استفاده از واحدهای تولید پراکنده که به منظور تامین توان در شبکه های توزیع به کار می روند می تواند تاثیر بسیار زیادی بر روی شبکه های توزیع داشته باشد. امروزه از جمله مشکلات عمده شبکه های توزیع بالا بودن تلفات و مناسب نبودن پروفیل ولتاژ در آن ها می باشد ، با جایابی بهینه منابع تولید پراکنده (dg) و جبران کننده استاتیکی سری ولتاژ (ssvr) ، می توان تا حد ممکن این مشکلات را برطرف نمود و کیفیت توان را بهبود داد. اما مسئله مهم در این بحث انتخاب درست الگوریتم جایابی می باشد. در این پایان نامه سعی بر آن شده تا با استفاده از الگوریتم تکاملی سیستم ایمنی (immune algorithm) مکان و سایز بهینه dg و ssvr در شبکه های توزیع محاسبه شود. به این منظور دو شبکه توزیع نمونه استاندارد 33 و 69 باسه ieee در نظر گرفته شده است و مطالعات بر روی این دو شبکه انجام می گیرد. به علت رشد بار و افزایش تعداد مصرف کنندگان به مرور زمان، بار شبکه توزیع به صورت پنج پله بار که به ترتیب مقادیر 8/0 ، 9/0 ، 1 ، 1/1 ، 2/1 بار اصلی شبکه را در طی 10 سال اختیار می کند، در نظر گرفته شده است. از طرفی استفاده از dg و ssvr در شبکه های توزیع علاوه بر داشتن مزایایی چون کاهش تلفات، بهبود پروفیل ولتاژ و کاهش جریان، بایستی توجیه اقتصادی نیز داشته باشد. به همین جهت تابع هدف در نظر گرفته شده جهت این جایابی بهینه هم شامل هزینه های سرمایه گذاری شده و سود ناشی از کاهش تلفات می باشد و هم شامل شاخص های کیفیت توان که نشان دهنده وضعیت ولتاژ، جریان، تلفات توان اکتیو و راکتیو هستند. از آنجایی که تمامی هزینه ها در سال آخر هر پله بار محاسبه می شوند، نرخ بهره نیز برای انتقال هزینه ها به سال آخر در نظر گرفته می شود. همچنین هزینه تعمیر و نگه داری dg و ssvr به عنوان درصدی از هزینه اولیه هر ساله به قیمت آن ها افزوده می شود.