تداومی تاثیر معنی داری بر توده بدون چربی دانش آموزان پسر ندارد(05/0 ? p ). 4 - تمرین هوازی تناوبی و تداومی تاثیر معنی داری بر چگالی بدن دانش آموزان پسر ندارد (05/0 ? p ). 5 - تمرین تداومی تاثیر معنی داری بر کاهش شاخص توده بدن دارد(05/0 ? p ) اما تمرین تناوبی کاهش معنی داری در شاخص توده بدن مشاهده نشد. ضمنا"، اختلاف معنی داری بین استفاده از دو شیوه تمرینی منتخب تداومی و تناوبی بر کاهش شاخص توده بدن مشاهده نشد(05/0 ? p ). نتایج این تحقیق بیانگر آن است که هر دو روش تمرینی، توان هوازی را بهبود می بخشند. تنها گروه تمرین تداومی کاهش در درصد چربی و شاخص توده بدن را نسبت به پیش آزمون نشان داد. همچنین در هر دو گروه تمرینی، بهبودی در توده بدون چربی و چگالی بدن نشان ندادند.