تعیین دنباله فرود و زمان بندی فرود هواپیماها موضوعی عمده در کنترل ترافیک هوایی محسوب می شود. در این پایان نامه کاربرد الگوریتم ژنتیک را در مواجهه با این مساله در یک فرودگاه چندبانده بررسی می کنیم. بیشتر الگوریتم های ژنتیک موجود برای مساله دنباله سازی و زمان بندی فرود هواپیماها، در طراحی عملگرهای تکاملی، بخصوص عملگر ترکیب با مشکل شدنی بودن مواجه می شوند. عملگر ترکیب یکنواخت بسختی بر روی کروموزوم هایی با ساختاری بر اساس ترتیب ورود به دنباله فرود قابل اعمال است. الگوریتم ژنتیک جدید ارائه شده در این پایان نامه، در طراحی ساختار کروموزوم، رابطه دنباله رویی بین هواپیماها را مد نظر قرار داده و بر این اساس عملگر ترکیب یکنواخت را طراحی می نماید. با اتخاذ سیاست محدود کردن افق کنترل و همچنین با طراحی تابع برازندگی با رویکردی چند معیاره، روش ارائه شده پتانسیلی قوی در حل مساله در زمان حقیقی و ارائه جوابهایی با کیفیت بالا را از خود نشان داده است.