در طول دهه گذشته علاقه زیادی به شیمی ایندازولها (بنزو [c] پیرازول،1و2-بنزودی آزول ) نشان داده شده است. این توجه بی شک به علت تنوع گسترده فعالیت های بیولوژیکی مشتقات ایندازول است، که باعث ترغیب دانشمندان برای سنتزهای جدید و بهینه کردن آنها و همچنین نشاندن گروههای عاملی مختلف روی سیستم حلقه ایندازولی شده است. در این پایان نامه، سنتز 3- هیدروکسی-1h-ایندازولها با استفاده از واکنش ماده اولیه آنترانیلیک اسید و آلکیل هالید مربوطه در دو محیط واکنش آب و پلی اتیلن گلیکول مورد بررسی قرار گرفته است. مشتقات 1-بنزیل-h1-ایندازول-3-اُل ، 1-n-بوتیل-1h-ایندازول-3-اُل و 1-(2-(3-هیدروکسی-h1-1-ییل)اتیل)h1-ایندازول-3-اُل به ترتیب با راندمان نهایی 75، 64، 70 درصد در محیط آبی و 80، 77 و 72 درصد در محیط پلی اتیلن گلیکول تهیه شد.

چکیده ندارد.

شدت فرسایش در زمان های مختلف متغیر و دارای نوسان های فصلی می باشد. نیروی فرسایندگی منتج از باران (در مراحل اولیه فرسایش آبی) با کندن ذرات خاک و ایجاد رواناب سطحی، مهم ترین تأثیر را در پدیده ی فرسایش دارد که این فاکتور نیز تحت تأثیر عوامل مختلفی، دارای تغییرات زمانی و مکانی است. این مطالعه با هدف تعیین تغییرات زمانی فرسایندگی باران و رسوبدهی و تعیین زمان های بحرانی از نقطه نظر خطر فرسایش در سه حوضه ی سرخاب، لتیان و کسیلیان انجام شد. به این منظور شاخص فرسایندگی باران ماهانه و 15روزه در ایستگاه های موجود در داخل و خارج از حوضه ها از ارتباط شاخصei30 با شاخص های سهل-الوصول به دست آمد و پس از انجام درون یابی به روش کریجینگ، میانگین ماهانه و 15 روزه فرسایندگی حوضه ها به دست آمد. برای برآورد رسوبدهی از تلفیق منحنی سنجه رسوب حد وسط دسته ها و آمار جریان روزانه ایستگاه های خروجی هر حوضه استفاده شد. پس از محاسبه ی شاخص فرسایندگی و رسوب خروجی از حوضه در بازه های ماهانه و نیم ماه، در نهایت رابطه بین این دومورد بررسی قرارگرفت. یافته های این پژوهش نشان می دهد که فرسایندگی باران و رسوبدهی دارای تغییرات فصلی شدیدی می باشد. در هر سه حوضه ی سرخاب، کسیلیان و لتیان، دو اوج در مقدار فرسایندگی باران و متوسط بارندگی ماهانه، یکی در اواخر پاییز و دیگری در اوایل بهار دیده می شود که دلیل احتمالی آن تغییر نوع بارش ها بر اساس تغییر دما می باشد. اما رسوبدهی در دو حوضه ی کسیلیان و لتیان، دارای یک اوج می باشد که آن هم در بهار اتفاق افتاده است که علت این تک اوجی بودن، می تواند این باشد که عمده بارش های ابتدای سال آبی به علت خشک بودن زمین، جذب خاک می شوند و در نتیجه رواناب و فرسایش کمی تولید می شود. در حالی که با مرطوب شدن خاک در ماه های بهار، ضریب رواناب افزایش و فرسایش نیز بیش تر می شود. در حوضه ی سرخاب، مشابه با فرسایندگی، رسوبدهی نیز دو اوج را نشان می دهد. در مجموع می توان گفت که فرسایندگی برای پیش بینی رسوبدهی در برخی زمان ها قابل استفاده است.

امروزه بررسی رفتار ارتعاشاتی و کنترل آن یکی از معیار های طراحی تجهیزات مهندسی است. بر همین اساس تحقیقات بسیاری در زمینه ی کنترل ارتعاشات سازه های مختلف انجام شده و همچنان در حال انجام است. در گذشته برای کنترل ارتعاشات از سیستم هایی که بر پایه جرم و فنر بنا شده بود استفاده می شد، اما امروزه با توجه به پیشرفت هایی که در زمینه ی مواد هوشمند حاصل شده، توجه محققان به سمت کنترل فعال ارتعاشات با استفاده از این مواد جلب شده است. مگنتواستریکتیو، پیزوالکتریک، آلیاژهای حافظه دار، الکترولوژیکال و مگنتولوژیکال از جمله مواد هوشمند می باشند که امروزه مورد توجه قرار گرفته اند. در این مطالعه هدف اصلی کنترل ارتعاشات تیر با استفاده از مواد مگنتواستریکتیو است. ماده مگنتواستریکتیو استفاده شده ترفنول-دی می باشد که نسبت به سایر مواد مگنتواستریکتیو کرنش بیشتری در مقابل تحریک مغناطیسی نشان میدهد. تحقیقاتی که در زمینه ی کنترل ارتعاشات با مواد مگنتواستریکتیو انجام شده اند به جز موارد معدودی اغلب به بررسی ارتعاشات تیرهای بدون انحنا پرداخته اند. بنابراین برحسب نیاز در این مطالعه به بررسی رفتار ارتعاشات تیر کامپوزیتی انحنادار با مواد مگنتواستریکتیو پرداخته شده است. در ابتدا مساله ارتعاشات تیر کامپوزیتی مدلسازی شده و نتایج حل تحلیلی برای آن استخراج می شود، سپس از روش المان محدود استفاده کرده و شرایط مرزی مختلفی مورد مطالعه قرار می گیرد. همچنین در مطالعه ی حاضر اثر جهت گیری الیاف کامپوزیت، اثر شعاع انحنا، اثر ضخامت لایه ی عملگر و ... بررسی شده است.