پتاسیم، سدیم و پرولین نقش مهمی در سازگاری گیاهان به شرایط خشکی بازی می کنند. توزیع و پراکنش این مواد در گیاهان مناطق خشک و بیابانی به خوبی روشن نیست. در این تحقیق، تجمع این مواددر سه گونه hammada salicornia ،calligonumpolygonoidesو stipagrostis pennata که از گیاهان مهم و از رویش های طبیعی ایرانی و تورانی می باشند، مورد بررسی قرار گرفت. 6 گیاه از هر گونه در شرایط (فرم رویشی) مشابه، در فصل تابستان انتخاب گردید. نیمی از این گیاهان تحت تیمار آبیاری قرار گرفتند. مقدار پتاسیم، سدیم و پرولین در ساقه و ریشه این گیاهان اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که مقدار پرولین در ساقه وریشه ی گیاه سبط (stipagrostis pennata) به طور معنی داری بیشتر از دو گیاه دیگر و بیشتر از سبط تحت آبیاری بود. همچنین مقدار پتاسیم گیاه رمس(hammada salicornia) به طور معنی داری بیشتر از دو گیاه دیگر و بیشتر از رمس تحت آبیاری بود. مقدار پتاسیم در ریشه رمس نیز بیشتر از دو گونه دیگر، ولی مقدار آن با گیاهان تحت آبیاری اختلاف معنی داری نداشت. سدیم در رمس نیز مانند پتاسیم از مقدار بیشتری برخوردار بود.اما تفاوت معنی داری در مقدار آن بین دو تیمار تحت آبیاری و فاقد آبیاری مشاهده نشد. گیاه اسکنبیل(polygonoides calligonum) بعد از رمس از تجمع بیشتر سدیم در ساقه ی خود برخوردار بود. مشابه ساقه، ریشه های رمس و اسکنبیل نیز دارای سدیم بیشتری در مقایسه با سبط بودند. بنابراین نتیجه گیری شد که گیاهان رمس و اسکنبیل باتجمع سدیم و پتاسیم به جای تجمع پرولین استراتژی متفاوتی نسبت به سبط در مقابله با خشکی اتخاذ می نمایند.