آبشستگی موضعی بر اثر اندرکنش جریان آب و خاک در اطراف سازه هیدرولیکی و در بستر آبراهه فرسایشپذیر پایین دست آن رخ می دهد .برای حفاظت سازه آبی و بستر آبراهه در مقابل خسارت آبشستگی، از تمهیداتی نظیر احداث کفبند در پاییندست سازه استفاده میشود. اگرچه تاکنون آبشستگی ناشی از جت افقی مستغرق خروجی از زیر دریچه به صورت آزمایشگاهی به کرات بررسی شده ، ولی تحقیقات درباره این پدیده با استفاده از روشهای عددی بسیار محدود میباشد. در این تحقیق با استفاده از بسته نرم افزاری flow-3d تاثیر پارامترهای موثر بر پدیده آبشستگی مانند زمان، سرعت جت خروجی از زیر دریچه، عمق پایاب و طول محافظ بستر (کفبند ) مورد بررسی قرار گرفت . مقایسه نتایج این تحقیق با نتایج مطالعات قبلی آزمایشگاهی نشان میدهد که این نرمافزار با دقت نسبتا مناسبی قادر به تخمین ابعاد چاله آبشستگی است . بر اساس این نتایج، قسمت اعظم آبشستگی در دقایق آغازین این فرایند رخ داده و سپس از نرخ آبشستگی کاسته می گردد . همچنین افزایش سرعت جت سبب افزایش ابعاد چاله آبشستگی به صورت تصاعدی میشود. برآورد این ابعاد (به جز شیب وجه پاییندست) توسط مدل عددی با نتایج مدل آزمایشگاهی همخوانی مناسبی دارد. همچنین مشخص گردید که نرمافزار فاصله افقی عمیقترین نقطه چاله آبشستگی از دریچه را با دقت بیشتری نسبت به عمق این نقطه تخمین میزند. علاوه بر اینها نتایج نشان داد که با افزایش طول کفبند، ابعاد پروفیل آبشستگی بطور قابل ملاحظهای کاهش مییابد .در انتها، با استفاده از روش حداقل مربعات روابط مناسبی برای برآورد ابعاد اصلی چاله آبشستگی پیشنهاد گردید که می تواند در طراحی کاربردداشته باشد. مقایسه نتایج تحقیق حاضر با روابط محققین قبلی (در دو حالت بستر طبیعی و بستر حفاظتشده به وسیله کفبند) نشان داد که روابط به دست آمده با روابط قبلی همخوانی دارند.

یکی از عمده ترین مشکلات و تنگنا های اکثر شهرها، فقدان سیستم های فاضلاب شهری و عدم پیش بینی های لازم در طراحی شهری مبتنی بر ایجاد شبکه جمع آوری آب های سطحی با عرض و شیب مناسب جهت هدایت آب های سطحی است. رشد سریع جمعیت، توسعه شهری و صنعتی شدن جوامع نیز این مشکلات را تشدید می نمایند زیرا تاثیرات نامطلوبی بر هیدرولوژی حوزه آبریز داشته و سبب تشدید سیلاب ها گردیده است. .در این تحقیق با استفاده از مدل نرم افزاری swmm به شبیه سازی حوزه آبریز مرکزی تهران پرداخته شده است.حوزه مرکزی تهران یکی از حوزه های درون شهری تهران است که حوزه های برون شهری و کوهستانی بر روی آن تاثیر کمتری دارد.روش کار به این صورت است که با استفاده از نمودارهای شدت- مدت- فراوانی تهران، عمق کل بارش ها برای تمامی زیر حوزه ها با دوره بازگشت های 2، 5، 10،20 ،25، 50 و100 سال محاسبه شده است.سپس با استفاده از روش scs میزان تلفات بارش را از بارش کل محاسبه شده کم می کنیم.ضریب رواناب حاصل تقسیم این مقدار بر کل بارش است .این مراحل برای 35 زیر حوزه از حوزه مرکزی با دوره بازگشت های 2 تا 100 سال انجام گرفته است.با شبیه سازی حوزه مرکزی با استفاده از نرم افزار swmm، یکی از خروجی های آن ضریب رواناب است.در این تحقیق، نرم افزار برای 7 دوره بازگشت شبیه سازی شده است.فرض شده است که مقادیر کاربری اراضی و ضرایب نفوذناپذیری موجود، برای حالت بعد از توسعه شهری است. برای قبل از توسعه شهری با استفاده از تعداد واحدهای مسکونی قبل از سال 45، نقشه کاربری اراضی قبل از توسعه شهری و مقادیر کاربری های مسکونی، آموزشی، نظامی، فضای سبز و سایر کاربری ها مشخص شده است.با استفاده از این مقادیر،cn و مقادیر نفوذ ناپذیری برای تمامی زیر حوزه ها بدست آمده است و برای حالت قبل از توسعه شهری در نرم افزار شبیه سازی شده است.حوزه مرکزی نسبت سایر حوزه های شهری تهران دچار تغییرات بیشتری در کاربری اراضی و توسعه شهری بوده است.در ادامه مدل برای یک بارش با تداوم 6 ساعته بارگذاری شد و نتایج حاصل از آن به صورت نمودار و جداول و گراف آمده است.گراف های خروجی برای حالت قبل از توسعه شهری و بعد از توسعه شهری با یکدیگر مقایسه شده است.دلیل اصلی مشکلات و آبگرفتگی های ناحیه مرکزی تهران، به دلیل عدم طراحی درست شبکه آب های سطحی است.شبکه آب های سطحی تهران برای دوره بازگشت های2 تا 10 سال طراحی شده است.با بارگذاری شبکه برای بارش های با دوره بازگشت 25 و 50 سال شبکه دچار مشکلات اساسی در زهکشی آب های سطحی شده است که به راه حل هایی برای برطرف کردن این مشکلات اشاره شده است.

امروزه مسائل مربوط به ایمنی و پایداری سدهای خاکی که با هزینه های هنگفت به بهره برداری رسیده اند، دارای اهمیت خاصی می باشند. بسیاری از مخازن سدهای ساخته شده دارای مشکلات ناشی از نشت می باشند. احداث پردههای آب بند در زیر سازه های آبی از موثرترین روش ها جهت افزایش طول خزش و کاهش میزان دبی نشت می باشد. هدف از این تحقیق یافتن روابطی جهت تاثیر عمق، مکان و زاویه مناسب برای پرده های آب بند می باشد. در این تحقیق با استفاده از مدل آزمایشگاهی مقدار نشت و فشار پیزومتری برای حضور یک دیوار آب بند در ابتدای سد برای تعداد 20 اختلاف هد بالادست و پایین دست و سه طول متفاوت سد با یک نوع خاک پی سد به تعداد 63 داده آزمایشگاهی برداشت گردید. نتایج بدست آمده جهت صحت سنجی مدل عددی seep/w 2007استفاده شد و نشان داد مدل عددی تطابق قابل قبول با داده های آزمایشگاهی دارد. مقادیر دبی نشت و گرادیان هیدرولیکی از مدل عددی به تعداد 4000 داده برای یک پرده آب بند و دو پرده در 4 عمق مختلف، 7 مکان، 11 زاویه، 4 اختلاف هد بالادست و پایین دست از نرم افزار استخراج گردید. نتایج نشان داد بهترین مکان برای کاهش دبی نشت و گرادیان هیدرولیکی یکی در پاشنه و دیگری در پنجه سد می باشدکه رابطه های بدون بعد برای تاثیر عمق، زاویه و مکان پرده های آب بند روی دبی نشت، گرادیان هیدرولیکی و طول معادل نشت آب ارائه گردید. همچنین نتایج نشان داد طول خزشی که از تئوری های لین و بلای استخراج می شود صرفاَ برای محیط های آزمایشگاهی مناسب بوده و در زیر سدهای خاکی حل عددی معادلات ریچاردز و لاپلاس به روش اجزای محدود از دقت بسیار بالایی برخوردارند. به منظور مطالعه روش عددی از نتایج اندازه گیری نرم افزار seep/w از بسته geostudio 2007 استفاده گردید.

چکیده ندارد.