محدوده¬ی مورد مطالعه در شمال روستای ابرغان از توابع شهرستان مرند و در طول شرقی ˝5 ΄49 ˚45 تا ˝42 ΄54 ˚45 و عرض شمالی ˝24 ΄27 ˚38 تا ˝57 ΄31 ˚38 واقع است. این منطقه در تقسیم¬بندی¬های اخیر زون¬های زمین-شناسی ایران در محدوده¬ی زون ایران مرکزی قرار می¬گیرد. براساس مطالعات پتروگرافی، سنگ¬های ولکانیکی ائوسن به چهار گروه تقسیم می¬شوند که شامل بازالت، آندزیت بازالتی، اوژیت آندزیت و هورنبلند آندزیت می-باشد. بافت¬های میکرولیتیک پورفیری، هیالومیکرولیتیک پورفیری و گلومروپورفیری در آن¬ها دیده می¬شود. فنوکریست¬های پلاژیوکلاز داری بافت غربالی و زونینگ می¬باشند. فنوکریست¬های اوژیت نیز، داری بافت زونینگ می¬باشند. برخی شواهد بافتی مبنی بر اختلاط و آلایش ماگما در تمام نمونه¬ها وجود دارد که شامل حواشی جذبی/ واکنشی اطراف فنوکریست¬های پلاژیوکلاز، پیروکسن و هورنبلند، اینکلوزین¬های منطقه¬ای/ شیشه¬ای و بافت غربالی در فنوکریست¬های پلاژیوکلاز و زونینگ در فنوکریست¬های پیروکسن می¬باشند. براساس طبقه¬بندی شیمیایی، سنگ¬های مورد بررسی در محدوده¬ی بازالت، آندزیت بازالتی و آندزیت قرار می¬گیرند، سری ماگمایی این سنگ¬ها کالک آلکالن می¬باشد. بررسی نمودارهای تغییرات (هارکر) نشان دهنده¬ی تبلور تفریقی سنگ¬های منطقه است. روند نمودار ree نرمالیزه شده به کندریت و روند نمودارهای چند عنصری، نشان¬دهنده¬ی غنی-شدگی lrees نسبت به hrees می¬باشد که می¬تواند نشان¬دهنده¬ی عمق زیاد تشکیل ماگما باشد. همچنین غنی-شدگی انتخابی liles و lrees نسبت به hfses با اشتقاق ماگما از یک منبع غنی شده توسط ترکیبات فرورانشی همخوانی دارد. نسبت eu/eu* بین 0/0940-0/811 قرار دارد. میانگین (ce/yb)nبرابر4/087 است. تمام نمونه¬ها دارای آنومالی منفی ti, nb, ta می¬باشند. براساس مطالعات عناصرکمیاب، تمام سنگ¬های ولکانیکی منطقه در بازالت کالک آلکالن و بازالت قوس آتشفشانی رسم شده¬اند و در محیط تکتونیکی پس از برخورد ایجاد شده¬اند.