برای مطالعه اثرات چهار جدایه قارچی متاریزیوم آنیزوپلیه به منظور کنترل بیولوژیک کنه های ماده خونخورده ایکسودس ریسینوس و آرگاس پرسیکوس، تعداد 150 عدد از هر کنه در 15 گروه ده تایی شامل گروه های درمان و کنترل به صورت 3 بار تکرار قرار گرفتند. کنه ها به صورت انفرادی به وسیله ی پنس استریل 5-3 ثانیه در سوسپانسیون قارچی مربوطه حاوی 107 ×4/2 کنیدیوم در هر میلی لیتر و در گروه کنترل نیز کنه ها در آب مقطر استریل همراه با توئین 80 بدون اسپور غوطه ور شده و به مدت 20 روز مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد قارچ های مورد آزمایش ویرولانس متفاوتی داشتند. روز بیستم در کنه های ایکسودس بیشترین و کمترین درصد مرگ و میر به ترتیب برای جدایه های iran 437 c(100%) و demi 2 (3/83%) بود، هم چنین iran 437 c باعث رشد میسلیوم های قارچی روی 3/93 درصد و demi 2 روی 3/73 درصد از کنه ها شد. در کنه های آرگاس مرگ و میر و رشد میسلیوم های قارچی روی کنه‏های ماده تحت درمان در گروه demi 2 به ترتیب 6/96 و 90 درصد و در سه گروه دیگر 100 درصد گزارش شد. لازم به ذکر است بین گروه های درمان و کنترل اختلاف معنی دار بوده و از بین جدایه های تحت مطالعه جدایه متاریزیوم آنیزوپلیه iran 437 c حادترین جدایه بود، پس از آن demi 1 سپس iran 715 cو demi 2 قرار گرفتند. کنه های آرگاس پرسیکوس بیشتر و زودتر از کنه های ایکسودس ریسینوس تحت تاثیر جدایه‏های قارچی قرار گرفتند و فاصله بین مرگ و میر و رشد میسلیوم های قارچی در کنه های آرگاس بسیار کمتر از کنه های ایکسودس بود. همچنین میزان مرگ و میر و رشد میسلیوم های قارچی بین دو کنه طی روزهای مختلف و هم چنین میانگین 20 روز اختلاف معنی داری را نشان داد( 05/0p<).