چکیده پژوهش حاضر به بررسی مفهوم عشق و محبت از دیدگاه جوانان می پردازد. در این پژوهش به پرسش هایی از قبیل نگرش افراد به عشق، شناخت رفتارهای مربوط به حوزه روابط عاشقانه و آسیب های ناشی از تجارب عاشقانه پاسخ داده خواهد شد و استراتژی های مورد استفاده جوانان مورد بررسی قرار خواهند گرفت. این تحقیق با استفاده از روش کیفی با رویکرد نظریه پردازی داده محور (نظریه مبنایی) و به کارگیری تکنیک مصاحبه نیمه ساخت یافته انجام شده است. همچنین از شیوه نمونه گیری هدفمند برای نمونه گیری از میان جوانان 19 تا 30 سال ساکن شهر تهران که به زعم خویش عشق را تجربه کرده اند، استفاده شده است. با استفاده از روش کدگذاری داده ها، مقوله هایی بدست آمد که با تحلیل آن ها از پدیده های حاکم بر نگرش جوانان شناختی حاصل شد. این پدیده ها «استحاله نسبت به مفهوم عشق» برای جوانان و «ریسک هدفمند» برای دختران نام گذاری شده اند. پدیده «استحاله نسبت به مفهوم عشق»، این گونه رخ می دهد که شرایط محیطی از یک سو با رواج زمینه های آرمانی از عشق و از سوی دیگر، با ایجاد محدودیت ها و بن بست های ارتباطی که عدم شناخت دوجنس را در طول جامعه پذیری موجب می شوند، تصوراتی ایده آلی از مفهوم عشق را در ذهن جوان پدید می آورد. وارد شدن به عرصه اجتماع و کسب تجربه، این تصاویر و مفهوم از عشق را دچار دگرگونی و نزول می سازد و «استحاله نسبت به مفهوم عشق» در ذهن جوان روی می دهد. پدیده «ریسک هدفمند» نیز بدین ترتیب بود که علیرغم تغییرات اجتماعی و به تبع آن، افزایش سن ازدواج، جامعه مدام بر اعتبار اجتماعی دختران از طریق ازدواج تاکید می کند و زمینه ساز ایجاد اضطراب ازدواج برای آنان می شود. به همین خاطر، آن ها مجبور به پذیرش ریسک ورود به روابط پیش از ازدواج با هدف رسیدن به نتیجه ازدواج می شوند و دست به ریسکی هدفمند می زنند.