در این مطالعه اثر زمان مهاجرت تولید مثلی مولدین ماهی کلمه به مصب گرگانرود روی برخی پارامترهای اسپرم شناختی (طول دوره تحرک اسپرم، تحرک ، تراکم اسپرم و حجم اسپرم) و بیوشیمیایی (یون های سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم پی- اچ، پروتئین کل، گلوکز و کلسترول سمن بررسی شد. به این منظور زمان مهاجرت تولید مثلی مولدین به سه دوره زمانی تقسیم و در هر دوره زمانی از 10 ماهی نرهم اندازه نمونه های اسپرم (بدون خون، ادرار و مدفوع) به میزان یکسان با فشار آرام به ناحیه شکمی استحصال گردید. سپس نمونه ها در داخل فلاسک یخ قرار گرفته وبلافاصله به آزمایشگاه مرکزی علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان منتقل شد. میزان کلسیم، منیزیم، گلوکز، کلسترول و پروتئین کل به وسیله دستگاه اسپکتروفتومتر و یونهای سدیم و پتاسیم به وسیله فلیم فتومتر اندازه گیری شد. برای اندازه گیری درصد و طول دوره حرکت اسپرم از میکروسکپ فازکنتراست زمینه سیاه و مجهز به دوربین استفاده شد. برای اندازه گیری اسپرماتوکریت، پس از سانتریفیوژ کردن لوله های مویینه محتوی سمن با استفاده از میکروهماتوکریت خوان درصد اسپرم به پلاسمای سمن تعیین گردید. تراکم اسپرم با روش استاندارد هماسیتومتری با واحد9 10× در هر میلی لیتر سمن محاسبه گردید. داده های به دست آمده در ارتباط با مدت زمان (تیمارهای3و2،1) به عنوان متغیر مستقل و طول زمان تحرک اسپرم، درصد اسپرمهای متحرک، اسپرماتوکریت، تراکم اسپرم، حجم اسپرم دهی، پی- اچ پلاسمای سمینال، یونهای سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، پروتئین کل، گلوکز و کلسترول به عنوان متغیرهای وابسته به کمک آزمون چند دامنه ای دانکن توسط آنالیز واریانس یک طرفه با یکدیگر مقایسه شدند. همچنین توسط آماره پیرسون ارتباط میان پارامترهای اسپرم شناختی و بیوشیمیایی سمن تعیین شد. طبق نتایج: طول دوره تحرک اسپرم، درصد تحرک اسپرم و یونهای پتاسیم، کلسیم، منیزیم و پی- اچ در زمانهای مختلف مهاجرت تولید مثلی مولدین ماهی کلمه اختلاف معنی داری (05/0< p) داشت.اما طول کل (اندازه ماهی)، وزن کل، اسپرماتوکریت، حجم اسپرم دهی، سدیم،گلوکز، پروتئین کل و کلسترول در زمانهای مختلف مهاجرت تولید مثلی مولدین ماهی کلمه به مصب گرگانرود اختلاف معنی داری (05/0> p) نداشت. بین غلظت یون سدیم با پروتئین پلاسمای، یون سدیم با تراکم اسپرم و طول دوره تحرک اسپرم، یون پتاسیم با غلظت یون منیزیم و نسبت سدیم به منیزیم، سدیم به پتاسیم و کلسیم به منیزیم، پی- اچ، طول دوره تحرک و درصد اسپرمهای متحرک، یون کلسیم با نسبت سدیم به کلسیم، اسپرماتوکریت و تراکم اسپرم، یون منیزیم با نسبت پتاسیم به کلسیم و کلسیم به منیزیم و کلسترول، بین نسبت سدیم به پتاسیم با پتاسیم به منیزیم، سدیم به کلسیم با گلوکز، سدیم به منیزیم با کلسیم به منیزیم، سدیم به منیزیم با طول دوره تحرک، اسپرماتوکریت، پتاسیم به منیزیم با کلسیم به منیزیم، پی- اچ ، کلسترول، اسپرماتوکریت و دوره تحرک، پتاسیم به منیزیم با گلوکز و اسپرماتوکریت، گلوکز با کلسترول، پی- اچ با درصد تحرک اسپرم و تراکم اسپرم با درصد اسپرمهای متحرک در زمانهای مهاجرت تولید مثلی همبستگی معنی داری (5 0/0p< ) وجود داشت. کلمات کلیدی: ماهی کلمه، زمانهای مهاجرت تولید مثلی، پارامترهای اسپرم شناختی، پارامترهای بیوشیمیایی، سمن

در این مطالعه بچه ماهیان انگشت قد قره برون پرورشی با محدوده وزنی 3 تا 5 گرم توسط تیمارهای مختلف ویتامین c شامل افزودن آسکوربیک اسید به میزان mg/kg 1000 جیره به جیره دستی تهیه شده (تیمار اول)؛ تزریق ویتامین c به میزان 2/0 میلی لیتر (mg/kg 1000 وزن بدن) در دو مرحله (تیمار دوم)؛ اضافه کردن آسکوربیک اسید به میزان mg/lit 1000 به آب محیط پرورشی به مدت 1 ساعت به صورت روزانه یکبار (تیمار سوم) و جیره دستی بدون ویتامین c (تیمار کنترل) به مدت 15 روز تغذیه شدند و توسط شوری های 8 و 14 ppt شوک داده شدند. سپس درصد بقا و مقادیر فاکتورهای استرس خون (گلوکز، پروتئین کل و کلسترول) و یونهای +na ،+ k و- cl سرم خون قبل از شوک و 24 و 48 ساعت بعد از شوک شوری مورد بررسی قرار گرفت. در 24 و 48 ساعت بعد از شوک شوری ppt 8، میزان بقا در تمامی تیمارها و تیمار کنترل 100% بود. در24ساعت اول پس از شوک شوری ppt 14 تمامی بچه ماهیان تیمار کنترل تلف گردیدند ولی در 3 تیمار دیگر هیچ گونه تلفاتی مشاهده نشد. در 24 ساعت دوم در ادامه روند آزمایش، درصد بقا در تیمارهای اول ، دوم و سوم به ترتیب ، 91% ، 91% و 66% بودند. فاکتورهای استرس خون در شوری ppt 8، تفاوت معنی داری در 24 ساعت اول و دوم بعد از آزمایش نشان نداد ولی در شوری ppt 14، در 24 ساعت اول بصورت معنی دار افزایش چشمگیری پیدا کرد اما در 24 ساعت دوم دوباره به صورت معنی دار کاهش پیدا کرد(p<./05). مقادیر کلر خون در شوری ppt 8 در 24 ساعت اول پس از شوک بین تیمارها و گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد اما در 24 ساعت دوم در ادامه روند آزمایش در تیمار دوم با تیمارهای دیگر تفاوت معنی دار مشاهده شد به طوریکه سطوح آن در سرم خون بدون تغییر باقی ماند که این موضوع نشان دهنده این است که تزریق ویتامین c توانسته تغییرات سطوح کلر خون را کنترل نماید. در شوک شوری ppt 14 سطوح کلر خون ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت که این تغییرات معنی دار بود(p<./05). مقادیر سدیم و پتاسیم سرم خون در شوری ppt 8 در زمان های اول و دوم بعد از شوک تفاوت چندانی نداشت اما در شوک شوری ppt 14 در پی افزایش اولیه بعد از شوک، در 24 ساعت دوم در ادامه روند آزمایش در کلیه تیمارها کاهش یافت که این کاهش در تیمار دوم در میزان سدیم خون معنی دار بود (p<./05). نتایج این بررسی نشان می دهد که افزودن ویتامین c به صورت تیمارهای مختلف مورد استفاده در این مطالعه در بچه ماهیان قره برون پرورشی می تواند سبب افزایش نرخ بقا و ارتقای فعالیت سیستم تنظیم اسمزی گردد.

با تکمیل اطلاعات پرسشنامه ای از 295 خانوار مناطق 22 گانه شهر تهران در سال 1387 میزان و رفتار مصرف ماهی آنان بررسی شد. پس از بررسی آمارهای توصیفی و تحلیل استنباطی آماره های ناپارامتریک، فرضیات تحقیق نیز آزمون شد. اگر چه مصرف آبزیان در اولویت آخر مصرف بین پروتئین های حیوانی قرار دارد اما در دهه های اخیر رشد مصرف آن در ایران از همه پروتئین های حیوانی بیشتر است. ماهی قزل آلا در اولویت اول مصرف و بعد از آن کپورماهیان پرورشی قرار دارند. بالاترین انگیزه خرید بدلیل ارزش غذایی آبزیان است. بطور متوسط 2/33 درصد خرید را ماهیان پرورشی تشکیل می دهند. اولین مراجعه برای خرید نیز بر اساس کنجکاوی شخصی صورت گرفته است. 59 درصد خریداران علاقه مند به بسته بندی ماهی اند و درج ارزش غذایی روی بسته را بالاترین اولویت می دانند. آنها ماهیان شمال را تازه تر از ماهیان جنوب و ضایعات ماهیان پرورشی را کمتر از ماهیان وحشی می دانند. از نظر آنان ماهی قزل آلا پاک تر از کپور ماهیان پرورشی است و در مورد خواص ماهیان پرورشی اطلاعی ندارند و طعم تمام آنها را یکسان نمی دانند. در این تحقیق عوامل موثر بر خرید ماهی شناسایی شدند و اولویت های اصلی مشخص گردیدند. کیفیت، مزه، بو و منبع پروتئینی به ترتیب اولویت های اصلی خرید ماهی شناخته شدند اما در مورد آنهایی که فقط ماهی پرورشی مصرف می کنند به ترتیب کیفیت، بو، مزه و تیغ اهمیت دارد. تحقیق، گرایش انواع مصرف کنندگان شهر تهران را نیز مورد بررسی و مقایسه قرار داده است. شهروندان تهرانی مهمترین عامل مصرف را زنده فروشی و کاهش قیمت می دانند و بهداشت، بو و تهویه محیط فروش برایشان خیلی اهمیت دارد. مهمترین عامل خرید گونه های پرورشی کیفیت و تازگی آنهاست و در بین مکان های خرید بیشتر علاقه مند خرید از ماهی فروشی ها هستند. با توجه به افزایش سهم و رشد مصرف ماهی در ایران نسبت به سایر پروتئین های حیوانی آگاهی از رفتار مصرف کننده و پایش مستمر تحقیقات بازاریابی در این زمینه می توان علاوه بر رواج شیوه های عرضه شناسایی شده و مطلوب، به تدوین و بهبود استراتژی های بازاریابی کشور بیشتر کمک نمود و با هدایت تولیدکنندگان در جهت رفع نیازهای مصرف کنندگان جهت ارتقای فرهنگ و مصرف ابزیان، تولیدی پایدار و برقراری جامعه ای سالم کوشید.

به منظور بررسی تاثیر سطوح سویا و اسید سیتریک بر عملکردرشد، بقا و ترکیب لاشه فیل ماهیان جوان (huso huso) ،آزمایشی بمدت 8 هفته در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید مرجانی استان گلستان انجام گرفت. جهت انجام این کار آزمایشی با سه سطح آرد سویا 20 ، 31 و 5/41 درصد جیره و دو سطح اسید سیتریک 0 و 3 درصد جیره در قالب فاکتوریل بر روی فیل ماهیان صورت گرفت. آزمایش درون مخازن فایبرگلاس 2000 لیتری که با حدود 1000 لیتر آب پر شده بود، انجام گرفت. تعداد 25 قطعه فیل ماهی جوان ( متوسط وزن ابتدائی 9/1 ± 15/25 گرم) درون مخازن توزیع و چهار بار در روز تغذیه شدند. در پایان دوره آزمایش فاکتورهای رشد، بقا و ترکیب لاشه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد افزایش سطح آرد سویا از 20 به 5/41درصد جیره با کاهش عملکرد رشد همراه بوده(05/0 > p) اما تاثیر معنی داری بر بقا و ترکیب لاشه ماهیان مورد آزمایش نشان نداد(05/0 < p). از سوی دیگر عملکرد رشد در بین سطوح 20 و 31 درصد آرد سویا بااختلاف معنی داری همراه نبود. همچنین مشاهده شد، با افزودن 3درصد اسید سیتریک به جیره فیل ماهیان عملکرد رشد در ماهیان مورد تغذیه بهبود یافت (05/0 > p). در بررسی تاثیر اسید سیتریک بر ترکیب لاشه، نتایج نشان داد که ماهیان تغذیه شده با اسید سیتریک نسبت به گروه تغذیه شده با جیره فاقد اسید سیتریک، دارای مقدار چربی کمتر و خاکستر بیشتر بود(05/0 > p). اما میزان رطوبت و پروتئین لاشه اختلاف معنی داری در بین دو گروه نداشت. این مطالعه نشان داد که اثر متقابل سطوح آرد سویا و اسید سیتریک معنی دار نبوده است. تحقیق حاضر نشان داد که در گنجاندن آرد سویا بعنوان منبع پروتئینی در جیره فیل ماهیان باید محتاطانه عمل نمود به طوری که افزایش سطح سویا از 20 به 5/41 درصد در جیره با کاهش عملکرد رشد همراه بوده و از طرف دیگر افزودن 3 درصد اسید سیتریک باعث بهبود عملکرد رشد در فیل ماهیان جوان گردید.

واکنش به سختی آب در ماهیان از گونه ایی به گونه دیگر متفاوت است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سختی آب بر روی تفریخ تخم و بقا لاروی ماهی آنجل (pterophyllum scalare) بوده است. تخم های لقاح یافته و لارو ها در معرض 7 درجه متفاوت از سختی آب قرار گرفتند (10، 50، 100، 150، 200، 250 و 300 میلی گرم درلیتر caco3) که در این آزمایش ph 25/7 و دما °c28 بوده است. بقا لاروی تا روز 21 مورد بررسی قرار گرفت. بالاترین بقا لاروی در پایان آزمایش (%23/6±39/50) در سختی 100 میلی گرم درلیتر caco3 مشاهده گردید. مشاهدات نشان داد آب بسیار سبک (10 میلی گرم در لیتر caco3) و آب بسیار سخت (300 میلی گرم درلیتر caco3) برای تفریخ تخم و پرورش لارو ماهی آنجل مناسب نیست. برای به دست آوردن تفریخ مناسب و بقا لاروی بالا در ماهی آنجل سختی متوسط 200-100 میلی گرم درلیتر caco3 پیشنهاد می شود.

چکیده این تحقیق به منظور تعیین صید به ازای واحد تلاش صیادی (cpue) و ترکیب صید ضمنی فانوس ماهیان (myctophidae) در آبهای اطراف جاسک و در محدوده طول جغرافیایی تا و عرض جغرافیایی تا انجام گرفت. نمونه برداری توسط کشتی ترالر و یک دستگاه تور ترال میان آبی مخصوص صید فانوس ماهی با اندازه چشمه کشیده درکیسه 10 میلی متر، از جنس پلی اتیلن انجام گرفت. طی نمونه برداری در فصول پاییز و زمستان سال 1389 از مجموع 140 بار تورکشی، 681000 کیلوگرم فانوس ماهی و 286935کیلوگرم صید ضمنی بدست آمد. میانگین cpue در 67 ایستگاه 2077 کیلوگرم در ساعت به دست آمد. حداقل cpue بدست آمده در منطقه برابر 66/66 کیلوگرم در ساعت بود که در فصل پاییز رخ داد و حداکثر 10130 کیلوگرم در ساعت به دست آمد که مربوط یه فصل زمستان می باشد. نتایج حاصله نشان داد که میزان cpue فانوس ماهیان در دو فصل اختلاف معنی داری دارند (05/0 .( p <و به طور چشمگیری میزان صید فانوس ماهیان در فصل زمستان افزایش داشته است. میزان cpue فانوس ماهیان در ایستگاه های مختلف نشان داد که cpue این ماهیان در ایستگاه های مختلف تفاوت معنی داری دارند (05/0 .( p<بیشترین میزان cpue مربوط به مناطقی است که در محدوده مختصات جغرافیایی و قرار دارند. ماهی یال اسبی با حدود 57 درصد از کل صید ضمنی بیشترین مقدار صید ضمنی در فصل پاییز بود و ماهیانی چون گربه ماهی و سنگسر معمولی و سیم دریایی قرمز کمترین مقدار را شامل می شدند. ماهی یال اسبی در فصل زمستان نیز با حدود 57 درصد از کل صید ضمنی بیشترین مقدار صید ضمنی در فصل زمستان را تشکیل می دهد و ماهیانی چون زمین کن ماهیان و صدف و خرچنگ کمترین مقدار را شامل می شدند. اما در بین ماهیان دو فصل از لحاظ مقدار تفاوت معنی داری دیده نشد (05/0. ( p >

چکیده نیاز به داشتن اطلاعات درباره اثر اکولوژیکی پساب های آبزی پروری امری شناخته شده است و نشان داده شده که تکنیک های ارزیابی کیفی آب با استفاده از پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب به تنهایی کافی نمی باشد. بنابراین می توان از شاخص های زیستی برای شناخت اثرات اکولوژیکی آلاینده های نقطه ای استفاده کرد. گروهی از آبزیان متعلق به جوامع گیاهی و جانوری که در داخل و یا روی رسوبات زندگی می‏کنند را بزرگ بی‏مهرگان کفزی می‏نامند و یکی از متداول‏ترین گروه‏های موجودات زنده برای ارزیابی سلامت اکوسیستم‏های آبی به شمار می‏آیند. نمونه برداری از رسوبات بستر تالاب گمیشان واقع در حاشیه جنوب شرقی دریای خزر به صورت ماهانه و از تیر تا آذر 1389 توسط گرب ون وین در 5 ایستگاه انجام شد. در نهایت 10 خانواده از بزرگ بی‏مهرگان کفزی شناسایی گردید. نمونه برداری از آب به منظور سنجش فاکتورهای فیزیکوشیمیایی نیز انجام شد. به منظور بررسی وضعیت بزرگ بی‏مهرگان کفزی شاخص های زیستی مانند شاخص تنوع شانون وینر، شاخص غنای مارگالف، شاخص همگنی پیلو، شاخص تراکم و زیتوده در هر ایستگاه محاسبه گردید. بر اساس نتایج بدست آمده می?توان نتیجه گرفت که طی دوره انجام این مطالعه در تالاب گمیشان تغییرات تنوع، تراکم و زی توده جمعیت بزرگ بی مهرگان کفزی بیشتر از آنکه با مواد مغذی آب مرتبط باشند، بیشتر تحت تأثیر فاکتورهای محیطی بوده است و تفاوت معنی داری بین شاخص های زیستی جمعیت بزرگ بی مهرگان کفزی در ایستگاه های تحت تاثیر پساب (4 و 5) با سایر ایستگاه ها وجود ندارد. کلمات کلیدی: بزرگ بی مهرگان کفزی، آبزی پروری، پساب، شاخص های زیستی

تجارت ماهیان آکواریومی یکی از صنایع تجاری جهانی است که از اهمیت اقتصادی قابل توجهی برخوردار است. تعداد زیادی از ماهیان آکواریومی را به دلیل پرخاشگری و هم چنین رفتار قلمرو طلبی نمی توان در کنار یکدیگر نگه داری کرد زیرا موجب آسیب رساندن به گونه های آرام و یا حتی ماهیانی از خانواده خود می شوند، این موضوع سبب شده تا محدودیت زیادی برای نگهداری گونه های مختلف ماهیان زینتی ایجاد گردد . مطالعات مرتبط در بسیاری از مهره داران از جمله ماهی ها نشان می دهد که نرهای پرخاشگر فعالیت سروتونرژیک نسبتا پایین تری نسبت به نرهای با پرخاشگری کمتر دارند . بازدارنده های بازجذب انتخابی سروتونین مانند سیتالوپرام ابزارهای موثری برای بالا بردن فعالیت سروتونین به طور مزمن هستند. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر یک داروی ممانعت کننده از بازجذب سروتونین (سیتالوپرام) و یک داروی ضد سایکوز (ریسپیریدون) برپرخاشگری ماهی جنگجوی سیامی(betta splendens) به عنوان یکی از گونه های بارز دارای رفتار پرخاشگرانه بود. بدین منظور چهار دوز مختلف برای هر یک از دارو ها (دوز های 5/2 ،5، 10 و 20 میلی گرم در لیتر برای سیتالوپرام و دوز های 20، 30،40 و 50 میلی گرم در لیتر برای ریسپیریدون) در نظر گرفته شد. نتایج به دست آمده نشان داد که داروی ریسپیریدون در هیچ کدام از غلظت ها موجب کاهش پرخاشگری ماهی ها نشده است. اما داروی سیتالوپرام در زمان های مختلف موجب کاهش پرخاشگری گردید. زمان شروع اثر(onset) داروها بدین صورت بود: سیتالوپرام 5/2 میلی گرم پس از 30 ساعت، سیتالوپرام 5 میلی گرم پس از 14ساعت، سیتالوپرام 10 میلی گرم پس از 6 ساعت و سیتالوپرام 20 میلی گرم پس از 3 ساعت. همچنین زمان باقی ماندن اثر سیتالوپرام بر روی ماهی ها بدین صورت ثبت گردید : سیتالوپرام 5/2 میلی گرم، 2/12 ساعت ماندگاری ، سیتالوپرام 5 میلی گرم، 13ساعت ماندگاری، سیتالوپرام 10 میلی گرم 9/44 ساعت ماندگاری و سیتالوپرام 20 میلی گرم، 8/45 ساعت ماندگاری داشت.

انگل ها نقش محوری بر بیولوژی ماهی ایفا می کنند و با تأثیر بر بقا، تولیدمثل، رفتار و الگوی مهاجرت ماهیان، بر ساختار جوامع آن اثر گذارند. در این مطالعه، پراکنش فصلی ماهیان آلوده به انگل پوستودیپلوستومم و رابطه آن با عوامل محیطی نهر زرین گل بررسی گردید. برای این منظور، 10 عامل کیفی آب و 12 پارامتر هیدرولوژی نهر اندازه گیری شد. نمونه های ماهی با استفاده از دستگاه الکتروشوکر (قدرت 7/1 کیلووات و ولتاژ300-200 ولت) و نمونه های بی مهرگان با استفاده از سوربر سمبلر (30×30 سانتی متر) در 14 ایستگاه از پاییز 1388 تا تابستان 1389 به صورت فصلی جمع آوری گردید. بیشترین فراوانی ماهیان آلوده در فصل زمستان (اسفند ماه) و ایستگاه 12 مشاهده شد. همچنین بیشترین درجه شیوع و شدت آلودگی به ترتیب در گاو ماهی و خیاطه و کمترین آن ها در سگ ماهی محاسبه گردید. در بین بخش های مختلف بدن، بیشترین فراوانی نقاط آلودگی انگلی در سیاه ماهی و خیاطه بر روی سطح بدن و در گاو ماهی و سگ ماهی بر باله ها می باشد. نتایج نشان داد که پوشش گیاهی درون نهری و عمق حداقل جریان از پارامترهای موثر بر روی حضور پلانوربیس (به عنوان میزبان واسط اول انگل پوستودیپلوستومم) است که همراه با فراوانی میزبان دوم (ماهی) بر پراکنش ماهیان آلوده موثر می باشد. آلودگی به انگل پوستودیپلوستومم به جز در سیاه ماهی اثر معنی داری بر رشد ماهیان نداشت. همچنین ابتلا به انگل پوستودیپلوستومم بر پارامترهای خونی ماهیان اثر معنی داری داشت به طوری که در سیاه ماهی تعداد گلبول های سفید، قرمز و نوتروفیل در ماهیان بیمار افزایش داشته و در خیاطه و گاوماهیان با کم خونی و لکوپنی همراه بود.

چکیده با توجه به وجود اطلاعات اندک درمورد اثرات ناشی از سموم جلبکی این مطالعه با هدف بررسی اثرات کشند قرمز بر سلامت آبزیان و انسان صورت پذیرفت. جلبک ها یا فیتوپلانکتون ها ارگانیزم های تک سلولی فتوسنتز کننده ای هستند که در پایین ترین ستون غذایی در اکوسیستم های دریایی قرار دارند. از هزاران گونه شناخته شده جلبک های دریایی تنها تعداد کمی از آن ها تولید سم می کنند و ماهیان، پرندگان، پستانداران دریایی و حتی انسان را تحت تأثیر قرار می دهند. شکوفایی جلبک ها را اصطلاحاً کشند قرمز می گویند که علت این نام گذاری تغییر رنگ آب به واسطه رنگدانه های موجود در این جلبک هاست. اگر این شکوفایی همراه با تولید سموم باشد در اصطلاح به آن habsیا بلوم جلبکی مضر می گویند. عواملی همچون افزایش مواد غذایی، افزایش درجه حرارت، فعالیت انسانی و ماهیان در حال فساد باعث افزایش شکوفایی جلبکی می شود. انسان با مصرف غذای دریایی آلوده همچون نرم تنان و ماهیان دچار مسمومیت می شود. بیش از 6000 نفر به صورت سالانه در معرض مسمومیت های ناشی از سموم جلبکی قرار می گیرند که مرگ و میر 5/1 درصد از این افراد گزارش شده است. همچنین مرگ و میر آبزیان و صدمات فراوان به اقتصاد شیلاتی را می توان از دیگر آثار این پدیده مضر دانست. فعالیت های زیادی در زمینه مهار این پدیده همچون کنترل فیزیکی، استفاده از باکتری ها و ویروس های ضد جلبکی انجام شده است. بهتر است با شناخت هرچه بیشتر این پدیده و مدیریت آن و استفاده از راه های کنترلی مختلف سعی در کم کردن اثرات مخرب این پدیده شود.

این مطالعه به منظور تعیین اثرات عصاره سیر بر شاخص های رشد و بقاء پست لارو میگوی وانامی با میانگین وزنی gr 01/0±1/0 و تحمل استرس های شوری و ph انجام گرفت. آزمایش براساس طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار غذایی شامل مقادیر صفر (جیره کنترل)، 1(تیمار 1)، 2(تیمار 2)، 4 (تیمار 3)و cc8 (تیمار 4) به ازای هر 100 گرم غذا در 3 تکرار اجرا گردید و 1500 میگو به طور تصادفی در 15 تانک (100 میگو در هر تانک) معرفی شدند. میگوها سه وعده در روز بر اساس وزن بدن به مدت 7 هفته در دمای c 085/0 ±31 تغذیه شدند. در پایان دوره، شاخص های رشد و تغذیه مانند افزایش وزن (wg)، نرخ رشد ویژه (sgr)، نرخ بازده پروتئینی (per)، ضریب تبدیل غذا (fcr)، متوسط افزایش وزن روزانه (adg)، درصد افزایش وزن بدن (bwi) و بقاء میگوهای تغذیه شده با جیره های آزمایشی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که استفاده از 4 و 8 cc عصاره سیر به ازای 100 گرم غذا در جیره غذایی پست لارو میگوی وانامی باعث بهبود شاخص های رشد و افزایش تحمل استرس های شوری و ph در میگوهای تغذیه شده نسبت به تیمار کنترل گردید (05/0?p). تفاوت معنی داری در طول کل در بین تیمارهای آزمایشی و تیمار کنترل مشاهده نشد(05/0?p). در تیمار 3 و تیمار 4 میزان تلفات در تنش شوری و ph دیرتر از سایر تیمارها مشاهده شد و با تیمار کنترل اختلاف معنی داری نشان داد(05/0?p). نتایج این مطالعه نشان می دهد که استفاده از جیره حاوی cc4 عصاره سیر به ازای 100 گرم غذا به دلیل صرفه اقتصادی و کاهش هزینه غذا می تواند در ساخت جیره های غذایی برای پست لارو میگو وانامی در نظر گرفته شود. کلمات کلیدی: میگوی وانامی، عصاره سیر، شاخص های رشد، تنش شوری، تنش ph

امروزه، در مطالعات تعیین کیفیت آب، بررسی حضور بزرگ بی مهرگان کفزی به عنوان شاخص های مکمل برای روش های شیمیاییِ تشخیص آلودگی ها شناخته شده است، در این پژوهش، دمای هوا، دمای آب و میزان اکسیژن محلول آب رودخانه به همراه عوامل فیزیوگرافی و هیدرولوژیک اندازه گیری شدند. نمونه ها توسط دستگاه سوربر (30×30 سانتی متر و چشمه تور 200 میکرون) در 7 ایستگاه و 3 تکرار از تیرماه سال 1390 تا آذرماه 1390 به صورت ماهانه، از رودخانه فاروبرومان نیشابور جمع آوری و در فرمالین 4% تثبیت شدند. در کل، 28 خانواده شناسایی شدند که متعلق به 8 راسته و 4 رده از 3 شاخه بودند که لارو حشرات آبزی بیشترین تنوع و فراوانی را داشتند. در مجموع، بیشترین فراوانی بزرگ بی مهرگان کفزی متعلق به شاخه بندپایان بود، خانواده غالب از میان این شاخه، خانواده شیرونومیده بود. با توجه به نتایج، بیشترین فراوانی با 5/2981 عدد بزرگ بی مهره کفزی در متر مربع در ایستگاه 5 در مهرماه و کمترین فراوانی با 2/685 عدد بزرگ بی مهره کفزی در متر مربع در ایستگاه 1 و در مرداد ماه به ثبت رسید. در بررسی حاضر سنجه های ساختار جمعیتی شامل فراوانی کل، غنای ept، شاخص ept/ اولیگوکت+ شیرونومیده محاسبه شدند. مقادیر تنوع گونه ای، غنای گونه ای و یکنواختی با استفاده از شاخص های شانون- وینر، مارگالف و پیلو محاسبه شدند. بیشترین مقدار شاخص شانون- وینر در شهریور ماه در ایستگاه 3 و کمترین مقدار شاخص شانون- وینر در تیر ماه در ایستگاه 5 بود. در هیچ یک از ایستگاه ها مقدار شاخص شانون- وینر به کمتر از عدد 1 نرسیده که بیانگر این است که آلودگی زیادی در طول مسیر رودخانه دیده نمی شود. نتایج بدست آمده نشان می دهد که ایستگاه های 7 و 2، با کمترین مقدار نسبت ept به اولیگوکت+ شیرونومیده (6/0)، بیشترین استرس محیطی و ایستگاه 3 با بیشترین مقدار این نسبت (18/2)، کمترین استرس محیطی را داشتند.

این تحقیق به منظور مطالعه و مقایسه تفاوت های ریختی و سایر ویژگی های آرتمیای گونه بکرزا نظیر درصد تخم گشایی، قطر سیست، ضخامت لایه کوریون و تعداد سیست در کیسه تخمی در مناطق مختلف استان قم جهت کاربرد آن در آبزی پروری صورت گرفت. با شناسایی سه زیستگاه عمده آرتمیا در اطراف استان قم، نمونه برداری از ایستگاه های کوه نمک، برکه های شور اطراف حوض سلطان و انتهای زهکش شرکت آب شیرین در کیلومتر 45 جاده قم- کاشان صورت گرفت. برای نمونه برداری از تیوپ های فالکون با حجم 15 میلی لیتر استفاده گردید که حاوی نمونه ها بعلاوه آب شور محل نمونه برداری بود. از هر ایستگاه مقداری سیست نیز جمع آوری گردید. در آزمایشگاه 50 نمونه آرتمیای ماده بالغ از نمونه های هر ایستگاه انتخاب گردید. ملاک بلوغ مشاهده کیسه تخمی در آرتمیا بود. 7 صفت کمی اصلی در بدن آرتمیای ماده بالغ، بیش ترین و کم ترین قطر 30 عدد سیست قبل از تخم گشایی، طول کل 50 نمونه ناپلی تازه تخم گشایی شده، ضخامت لایه کوریون و همچنین درصد تخم گشایی برای هر ایستگاه اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که به جز عرض شکم، بیشترین و کمترین قطر سیست،طول ناپلیوس، ضخامت کوریون و تعداد سیست در کیسه تخمی، سایر پارامترها بین ایستگاه های مختلف تفاوت هایی را نشان می-دهند. همچنین نتایج نشان داد که آرتمیای حوض سلطان از نظر اندازه از دو ایستگاه دیگر بزرگتر اند و نسبت به نمونه های دو ایستگاه دیگر تمایز بیشتری نشان می دهند و نمونه های جاده کاشان و کوه نمک شباهت بیشتری با یکدیگر دارند. همچنین درصد تخم گشایی نمونه های ایستگاه کوه نمک 20%، حوض سلطان 21% و جاده کاشان 18% محاسبه گردید که این مقادیر هم بسیار نزدیک به هم بوده و اختلاف چندانی نشان نمی دهند.

به منظور بررسی تأثیر پروبیوتیک تجاری پریمالاک(lactobacillus acidophilus, lactobacillus casei, enterococcus faecium, bifidobacterium thermophium) بر برخی از شاخص های رشد و بازماندگی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss walbaum)، آزمایشی به مدت 10 هفته در مرکز تحقیقات آبزی پروری دانشکده شیلات دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام گرفت. بدین منظور پروبیوتیک پریمالاک به جیره غذایی بچه ماهیان قزل آلا در سه سطح4/.، 9/. و 1.4 (گرم بر کیلوگرم جیره) و گروه شاهد بدون پروبیوتیک اضافه گردید. آزمایش درون تانک های فایبر گلاس 500 لیتری که با 300 لیتر آب پر شده بود، در 3 تکرار انجام گرفت. تعداد 70 قطعه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان ( متوسط وزن4/.گرم ±6.60) به طور تصادفی درون تانک ها ذخیره سازی و روزانه در 4 نوبت تغذیه شدند. در شروع آزمایش و هر 14 روز طول و وزن ماهیان اندازه گیری و ثبت شد. و در انتهای کار برای تعیین پارامترهای خونی نمونه های خون از ساقه دمی 15ماهی که به طور تصادفی از هر تانک انتخاب شده بود، گرفته شد. در پایان آزمایش فاکتورهای رشد، بقاء و شاخص های خونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که شاخص های رشد بچه ماهیان قزل آلا (ضریب رشد ویژه sgr))، ضریب تبدیل غذایی (fcr)، فاکتور وضعیت (cf)، کارایی غذا، افزایش وزن و تولید خالص) در بین تیمار شاهد نسبت به دیگر تیمارها اختلاف معنی داریافت نشد اما، بقاء در ماهیان تغذیه شده با مکمل های پروبیوتیکی در مقایسه با گروه شاهد بالاتر بود (p<0.05). همچنین در مقادیر هماتوکریت، هموگلوبین، گلبول سفید، کلسترول، پروتئین کل، آلبومین و گلوبولین در بین تیمارهای مورد مطالعه اختلاف معنی دار مشاهده نگردید .(p>0.05)در مقادیر گلوکز و تعداد گلبول قرمز در بین تیمارها اختلاف معنی دار مشاهده گردید (p<0.05).

در این پایان نامه، روش ترکیبی اصلاح خاک با استفاده از مسلح کردن خاک ماسه ای با استفاده از خرده لاستیک و ژئوتکستایل مورد تحقیق قرار گرفت. تاثیر مسلح ساختن ماسه به همراه خرده لاستیک روی مقاومت برشی خاک مورد بررسی قرار گرفت، نتایج آزمایش ها نشان داد که خرده لاستیک ها چسبندگی مخلوط را ارتقا می بخشند و تاثیر چندانی روی زاویه اصطکاک داخلی مخلوط ندارند، همچنین وزن مخصوص مخلوط ماسه و خرده لاستیک نیز کاهش می یابد. از سوی دیگر لایه های مسلح کننده ژئوتکستایل می توانند زاویه اصطکاک داخلی خاک را تا حد قابل توجهی بهبود دهند؛ در حالی که تغییرات محسوسی در چسبندگی ایجاد نمی نمایند. بنابر این اگر اصلاح خاک از هر دو روش فوق انجام شود، هردو پارامتر مقاومت برشی خاک (c,?) به طور هم زمان اصلاح می شود. در این پایان نامه، ابتدا آزمایش برش مستقیم(30×30 سانتی متر) جهت تعیین درصد بهینه خرده لاستیک در خاک ماسه ای انجام شدند؛ سپس لایه های ژئوتکستایل با زاویه های مختلف قرار گیری به نمونه های ماسه اضافه شدند و آزمایش های برش مستقیم برای مشخص کردن زاویه بهینه لایه های ژئوتکستایل در خاک ماسه ای انجام گرفت. در نهایت، لایه های ژئوتکستایل به نمونه های مسلح شده ی ماسه با خرده لاستیک اضافه شدند و آزمایش های برش مستقیم جهت تعیین زاویه بهینه لایه های ژئوتکستایل در خاک ماسه ای مسلح با خرده لاستیک انجام گرفت. نتایج اصلاح مطلوب هر دو پارامتر مقاومت برشی خاک را هنگامی که مقدار بهینه خرده لاستیک همراه با لایه های ژئوتکستایل با زاویه بهینه به خاک اضافه شوند را نشان می دهد. بنابر این این روش می تواند برای تولید خاک های با وزن مخصوص کم و مقاومت برشی بالا استفاده شود.

بی‏مهرگان نقش زیادی در چرخه بازسازی مواد مغذی در تالاب گمیشان دارند. در این تحقیق، مرزبندی این تالاب بر اساس ارتباط فاکتورهای محیطی با موجودات کفزی، مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری به روش خوشه ای سیستماتیک در دو فصل بهار و تابستان در 4 ایستگاه (هر ایستگاه در 4 بخش، پیشروی، ساحلی، میانی و نزدیک به دریا) با استفاده از نمونه‏بردار اکمن گرب انجام گردید. در این بررسی، 10 خانواده از کفزیان شناسایی شدند که بیشترین فراوانی در همه ایستگاه‏ها مربوط به خانواده pyrgulidae (از شکم پایان) و کمترین فراوانی مربوط به خانواده nereidae (از پرتاران) بود. شاخص های بررسی سلامت زیستی، آلودگی زیادی را در تالاب گمیشان نشان دادند. مقایسه تصاویر ماهواره ای بر اساس سنجش از دور، به خوبی پیشروی آب در فصل تابستان را تأیید نمود، به طوری که فاصله بین خط‏های ساحلی در دو فصل بهار و تابستان در بیش‏ترین حالت برابر با 369 متر به دست آمد. نقشه مرزبندی تالاب گمیشان در محیط نرم افزار gis با استفاده از معادله رگرسیونی بین حضور خانواده های بزرگ بی مهره کفزی با عوامل محیطی در دو فصل بهار و تابستان به دست آمد. چنین اطلاعاتی جهت برنامه‏ریزی و مدیریت کارآمد این اکوسیستم تالابی مهم می تواند مفید و ارزشمند باشد.

با توجه به طولانی بودن دوره رسیدگی جنسی در فیل ماهی، این مطالعه با هدف بررسی اثرات غلظت های مختلف فیتواستروژن های جنیستین و اکوال بر برخی شاخص های رشد و تولیدمثلی 54 قطعه فیلماهی ماده 5 ساله پرورشی طی یکسال انجام پذیرفت. فیلماهیان با استفاده از غلظت های 0، 2/0، 4/0، 8/0 و 6/1 گرم جنیستین و اکوال در هر کیلوگرم از جیره های حاوی درصد پروتئین مشابه (45 درصد) و میزان انرژی مشابه (5/19 مگاژول در کیلوگرم) و در حوضچه های بتونی طی یک سال تغذیه شدند. نمونه برداری بافتی و خونی به صورت فصلی صورت گرفت. میانگین وزن و طول فیلماهیان در همه تیمارها در انتهای دوره نسبت به ابتدای دوره آزمایش افزایش یافت. بطوریکه از 3/0±25/13 کیلوگرم به 6/0±26/29 کیلوگرم و از 2/1±3/140 سانتی متر به 3/1±4/163 سانتی متر در انتهای دوره رسید که در وزن دارای اختلاف معنی دار بود (05/0p<). شاخص های رشد از قبیل ضریب رشد (gr)، ضریب رشد ویژه (sgr)، ضریب تبدیل غذایی (fcr)، افزایش وزن بدن (bwi) و ضریب کارایی پروتئین (per) تغییرات معنی داری در تیمارهای مختلف نشان نداد (05/0<p). بیشترین رشد تخمدان (6/64 درصد) در تیمار اکوال با غلظت 4/0 گرم در کیلوگرم مشاهده گردید. برخی شاخص های تولید مثلی از قبیل میانگین قطر اووسیت ها، سطوح تستوسترون (t) و استرادیول (e2) بطور معنی داری در تیمار اکوال با غلظت 4/0 گرم در کیلوگرم در انتهای دوره نسبت به ابتدا افزایش یافت (05/0p<). در حالیکه سطح پروژسترون اختلاف معنی داری در بین غلظت ها نشان نداد (05/0<p). سطوح 17 بتا – استرادیول در برخی از غلظت های جنیستین و اکوال بطور معنی داری در انتهای دوره افزایش یافت و به حداکثر (04/1±6/12 نانوگرم در میلی لیتر) در تیمار اکوال با غلظت 4/0 گرم در کیلوگرم رسید (05/0>p). سطوح برخی شاخص های بیوشیمیایی از قبیل کلسترول، کلسیم و فسفر در غلظت های جنیستین افزایش یافت، در حالیکه در غلظت های اکوال که اثرات استروژنیک قویتری داشتند، در انتهای دوره کاهش یافت. ارتباط معکوسی بین سطوح آلکالین فسفاتاز (alp) و فسفر مشاهده گردید. در مقایسه، تأثیر استروژنیک اکوال نسبت به جنیستین بیشتر بود. بنابراین، با توجه به نتایج حاصل میتوان از اکوال با غلظت مناسب به عنوان یک ماده افزودنی به جیره مولدین فیل ماهی پرورشی به منظور کاهش دوره بلوغ جنسی استفاده کرد. شبکه عصبی مصنوعی مورد استفاده توانست شاخص وزن فیل ماهیان را با دقت 957916945/0 مدلسازی کند. دقت مدلسازی در خصوص شاخص های تولید مثلی از قبیل قطر تخمک معادل 954294652/0 و هورمونهای استرادیول، تستوسترون و پروژسترون به ترتیب معادل 829910724/0، 84762285/0 و 930741517/0، در مورد سطوح فسفر و آلکالین فسفاتاز با دقت بسیار بالایی به ترتیب معادل 996586805/0و 983779492/0 بود. دقت مدلسازی در خصوص سطوح کلسیم معادل 869076698/0 بود. کمترین دقت مدلسازی در خصوص سطوح کلسترول و معادل 76433001/0 بود. بر اساس نتایج حاصل، امکان مدلسازی اثرات فیتواستروژنهای جنیستین و اکوال بر برخی شاخص های رشد و تولید مثلی با دقت بالا وجود دارد.

این تحقیق به منظور تاثیرو مقایسه سطوح مختلف کاروتنوئیدهای آستازانتین و بتاکاروتن برعملکرد فیزیولوژیک تولید مثل ماهی طلایی ازآذرماه 1390 لغایت اردیبهشت 1391 در مجتمع تکثیر و بازسازی ذخایر ماهیان استخوانی شهید انصاری رشت انجام گرفت. به این منظور، شش جیره حاوی کارتنوئیدهای آستازانتین(50a ,100a ,150a) و بتاکاروتن(50b 100,b150b) با مقادیر50 ،100 و 150 میلی گرم درکیلوگرم جیره ازآستازانتین وبتاکاروتن ویک جیره شاهد بدون کارتنوئیدافزودنی تهیه شد. این تحقیق در قالب یک طرح کاملا تصادفی در هفت تیمارو سه تکرار طراحی گردید. به این منظور تعداد 1050 قطعه ماهی مولد بامیانگین وزنی 19/2±21/47 گرم در 21 وان فایبرگلاس توزیع وبا جیرههای تهیه شده به مدت پنج ماه تغذیه شدند. در حین مراحل تغذیه از کبد وتخمدان مولدین نمونهبرداری شد. درپایان اردیبهشت، پس از اطمینان از رسیدگی جنسی، مولدین ماده با نرهای یکسان(تغذیه شده باجیره شاهد) تکثیر شدند. کلیه ویژگی های تکثیر، انکوباسیون و مراحل لاروی تیمارهای مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده وجوداختلاف معنی?داری برای شاخص گنادی مولدین درمرحله سوم رسیدگی جنسی بود ولی میزان هماوری کل، نسبی و کاری مولدین در تیمارهای مختلف، اختلاف معنی داری رانشان نداد. میزان کارتنوئید کل تخمدان در طی مراحل رسیدگی جنسی روند نزولی را نشان داد. نتایج نشان دهنده رابطه معنی داری بین شاخص کبدی وگنادی با میزان کارتنوئیدکل کبد وتخمدان درمرحله سوم و چهارم رسیدگی جنسی بود. درمرحله تکثیر، میانگین درصد لقاح وقطر تخمها در تیمارهای حاوی کارتنوئید، بیشترازتیمارشاهدبود(05/0?p). ضمنا در مرحله انکوباسیون میزان درصد بازماندگی در تیمارهای150a و150b در مراحل مختلف، نسبت به تیمارهای دیگر وتیمارشاهد بالاتر بود(05/0?p). در مرحله پرورش لارو متوسط درصد تخم لقاح یافته ولارو تولید شده به وزن مولدین درتیمار150a نسبت به دیگر تیمارها وتیمارهای آستازانتین نسبت به تیمارهای بتاکاروتن بالاتر بود(05/0?p). متوسط وزن لاروهای تیمار150a درقبل از جذب کیسه زرده وپایان مرحله لاروی، نسبت به تیمار شاهدو تیمارهای دیگر بالاتر بود(05/0?p). درصد بازماندگی لاروها درتیمار150a و150b درپایان مرحله لاروی نسبت به تیمارهای دیگر برتری محسوسی داشت(05/0?p). درفاصله بین لقاح تامرحله گاسترولاسیون، مقدار آستازانتین وبتاکاروتن درتمامی تیمار ها مورد مصرف قرار گرفته و به شدت کاهش یافت. کاهش مقدار بتاکاروتن نسبت به آستازانتین دراین فاصله زمانی کمتربود. میانگین درصد بازماندگی تخم ها درتیمار های حاوی کارتنوئید بالادرانکوباتورهای با تراکم بالا و معمولی اختلاف معنیداری رانشان نداد. نتایج این تحقیق نشان داده که کارتنوئید آستازانتین در بیشترین مقدارخود درجیره توانسته است باعث بهبود خصوصیات تولیدمثلی ماهی طلایی شود.

چکیده: هدف: رفتار کلیشه ای به عنوان یک مشکل رفتاری و یکی از علامت تشخیصی در کودکان مبتلا به اوتیسم دیده می شود. در این مطالعه به بررسی تاثیر لمس فشاری عمقی بر رفتارهای کلیشه ای کودکان 9-4 ساله طیف اوتیسم پرداخته شد. روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی تک آزمودنی و از نوع a-b-a تعداد 7 کودک مبتلا به اختلال اوتیسم 9-4 ساله مطابق معیارهای تحقیق انتخاب شدند. آزمودنی ها در طی سه دوره 4 هفته ای پایه، درمان و پیگیری، مداخلات پایه را دریافت کردند که در دوره درمان علاوه بر مداخله پایه، مداخله لمس فشاری عمقی نیز اعمال شد. آزمودنی ها دو جلسه در هفته و هر جلسه 40 دقیقه، مداخلات را دریافت کردند. برای ارزیابی تاثیر بکارگیری لمس فشاری عمقی بر رفتارهای کلیشه ای از پرسشنامه مشکلات رفتاری در 12 جلسه استفاده شد. یافته ها: درمان ارائه شده از لحاظ آماری در دو نفر از شرکت کنندگان بسیار موثر (100% pnd = ) ، در سه نفر اثر بخش (90%-75% pnd =) و در دو نفر بدون تأثیر )50% (pnd<بود. با این حال نمرات رفتار کلیشه ای در تمامی آزمودنی ها کاهش یافت. نتیجه گیری: با مقایسه فازهای مطالعه مشخص می شود که لمس فشاری عمقی می تواند اثرات مداخلات کاردرمانی را بیشتر کرده و منجر به نتایج درمانی بهتری شود. ارائه لمس فشاری عمقی در کنار مداخلات کلینیکی شاید بتواند به کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در کاهش مشکلات رفتاری کمک کند. کلید واژه ها: اوتیسم، رفتار کلیشه ای، لمس فشاری عمقی، تک آزمودنی

امروزه استفاده از مواد جاذب جهت افزایش رشد و تقویت سیستم ایمنی ماهی در بین پرورش-دهندگان رایج شده است. تریپتوفان یک آمینواسید ضروری می باشد که به عنوان پیش ماده جهت ساختن سرتونین مطرح است و می تواند جهت کاهش استرس مفید باشد. ماده جاذب دیگر، بتائین می باشد که محلول در آب و از نظر مولکولی با ثبات است و به نظر می رسد در بهبود غذاگیری از طریق تحریک حواس بویایی و چشایی تاثیرگذار باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر بتائین و تریپتوفان بر روی برخی فاکتورهای رشد و بازماندگی بچه ماهیان کلمه خزری (rutilus rutilus caspicus) بود. بدین منظور، ماهیان کلمه به مدت 8 هفته با میانگین وزنی یکسان تحت چهار گروه تیماری(9 تیمار) شاهد، تریپتوفان با سطوح 25/0 و 5/0 درصد جیره، بتائین با سطوح 5/0 و 1 درصد جیره و ترکیب سطوح تریپتوفان و بتائین ذکر شده (25/0-5/0) و (25/0-1) و (5/0-5/0) و (5/0-1) قرار گرفتند. پس از پایان دوره پرورش فاکتورهای رشد ثبت و سپس ماهیان تحت تنش های شوری (ppt12، 16 و 20 )و سولفات مس ppm 8/0 (پس از 4 و 8 هفته غذادهی) قرار گرفتند. داده های به دست آمده در نرم افزار اکسل 2010 دسته بندی و با استفاده از روشهای آماری two-way anova و one-way anova در نرم افزار spss 18 از نظر معنی داری بررسی شد. در این مطالعه استفاده از آمینواسید تریپتوفان گرچه سبب کاهش غذاگیری و رشد در ماهیان شد، اما این مقدار معنادار نبود. نتایج در مطالعه حاضر نیز نشان داد که افزایش میزان تریپتوفان جیره سبب کاهش میزان پروتئین و افزایش چربی بدن گردید. در بررسی بین گروهی درصد پروتئین خام لاشه نشان داد که گروههای فاقد تریپتوفان به طور معنی داری میزان پروتئین بالاتری نسبت دوگروه دیگر را دارا بودند(05/0p?). درصد چربی لاشه نیز حاکی از این بود که گروه های فاقد تریپتوفان به طور معنی داری میزان چربی کمتری را نسبت دوگروه دیگر نشان دادند(05/0p?). همچنین در مقایسه درون گروهی میانگین ها، با افزایش دوز بتائین افزایش میانگین وزنی مشاهده شد البته این افزایش معنی دار نبود(05/0p?). میزان پروتئین خام و چربی لاشه تیمارها تفاوت معنی داری را در سطح 5 درصد نشان داد. بطور کلی استفاده از بتائین سبب کاهش چربی بدن و افزایش محتوای پروتئینی در بدن گردید همچنین می توان ادعا کرد تریپتوفان یک ماده ی کلیدی جهت کنترل مصرف خوراک است و به عنوان یک آمینو اسید موثر در سیستم دفاعی بدن، می تواند سبب افزایش مقاومت در ماهیان در مقابل عوامل استرسی مطرح باشد و در بهبود مصرف غذا که از تحریک حواس بویایی و چشایی تاثیر می گذارد، موثر است و همچنین سبب افزایش سرعت غذاگیری و کاهش زمان ماندگاری غذا و به تبع آن کاهش آلودگی محیط می شود.

فوکوییدان نوعی پلی ساکارید سولفاته طبیعی بدست آمده از جلبک های قهوه ای دریایی می باشد. به علت ساختار خاص خود، گفته می شود که دارای فعالیت های بیولوژیکی منحصر به فردی است. این مطالعه، به منظور بررسی اثر فوکوییدان روی فرایند التیام زخم در موش انجام گرفت. در ابتدا، 2 گونه جلبکی پادینا (padina tetrastromatica, padina boergesenii) از سواحل خلیج فارس جمع آوری شده، ماده فوکوییدانی آن ها تخلیص، ترکیب شیمیایی آن ها مشخص و پماد موضعی 2 درصد از هر یک تهیه گردید. این تحقیق روی 40 موش نر سفید صحرایی (سن 8-6 هفته و وزن 250-200 گرم) در 4 گروه 10 تایی تحت بیهوشی صورت گرفت. بدین صورت که ابتدا ناحیه پشت موش ها تراشیده شده و 2 زخم متقارن و کاملاً مشابه در دو طرف ستون فقرات (بصورت دایره ای به قطر 10 میلی متر با ایجاد سوختگی درجه 2 و یا برداشت پوست به صورت مربعی به ابعاد 2×2 سانتیمتر) ایجاد شدند. درمان زخم ها بصورت 2 بار در روز (هر بار 250 میلی گرم پماد داروئی روی زخم سمت راست و یا اوسرین تنها روی زخم طرف مقابل) طی 14 روز انجام پذیرفت. مساحت زخم ها در روزهای 3، 7، 10 و 14 پس از ایجاد زخم اندازه گیری شدند. جهت بررسی هیستوپاتولوژیک زخم ها، به ترتیب در روزهای 7 و 14، هر بار پس از کشتن 5 سر موش از هر گروه، از زخم ها همراه با بافت اطراف نمونه برداری انجام شد. پس از رنگ آمیزی با هماتوکسیلین-ائوزین نمونه ها تحت ارزیابی میکروسکوپی قرار گرفتند. طبق نتایج بدست آمده، p. boergesenii میزان سولفات بیشتری (%1±6/32) نسبت به p. tetrastromatica (%1±19) داشت و میزان فوکوز آن ها به ترتیب (%29/1±72/10) و (%33/3±65/29) بود. پمادهای تهیه شده از هر کدام از جلبک ها در مقایسه با شاهد، کاهش معنی داری را در مساحت زخم نشان دادند (05/0p<). ضخامت اپیدرم و میزان هیدروکسی پرولین در گروه تیمار بیشتر از گروه شاهد بود (05/0p<). آزمایشات هیستوپاتولوژیک، پیشرفت در برخی علانم بهبود زخم شامل تشکیل مویرگ های خونی، تشکیل اپیدرم و رشته های کلاژن را مشخص کردند. با توجه به اثرات بهبود دهنده پمادهای تهیه شده، مشخص شد که جلبک های جنس پادینا جمع آوری شده از سواحل خلیج فارس، منجر به بهبود زخم خواهند شد. در این میان پماد تهیه شده از فوکوییدان p. boergesenii اثرات بهتری را نشان داد که ممکن است به دلیل میزان بیشتر سولفات آن باشد. واژه های کلیدی: پادینا، فوکوییدان، بهبود زخم، خلیج فارس

ورود پساب ها به اکوسیستم ها باعث برهم خوردن شرایط اکولوژیکی شده است. به گونه ای که در بسیاری از اکوسیستم های آبی مسأله غنی شدن ( eutrophication) حیات اکوسیستم ها را به مخاطره انداخته است. ارائه یک روش کنترل بیولوژیک به منظور رفع این مشکل، دلیل اصلی انجام این تحقیق بوده است. جهت مقایسه نرخ فیلترکنندگی ماهی فیتوفاگ و دافنی ماگنا در تراکم های متفاوت جلبک scenedesmus quadricauda، گونه خالص جلبک از آزمایشگاه کشت و پرورش جلبک پژوهشکده اکولوژی دریای خزر تهیه گردید و در آزمایشگاه کشت جلبک در ایستگاه تحقیقاتی قره سو، جهت انجام آزمایش به کشت انبوه رسید. 4 تیمار (1، 5/2، 5 و 8% وزن بدن در 25 لیتر آب) جهت انجام آزمایشات تغذیه ای فیتوفاگ و 3 تیمار (4، 11 و 35 میلی گرم در لیتر) جهت انجام آزمایشات تغذیه ای دافنی، که در محیط کشت تک گونه ای 8 z- کشت داده شده بودند با سه تکرار وجود داشت. در دوره زمانی 24 ساعت از آکواریوم های ماهی و ارلن های آزمایشات دافنی نمونه برداری و غلظت پایانی محاسبه گردید.آزمایش تغذیه ماهی سه هفته تکرار گردید و ماهی ها نیز در آغاز و پایان آزمایش توزین شدند. . آزمایش تغدیه دافنی 10 روز تکرار گردید و در پایان، رشد دافنی بررسی شد. نتایج آزمایشات ماهی نشان داد با افزایش تراکم جلبک نرخ فیلترکنندگی کاهش یافت که می تواند به دلیل نامناسبی سایز جلبک با خارهای آبششی ماهی باشد و نرخ بلع و افزایش روزانه وزن بدن افزایش و کارایی تغذیه کاهش می یابد. با توجه به کاهش کارایی تغذیه با افزایش بلع ممکن است به دلیل غیر قابل هضم بودن دیواره سلولی جلبک باشد و از طریق مدفوع دفع می شود. بین تیمارهای 1% و 5/2% همچنین بین تیمارهای 5% و 8% در نرخ فیلترکندگی تفاوت معنی داری وجود نداشت، اما بین تیمارها 1% و 5/2% با 5% و 8% تفاوت معنی دار ی وجود داشت ( 05/0?=). در نرخ بلع، تولید ماهی و کارایی تغذیه تفاوت معنی داری بین تیمارها وجود داشت ( 05/0?=). نتایج آزمایشات دافنی نشان داد با افزایش تراکم جلبک نرخ فیلترکنندگی، بلع و نرخ رشد افزایش یافت اما رشد انفرادی در هر تیمار منفی بود. بین تیمارها در نرخ فیلترکنندگی و بلع تفاوت معنی دار بود ولی در نرخ رشد بین تیمارها تفاوت معنی داری مشاهده نشد ( 05/0?=). در نهایت به علت نرخ رشد و فیلترکنندگی بالاتر دافنی ماگنا در مقایسه با فیتوفاگ می تواند فیلترکننده مناسب تری در فیلتر این جلبک سبز باشد.

دریای خزر در دهه های اخیر تحت تاثیر تغییرات اقلیمی و عوامل مخرب انسانی قرار داشته است. اما، به دلیل عدم وجود منابع اطلاعاتی جامع از مشاهدات محیطی از این بدنه آبی، شناخت علمی کافی از دریای خزر وجود ندارد. در تحقیق حاضر، دریای خزر به ده واحد اکولوژیکی همگن از نظر فیزیکی طبقه بندی شده است. یک فرایند طبقه بندی دو مرحله ای شامل (1) متراکم سازی داده ها با استفاده از روش نقشه های خود سازمان ده (soms) و (2) طبقه بندی نهایی داده ها با استفاده از روش دسته بندی سلسله مراتبی صعودی (hac) برای این منظور مورد استفاده قرار گرفت. مجموعه ای از اطلاعات فیزیکی ماهواره ای فاقد همبستگی خطی، شامل دمای سطح آب (sst)، تغییرات فصلی شوری آب (dsss)، عمق، پوشش یخ سطح آب دریا، کل مواد معلق (tsm) و تغییرات فصلی مواد معلق (dtsm) به الگوریتم طبقه بندی soms معرفی شدند. بر اساس مجموع خطاهای همسایگی و quantization، اندازه نرون 20×20 به عنوان تعداد بهینه نرون برای فرایند آموزش شبکه عصبی برای طبقه بندی دریای خزر انتخاب شد. از آزمون بررسی اعتبار ده لایه برای بررسی تعداد بهینه طبقات استفاده شد. در نتایج حاصل از طبقه بندی، تعداد بیشتر و اندازه کوچک تر طبقات در خزر شمالی شناسایی شد. با توجه به مساحت کم تر این حوضه در مقایسه با قسمت های دیگر دریا، این مساله می تواند نشان دهنده تغییرات مکانی بیشتر شرایط فیزیکی در این قسمت از دریا باشد. در ادامه، شباهت بین نقاط مشاهداتی شش بعدی در هر طبقه فیزیکی و بین طبقات مختلف با استفاده از روش مقیاس بندی چند متغیره غیرمتریک (nmds) در دو بعد مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج این آزمون، تمایز قابل ملاحظه ای بین طبقات خزر شمالی با طبقات خزر میانی و جنوبی مشاهده شد. از طرفی، تفاوت قابل توجهی نیز بین طبقات نیمه شرقی و طبقات نیمه غربی در خزر شمالی و همچنین بین طبقات قسمت های عمیق و طبقات قسمت های کم عمق دریا ملاحظه می شود. به علاوه، طبقات بر اساس هر یک از متغیرهای ورودی فیزیکی مورد بررسی قرار گرفتند و معنی داری شباهت بین هر یک از جفت طبقات از نظر هر یک از این متغیرها، با استفاده از آزمون مقایسات چندگانه dunns مورد ارزیابی قرار گرفت. در ادامه، معنی داری زیستی طبقات فیزیکی ارائه شده با استفاده از اطلاعات متوسط سالانه طولانی مدت کلروفیل آ به دست آمده از تصاویر ماهواره ای (2010-2003) بررسی شد. نتایج آزمون کروسکال والیس روی پراکنش کلروفیل آ در طبقات مختلف نشان داد طبقات فیزیکی تعریف شده در بررسی حاضر، از نظر پراکنش مکانی کلروفیل آ نیز با یکدیگر تفاوت دارند (0.05>p). به طور کلی، غلظت کلروفیل آ در طبقات خزر میانی و جنوبی در تمام ماه های سال به طور قابل توجهی پایین تر از غلظت کلروفیل آ در طبقات خزر شمالی است. همچنین، بررسی تغییرات فصلی کلروفیل آ با استفاده از اطلاعات میانه متوسط طولانی مدت ماهانه (2010-2003) از این رنگدانه در هر طبقه، تفاوت آشکاری را بین طبقات مختلف از نظر زمان آغاز شکوفایی، طول دوره و فراوانی آن نشان می دهد. نتایج این تحقیق دو دوره مشخص را در تغییرات فصلی کلروفیل آ در کل دریای خزر نشان می دهد: یک دوره شکوفایی در تابستان و پاییز و دوره غیر شکوفایی در زمستان و بهار. نتایج همچنین نشان می دهند زمان آغاز شکوفایی و شدت آن در طبقات مختلف متفاوت است. نتایج تحقیق حاضر با فراهم کردن نگاهی کلی از اکوسیستم های عمده در آب های سطحی دریای خزر، می تواند به عنوان ابزاری کمکی مورد استفاده مدیران و سیاست گذاران این بدنه آبی قرار گیرد. محققین می توانند از نتایج این تحقیق برای اهداف مختلفی نظیر، حفاظت محیط زیست، انتخاب مناطق نمونه برداری و مدلسازی اکوسیستمی استفاده کنند.

از آنجا که ارتباط مطلوب روحانیت با نسل جوان می تواند در تحولات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی دینی کشور سرنوشت ساز باشد. این پژوهش تلاش دارد تا با کمک گرفتن از الگوهای ارتباطی موجود درباره نسل جوان و همچنین با الهام از اندیشه های ناب دینی حضرت آیت الله جوادی آملی به ارائه الگوی مطلوب ارتباط روحانیت با نسل جوان بپردازد. برای دستیابی به چنین الگویی از روش تحلیلی(تحلیل به مولفه های معنایی) استفاده شده است؛ به این معنا که ابتدا مولفه های معنایی روحانیت و نسل جوان در اندیشه آیت الله جوادی، استخراج و سپس با قرار دادن آنها در کنار یکدیگر الگوی ارتباطی آنها ارائه شد. برپایه انسان شناسی ایشان، در ارتباطات انسانی سه الگوی ارتباطی شناسایی شد: الگوی ارتباطی متدانی، متعارف و متعالی. در راستای الگوی ارتباط متعالی، ارتباط روحانیت و نسل جوان که هدف این پژوهش است، مورد واکاوی قرار گرفت. ایشان در این الگو، علاوه بر توجه به ساخت شخصیت روحانی بر پایه الگوی ارتباط متعالی و عضویت گروهی آنها، ویژگی های دوران جوانی را نیز مورد توجه قرار می دهند و بر این باورند که روحانیت با مراعات دو عنصر محوری یعنی عقلانیت(حرف خوب زدن) که ناظر به محتوای پیام است و صداقت(خوب حرف زدن) که ناظر بر نحوه ارائه پیام است، می تواند با نسل جوان ارتباط مطلوب برقرار کند. در این الگو، با توجه به رسالت های روحانیت و ویژگی های نسل جوان، عقلانیت اقتضا می کند روحانی در ارتباط با نسل جوان، به مولفه های زیر توجه کند: سعی کند محتوای ارتباطش شناساندن هویت جوان، ترغیب به عقل مداری، شناساندن آموزه های دینی، ترغیب به علم آموزی و مطالعه، توجه به آسیب های مدرن، توجه به شبهات ذهنی، ترغیب به مراقبت از نفس و ارائه الگوهای سازنده باشد. همچنین با توجه به معنای صداقت، شایسته است روحانی، مواردی که به ارائه پیام مربوط می شود؛ مراعات نماید که از جمله می توان به این موارد اشاره کرد: فصاحت بیان، ادب در گفتار، عطوفت و مهربانی در ارائه دین، بلاغت در کلام، برخورد محبت آمیز.

لارو پشه های خانواده ی شیرونومیده که به طور رایج کرم های خونی نامیده می شوند، منبع تغذیه-ای بسیار مناسبی برای آبزیان پرورشی به شمار می آیند. chironomus aprilinus، کرم خونی بومی رسوبات استخر های خاکی منطقه ی بافق در مرکز ایران می باشد. در این آزمایش تأثیر شوری بر زی توده و ترکیب لاشه ی لارو شیرونومیده بررسی گردید. بدین منظور 5 سطح از شوری ( 0، 5، 10، 15 و 20 گرم در لیتر) مورد آزمایش قرار گرفت. بیشترین میزان بقاء و زی توده مربوط به شوری سطح 5 گرم در لیتر بود. افزایش شوری سبب کاهش میزان زی توده و بقاء لاروها شد. طول دوره ی تکامل لاروها نیز با افزایش شوری، افزایش یافت. آنالیز ترکیب لاشه ی لاروهای شیرونومیده نشان داد میزان رطوبت تابعی از میزان شوری است. با افزایش شوری میزان رطوبت کاهش یافت. کمترین میزان رطوبت متعلق به شوری 20 گرم در لیتر بود. شوری تأثیری بر میزان پروتئین، چربی، فیبر و خاکستر لاشه ی لاروها نداشت.

قابلیت اطمینان اغلب به عنوان احتمالی که یک سیستم یا جزء، عملکرد مورد نظر خود را تحت شرایط عملیاتی برای یک دوره مشخص از زمان انجام دهد، تعریف شده است. علاوه بر این، در دسترس پذیری را می توان به عنوان احتمالی که یک سیستم یا جزء، عملکرد مورد نظر خود را در زمان خاصی از آینده با توجه به برخی از سیاست های تعمیر و نگهداری و برخی از شرایط عملیاتی انجام دهد، تعریف کرد. در هر جامعه مدرن، مهندسان و مدیران فنی، مسئول برنامه ریزی، طراحی، ساخت و بهره برداری از ساده ترین محصول تا پیچیده ترین سیستم ها هستند. از کار افتادن محصولات و سیستم ها موجب وقوع اختلال در سطوح مختلفی می شود و می تواند حتّی به عنوان تهدیدی شدید برای جامعه و محیط زیست نیز تلقی شود. به همین خاطر مصرف کنندگان و به طور کلی مردم جامعه انتظار دارند که محصولات و سیستم ها پایا، اطمینان بخش و ایمن باشند. با توجه به وابستگی روزافزون زندگی به انرژی الکتریکی، تداوم سرویس با کیفیت خوب و عدم قطع برق مصرف کنندگان، اهمیت زیادی دارد. برای نیل به این هدف هر یک از قسمت های اصلی سیستم قدرت باید دارای در دسترس پذیری مناسبی باشد. در این پایان نامه از شبیه سازی گسسته پیشامد به عنوان روشی کارآمد برای به دست آوردن تابع در دسترس پذیری در سیستم های وابسته به زمان مانند بویلرهای نیروگاهی استفاده شده است و درباره به کارگیری شبیه سازی گسسته پیشامد در مطالعات قابلیت اطمینان و در دسترس پذیری به عنوان جایگزینی برای استفاده از روش های تحلیلی و احتمالاتی بحث می شود. در مطالعه حاضر، از توزیع های احتمال و به طور خاص توزیع وایبال و یک الگوریتم شبیه سازی گسسته پیشامد که می تواند برای تجزیه و تحلیل طیف گسترده ای از سیستم های وابسته به زمان به کار برده شود، استفاده شده است. از جمله این سیستم ها آن هایی هستند که بین زمان های خرابی و تعمیر وابستگی وجود دارد. این الگوریتم می تواند اطلاعات ارزشمندی را مخصوصاً در مراحل طراحی، با سناریوهای مختلف و سطوح در دسترس پذیری متفاوت ارائه نماید. با پیاده سازی این الگوریتم با نرم افزار matlab دو نمونه مطالعه موردی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین برای اعتباربخشی به مدل و الگوریتم مورد نظر، از دو روش متفاوت استفاده شده است.

کمانش یکی از انواع ناپایداری هاست که عضوهای تحت فشار سازه دچار آن می شوند. و از نقطه نظر علمی تعیین بار بحرانی کمانش مبحثی با اهمیت فوق العاده در طراحی مهندسی محسوب می گردد. معمولاً پدیده کمانش به طور ناگهانی در پوسته ها رخ می دهد، لذا ارزیابی این پدیده برای پیش گیری از وقوع آن و محدود کردن مقدار صدمات وارده در صورت بروز آن ضروری است. پوسته ها نیز، سازه هایی هستند که در صنعت نقش بسیار مهمی را ایفا می کنند و بصورت کلی در مصارف صنعتی و تحقیقاتی دارای کاربردهای فراوانی می باشند. مواد مرکب نیز بدلیل دارا بودن مقاومت بالا و وزن کم و مقاومت در مقابل خوردگی، بطور وسیع در سازه های پیشرفته ای از قبیل هواپیماها، بدنه ی زیر دریایی ها، خطوط لوله ‍ ی زیر دریا و مخازن تحت فشار و ..... مورد توجه قرار گرفته اند.در طی سال های اخیر برای برخورد با مشکلاتی که روش المان های محدود در حل بعضی از مسائل با آن ها روبه رو می شود، پژوهش در مورد یافتن روش های عددی با محاسبات کمتر همواره مطرح بوده است. یکی از این روش ها، روش مربعات دیفرانسیلی می باشد.یکی از مباحث مهم در طراحی مهندسی، تعیین بار بحرانی کمانش می باشد. در این پایان نامه بار بحرانی کمانش برای یک پوسته استوانه ای با مواد کامپوزیت لایه ای با توجه به شرایط مرزی گیردار و آزاد مورد بررسی قرار گرفته است. در ابتدا معادلات میدان جابجایی بر مبنای تئوری لاگرانژ محاسبه شده سپس با در نظر گرفتن بار های واقع در سطح و با استفاده از تئوری فلوگه، و اعمال شرایط مرزی، معادلات پایداری به صورت معادلاتی با متغیر های جابجایی بدست آمده است. گسسته سازی معادلات پایداری با بکارگیری روش عددی مربعات دیفرانسیلی انجام شده است. در این روش توابع وزنی براساس ضرایب لاگرانژ و اصل دوم بلمن بدست آمده است. معادلات تعادل گسسته سازی شده، بصورت یک معادله مقدار ویژه می باشد که این مقدار ویژه، همان بار بحرانی کمانش است. به کمک نرم افزارهای برنامه نویسی مقدار ویژه معادله (بار بحرانی کمانش) بدست می آید. به عنوان نمونه بار بحرانی کمانش برای یک پوسته استوانه ای با تعداد لایه های دو و چهار با مواد مختلف و زاویه های الیاف متفاوت محاسبه شده و نتایج بدست آمده با نرم افزار های المان محدود مقایسه گردیده است. لذا با صرف نظر از تاثیر متقابل بین خمش و نیرو های محوری از روش یک بعدی استفاده شده که نسبت به روش های دو بعدی سرعت همگرائی و دقت حل مسئله در آن افزایش می یابد.

هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه کیفیت افشاء و معیارهای ارزیابی عملکرد صورت های مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. در این راستا نمونه آماری تحقیق که شامل66 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است در باتزه زمانی 5 ساله از 1388تا 1392 مورد آزمون قرار گرفت.

با توجه به اهمیت و کاربرد روزافزون نانو ذرات در فعالیت های انسانی، در این تحقیق به بررسی اثرات سمیت نانو اکسید مس(cuo nps) بر رشد، ترکیب بیوشیمیایی بدن، آسیب های آ بششی و تحمل آب شور در ماهی کپور معمولی(cyprinus carpio) در شرایط آزمایشگاهی می پردازیم. بدین منظور آزمایش ها به صورت تجدید پذیر به مدت42روز در آکواریوم هایی با حجم آب 60 لیتر انجام شده و پارامترهای موثر فیزیکوشیمیایی آب ازجمله، ph،سختی کل، اکسیژن محلول و درجه حرارت کنترل می گردد. در ابتدا h96 50lc روی ماهیان تعیین گردیده، سپس ماهیان به مدت 42 روز و در4 تیمار با غلظت های یک بیستم غلظت کشنده 96 ساعته، یک دهم غلظت کشنده 96 ساعته، یک پنجم غلظت کشنده 96 ساعته و شاهد (بدون سم) با3 تکرار تحت تأثیر سم قرارمی گیرند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون چند دامنه دانکن انجام خواهد شد. تجزیه وتحلیل آماری نیز با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 انجام می شود.

در تحقیق حاضر عملکرد ریزجلبک nostoc calcicola تحت شرایط دو دوره ی نوری (روشنایی: تاریکی) 10:14و14:10و سه سطح دمای 20،25،30 درجه سانتی گراد در محیط کشت z8 در شرایط استریل مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر عوامل محیطی یاد شده روی نرخ رشد، میزان کلروفیل آ وپروتئین ریزجلبک مورد نظر در روزهای 2، 4، 6، 8، 10 و 12 کشت انجام گرفت. نتایج نشان داد که بیش ترین مقدار رشد، کلروفیل آ و پروتئین در دوره نوری 10:14و دمای 25 و روز 10 دوره کشت بود. همچنین با افزایش روشنایی از 10به 14 ساعت و افزایش دما از 20 به 25 درجه سانتی گراد به طور معنی داری (05/0 p<) میزان رشد، پروتئین وکلروفیل آ افزایش یافت و با افزایش دما از 25 به 30به طور معنی داری (05/0 p<) میزان رشد، پروتئین وکلروفیل آ کاهش یافت. این نتایج دلالت بر این دارد که با افزایش دما و روشنایی تا اندازه-ی مناسبی می توان میزان رشد، کلروفیل آ و پروتئین را افزایش داد.